- Nie, nano - starała się mówić normalnie - Już w porządku, ruszajmy, nano...

-Dobra.
Chwycił ją za rękę i ruszył w kierunku miejsca, gdzie spotkali ostatnio Oni.

Czyli do miasta... tylko był jeden problem... Oni tutaj było od groma, i ciężko było wyczuć który miałby jakieś informacje na ten temat, oraz czy przypadkiem ich nie oskubią... niby Oni nie kłamią, ale teoretycznie mogliby im tą flaszke zabrać jakby któryś miał kiepski humor... wiec... jakieś preferencje?

-Znasz może jakichś Oni? Ja niestety pierwszy raz się tu wybrałem, a wcześniej nie przypominam sobie, żebym spotkał. A łazić i pytać to raczej strata czasu.

- Przykro mi, ale niestety nie, nano...
Mimo, że jej sensorek optyczny był jeszcze trochę skołowany, po wydarzeniu z przed chwili, postanowiła wyczuć Oni o najbardziej szczerym i dobrym sercu.

-Hmm... No cóż... - rozglądał się wokoło szukając kogoś, kto wygląda na wesołego. W końcu weseli zazwyczaj są dobrzy i skorzy do pomocy.

Kani miał problem z wybraniem jednego konkretnego Oni, ponieważ wszyscy tutaj byli weseli... prawie. Emi natomiast... cóż... to był lepszy pomysł. Osobą o najczystszym sercu w okolicy był malutki oni który aktualnie ciamciał sobie w ustach ciasto z rumem. Reszta przynajmniej raz kogoś zabiła, choćby przez przypadek.

-Ehh... nic z tego. Nie mam pojęcia. - westchnął.

- Może on, nano? - wskazała delikatnie palcem na oni.

-No, czemu nie? - skierował się w stronę wskazanej osoby.
-Witaj, przyjacielu. Mógłbyś nam pomóc?

-Guh?-Dziecko zatrzymało się-A o czo chozi?-Zapytało, lecz zaraz potem przyszła kolejna osoba kobieta... jako matka.
-Zaraki, mówiłam Ci, najpierw przełykasz, potem mówisz!... czego od niego chcieliście, coś przeskrobał?-Ta oni była... cóż, duża. Dwa metry wzrostu, jeden zakrzywiony do tyłu róg... długie rude włosy.

-Nie, nic z tych rzeczy. Szukamy pewnego miejsca i pytamy kogo się da o drogę. Może pani mogłaby nam pomóc? - zapytał z uśmiechem.

Popatrzyła na dużą oni i znów schowała się za Kanim.

-Sprecyzujcie najpierw... a ty idź do taty. Cały jesteś upaprany...-Kobieta pokazała dzieciakowi palcem gdzie ma się udać... i tamto za "lekką" namową swojej rodzicielki tam poszło... jakoś tak wolno...
"No jeja, a miałem kupić więcej..."

- Czy wie pani, czy przypadkiem nie znajduje się tu jakiś labirynt, nano? - wypaliła bardzo szybko i bardzo nieśmiele za pleców Kaniego.