Zjemy coś z wami. Nagroda za suchara roku! Ja i mój nieregulowalny głośnik. Ale wciąż, ja umiem coś czego oni nie umieją. Mejbi.
 (do drwali)
-No, żart wam się udał.

-Psst. Yuukoma, umiesz latać? Bo jeśli tak, to wiesz co zamierzam. Fugas chrustas, wersja awioniczna.

O, świetnie. Teraz nie grożą nam drzewa, lecz ci, którzy je chcą ściąć.

...
- L-latać? W Wiosce czy gdziekolwiek, gdzie miałem szansę używać swoich mocy raczej latanie nie było potrzebne... - odparłem szybko, zakłopotany.
Mam owszem kilka planów, jak wydostać się z uformowanego kręgu, lecz latanie jest najlepszą solucją. Problem w tym, że szybko bym się zmęczył, a będąc nawet w pełni sił nie uznałbym moich, ekhem, ewolucji za latanie. Pora pomyśleć bardziej sytuacyjnie.

Yuukoma, proszę, nie bądź balastem. W przenośni, jak i dosłownie.

-W górę, a potem w poziomie. Nic szczególnego. Jakby co, to mogę cię podciągnąć, bylebyś też coś się unosił.

Chcąc nie chcąc, trzeba wzlecieć. Inaczej możliwości ucieczki się skończą.
- Dobra, dobra! W górę i w poziomie... Nogami się jak najmocniej wybiję, ale co się nie uniosę, to ty masz wspomóc!

Prawdą jest, że latać nie umiem, bardziej będzie to wzbicie się. Liczę na Momotaro i na to, że mnie nie puści.

Udało wam się zbić w powietrze i wyrwać się w ten sposób z otoczenia. Wprawdzie Momotaro nie był w stanie utrzymać Yuukomy zbyt długo w powietrzu, ale na tyle, żebyście zdobyli nad drwalami paręnaście metrów przewagi..

-... to nie trwało długo. Ruchy!!! Pierwsza rzecz za którą zabieramy się po powrocie to twoje latanie!

Ehh, po prostu zapomniałeś o tym wspomnieć podczas rozgrzewki-treningu. Oj, to teraz mnie łowca przyciśnie- skrzywiłem się.

- No to jedziem. - skondensowaną wcześniej energię teraz pożytkuję na bieg.
Zmęczę się prędko, ale jest to warte ucieczki przed hordą mężczyzn z siekierami.

Yuukoma nawet nie zdawał sobie sprawy, jak dużo ma w sobie siły i energii. Może nigdy nie przyszło mu uciekać przed śmiercią od siekier drwali? Niemniej po chwili przyszłą wam odsiecz. Momotaro wyczuł ją wcześniej, natomiast dla Yuukomy była to mała niespodzianka. Co się więc stało? Między was i pościg wleciała niewidzialna jedna z wróżek i rozpłysnęła prez ułąmek sekundy bardzo jasnym światłem oślepiając drwali, którzy zaczęli na siebie wpadać, przewracać się i kotłować. Innymi słowy: kupiła wam więcej czasu, niż ten krótki przelot.
W dodatku Momotaro czuł coraz mocniej źródło magii. Stało ieruchomo w tym samym miejscu, co wcześniej, więc w obecnej sytuacji dotarcie do niego, nie powinno stanowić problemu.

-Zdaje się, że zaraz ich zgubimy. Najpewniej zanim dobiegniemy do zamierzonego celu.

Lot nie trwał długo, zaś po momencie za mną rozbłysło światło na ułamek sekundy.
- Błysk?? Czekaj... a mniejsza już z tym światłem, pędzimy w stronę źródła!!! - zaskoczony na chwilę, biegłem dalej wraz z Łowcą.

- Chwila chwila, blisko już do tego duuuużego skupiska magii??
Nie byłem pewien co stanie się pierwsze: zgubimy drwali, czy dobiegniemy do sprawcy całego zamieszania.

Wasz przewaga nad drwalami ciągle rosła, a wy zbliżaliście się do źródła magii. Jednakże w umyśle Yuukomy zaczęły pojawiać się dziwne myśli. Zaczął mieć wątpliwości, czy to, co robią, jest na pewno dobre i czy intencje Momotaro są naprawdę słuszne. Nie wiedział, co tam czeka na nich w krzakach, ale pojawiłą się w jego głowie idea, iż trzeba chronić tej istory przed łowcą youkai. Sam Momotaro zaś wuczuł, że ktoś próbował użyć na jego towarzyszu magii.

Noż bez takich!

(strzelam Yuukomie z liścia, a potem przyklejam mu równie zamaszystym ruchem amulet ochronny na twarz. W razie czego jeszcze jeden liść.)

<for the record, wątpię, czy Yuukoma wpadłby w przemyślenia typu "chronić przeciwnika, który rozpoczął uproar - zgładzić swojego towarzysza", bazując na zachowaniu przez całą sesję, ale zwalam na magię>

Zatrzymałem się. W mej głowie zabrzmiała nutka wątpliwości.
- Chwilunia, do środka Lasu to na pewno niedaleko? Logiczne, że tam znajdują się najsilniejsze stwory, a ja, jak pokazało strzelanie kulkami, nie jestem dość przygotowany... W sumie nie mamy pewności, że za tamtymi krzakami znajdziemy tego youkai. A Momotaro zachowywał się do tej pory... jakoś.. walecznie - idee aż świstały mi w głowie.
- Wracajmy może do Wioski - rzekłem - zgodnie z tym, jak drwale nas ostrzegli--
Większość mego rozumu podjęła decyzję o powrocie. Do czasu, gdy poczułem ból - najpierw zabolał policzek, by przerodzić się w lekkie kłucie na czole. Natężenie bólu było do zniesienia, lecz nigdy jeszcze nie miałem tak skołowanego umysłu, jak teraz.

<jeżeli MG uznał, że w twojej głowie pojawiły się takie myśli, to znaczy, że miał ku temu powód, nawet jeśli go jeszcze nie ujawnił>

Policzek od Momotaro sprawił, że myśli w głowie Yuukomy wróciły na właściwe tory. Zaś chłopak sam do końca nie wiedział, dlaczego w jego głowie pojawiły się takie wątpliwości. Całe te zajście trochę was spowolniło, a drwale już zdążyli się pozbierać. Niemniej źródło many jest już blisko i na razie się nie przemieszcza. Łowca youkai natomiast zauważył, że nie znajduje się ono na ziemi, lecz znajduje się paręnaście metrów ponad nią gdzieś wśród drzew.

-Wciągnę cię na drzewo, stamtąd spróbuj jakoś opóźniać tych nieszczęśników. Ja biorę grubą rybę!

(jak powiedział, tak zrobił)