-Dobra, Kuroi, zdejmij zaklęcie, bo się jeszcze demonica oburzy.- tanuki ponownie się uśmiechnął.
-Dobrze, dobrze, młoda damo. Seks seksem, ale moją energię życiową to ty zostaw w spokoju, więc podziękujemy za te usługi. Napewno ma panienka jakieś inne zainteresowania. Ja lubię jeść, panienka lubi jeść? Świecidełka może tez panienka lubi? Możemy panience coś skołować. - rozgadał się.
Zaczął powoli i nonszalancko się wycofywać ciągnąc kompana ze sobą.
-to panienko pracuje tutaj, w tym pałacyku?- zapytał

Westchnął i wyciągnął wszystkie pieniądze. Zapłaci za pierścionek i jeśli starczy wybierze sobie sygnet. Już jest późno, powinni wracać do biblioteki.

Smoku

Kuroi wykonał parę ruchów ręką. Nie to by Toshiaki zauważył różnicę, ale chyba sukkub zaczął ich widzieć. Jakoś specjalnie nie był zafascynowany.
-Spokojnie, nie zamierzam was wsypać-Zaznaczyła gdy zobaczyła, że mężczyźni zaczęli się wycofywać-Wszyscy polecieli szukać takiej jednej pipy i nudzę się strasznie. Ogólnie zajmuję się zbieraniem nasienia dla Patchouli. Fascynujące jak diabli... szukacie czegoś konkretnego?
-Właśnie szukamy biblioteki, więc jakby...
-Prosto i jak ominiecie trzy skrzyżowania to w prawo i drugie drzwi od lewej. Zaprowadzić?-Chyba faktycznie była znudzona...

Servish

Kupił akurat gdy Koakuma patrzyła w innym kierunku, więc nie miała okazji mu przerwać. Gdy zapytał o sygnet dostał jeden wykonany z żelaza gratis... pierścień atlantów. Nic specjalnego.

Reszta

-Ojejku, Ranalcus, przestań... na pewno tez znajdziesz sobie kogoś wartościowego-A tu nagle Kani'ego przeszło jakieś takie dziwne przeczucie, że zbliża się coś niedobrego. Ranalcus był zbyt zajęty użalaniem się nad sobą by to zauważyć... no i poza tym nie miał talentu magicznego. Ale to, że w ich stronę jakiś kilometr od nich idzie jakaś duża zakapturzona grupa niosąca różne tobołki - tego się nie dało przeoczyć.
-Oh... chyba wracają!

Przeczucie. Złe przeczucie. Nic nie widział. Wymacał leżące obok niego okulary i założył je na nos, po czym wstał. Rozejrzał się.
Zobaczył sporą grupkę zakapturzonych postaci. Każdy coś niósł.
-Oh... chyba wracają! - usłyszał. Więc to prawdopodobnie ci, o których wcześniej wspominała. Miał złe przeczucia. Zerknął na Ranalcusa by sprawdzić, czy też coś wyczuł, ale nie wyglądało na to. Może tylko mu się zdaje?
Postanowił jednak nie tracić czujności. Poruszał barkami, by poprawić umiejscowienie miecza na plecach.
Plecy go bolały... czemu do cholery nie zdjął miecza, kiedy się kładł?

- o, fajnie. to panienka Paranoia faktycznie się nudzi... możemy zawsze dla zabawy ogołocić to miejsce razem. Panienka wie co tu cennego może być? - zapytał chytrze tanuki.
- no, i panienko, z tymi seksami... to panienka umie tak bez robienia krzywdy takie harce? Bo pani to nie wiem czy wie, ale my, tanuki, jesteśmy symbolem płodności i szczęścia. no i mamy spore jądra- zaśmiał się. Oczywiście ironizował. nie zależało mu na żadnym seksie. Prawdę mówiąc też trochę się nudził i kradł z przyzwyczajenia teraz. Polubił Kuroia i chętnie zgadzał się na jego propozycje wspólnych akcji.

Heh, ale fart.  Podszedł blisko Koakumy. Wziął jej dłoń i używając swojej mocy założył jej pierścionek, tak zanim się obejrzała. Uśmiechnął się lekko.
- Uznaj to za dar wdzięczności z mojej strony za wszystko co dla mnie zrobiłaś
Miał ochotę pocałować ja w usta, ale... coś go powstrzymało.
- Powinniśmy już wracać, zapewne już się niecierpliwią...

Otarł łzę. Mało kto był taki dla niego dobry.
- Dziękuje, dziękuje. Niech bogowie panience wynagrodzą to po stokroć.
Humor już mu się poprawił.
- Wracają? - dopiero teraz zauważył ludzi w tle.

Smoku

-Jest skarbiec, ale jest chroniony potężną magia. Byłoby sporo roboty z jej złamaniem, nawet z moją pomocą...-Paranoia nie wydawała się być specjalnie zainteresowana propozycją tanuki'ego. Chyba średnio przypadł jej do gustu.
-Już miałam dzisiaj kurs, niespecjalnie mi się chce... może kiedy indziej. Ale biblioteka... czemu nie. Moge polecić parę wartych przeczytania pozycji
-Oho, oczytany sukkub. Wskaźnik niebezpieczeństwa skoczył tak jakoś z trzy razy, ale niech stracę. Jakby była panienka taka miła...

Servish

Pab bah rach - wszystko to zrobił w ciągu par sekund, nic dziwnego więc, że Koakuma nie wiedziała praktycznie co się dzieje. Raz patrzyła na pierścionek, raz na niego...
-Ah, tak... dziękuję... pewnie masz rację. Wracajmy

Reszta (Chris & Ignuss)

-Uhum! Właśnie taka jednak osoba z tej grupy powiedziała mi o wszystkim! Poczekajcie chwilę to wam ją przedstawię... tylko jak ona miała...-Meiling zastanawiała się, a ta grupa nadciągała. W końcu przed nimi stanęła blisko pięćdziesiątka zakapturzonych... chyba mężczyzn, chociaż cholera wie co to było. Wraz z nimi przybył specyficzny mdły zapach... spomiędzy nich wyszła dziewczyna.

Spoiler (pokaż/ukryj)

-Ah, już pamiętam! Panowie to jest Eru, Eru, to są Kani i Ranalcus!-Meiling stanęła między nimi w roli mediatora. Dziewczyna ograniczyła się natomiast do ukłonu.

Reszta (Reszta)

-A więc to tutaj... zaiste, imponujące. Dokładnie tak jak się spodziewałem... właścicielka gdzie?
-Popołudniowa drzemka, macie cała bibliotekę dla siebie... chodźcie za mną-Paranoia poleciała na sam koniec biblioteki... niezbyt szybko, ale i tak szybciej od swoich towarzyszy.
-Rozumiem, iż po arabsku nie...
-Znam arabski-Tu Kuroi wyraźnie zaskoczył demonicę. Odłożyła księgę którą wcześniej miała w dłoniach, i podała mu coś opatrzonego w kłódkę. Dodała do tego kluczyk. Następna księga natomiast posiadała mnóstwo dziwnych znaków wykonanych jakby klinem. Również znał. Skubany, ma lepsze kwalifikacje niż Toshiakiemu się wydawało.
-Używaj ostrożnie... ah? Już wrócili?-Zapytała jakby samą siebie Paranoia...

***

-Coś czuję... jest tutaj ktoś niepowołany do tego-Rzekła Koakuma gdy tylko przekroczyli próg biblioteki. No tak, tak zwana intuicja wyhartowana przez niejaką Marisę Kirisame...

-No to panienka prowadzi. Najwyżej panience nawiejemy. Ja tam się nie znam na tych waszych papierkach, ale Kuroi nalega... może będzie warto, hmm?- Toshiaki wzruszył ramionami. Im szybciej mieli by z głowy te badziewy, tym lepiej.

- Intruz?
Świetnie, nie można zostawić Rezydencji na chwile pustej, bo od razu przyleci ta blondwłosa kleptomanka. Jacob ją lubił, ale... kradzieże tak cennych ksiąg nie są mile widziana u takich asystentów jak on.  Stopując i blinkując udał się w głąb biblioteki.

Dziewczyna przedstawiona jako Eru miała fioletowe włosy. Lubił ten kolor, ale niepokój go nie opuszczał. Skinął głową na powitanie i uważnie obserwował otoczenie. Gadanie pozostawił Ranalcusowi, w końcu głównie to potrafi robić.

- Kłaniam się do samej ziemi  panienko. jestem Ranalcus Von Braun, kucharz w Rezydencji Jaśnie Panienki Scarlet oraz przyjaciel Meiling, miło mi panienkę poznać. - ukłonił się zamaszyście.
- Proszę mi wybaczyć pytanie, ale interesuje mnie dlaczego Panna Eru, jesli moge sie tak do Panny zwracać, pomaga "naszej" Strażniczce? - Starał się nie podlizywać zbytnio dla nowo poznanej kobiety, co było wielce trudne.

Smoku

-Bądź cicho i potakuj-Warknęła do niego... i w sumie słusznie, bo własnie przed nimi pojawił się blondyn w długim czarnym płaszczu

Smoku & Servish

-Witaj panie... pomyślałam, że przyda nam się pomoc, dlatego sprowadziłam tutaj specjalistów od odnajdywania ukrytych rzeczy. Znajdą to czego nam potrzeba bez większych problemów
-A tak tak, Kuroi jestem, miło poznać... świetna fryzura muszę rzec, naprawdę stylowa-Kitsune był wyraźnie zakłopotany obecną sytuacją, ale jakoś sobie radził. Zaraz potem do grupki doleciała Koakuma.
-Paranoia, co ty znowu kombinujesz, co?!

Reszta

-Wołanie jej przodków było zbyt silne by je zignorować-Wyjaśniła, po czym odwróciła się do grupy stojącej za nią. Wykonała parę ruchów ręką, po czym wszyscy porozstawiali się z różnymi narzędziami i materiałami... chyba budowa posiadłości dla Meiling nabierze naprawdę dużego tempa.
-Przybysze z rezydencji będą tutaj mile widziani pod warunkiem, że nie będą chcieli zmienić jej przeznaczenia. W innym wypadku...
-Spokojnie, Eru, nie bądź taka nerwowa!-Meiling zainterweniowała, gdyż ton dziewczyny trochę się wyostrzył-Przecież nikt nie będzie tutaj mi robił nalotu, prawda? Prawda?-Swój wzrok skupiła na Ranalcusie. Jakoś za bardzo się uśmiechała.

To brzmiało jak groźba. Na pewno. Uśmiechnął się lekko.
Reszta to chyba jakiś bełkot. Wołanie przodków? Głupota. Przeznaczenie? Sam uważał, że przeznaczenie nie istnieje jako takie, są tylko sytuacje, które tak czy inaczej się zdarzą, o ile ktoś nie przeciwstawi im się porządnie. Głupota.
Zaczął się zastanawiać, czego oni chcą. Bo na pewno mają w tym wszystkim jakiś interes.

Nie wierzył jej, jak zwykle zresztą. Co ona sobie myśli?
- Nic się nam nie zgubiło i niczego nie potrzebujemy
Wskazał parce mężczyzn wyjście.
- Do widzenia państwu
Jeśli odmówią, od razu ich zaatakuje bez ostrzeżenia.