Było głęboko w dole... tyle się dowiedziała... a jeżeli chodzi o wskazówki, to coś znalazł. Linię wydrążoną w podłożu w skale... i to tyle.

Przyjrzał się linii w podłożu. Czy prowadziła do wszystkich odgałęzień? A może tylko jedną ścieżką?
Jeśli jedną ścieżką, to rusza właśnie nią.
Jeśli w wielu kierunkach, to pochyla się nad nią, by dokładniej zbadać. Do czego mogła służyć?

Starała się określić dokładniejsze położenie celu. Ale, jeśli się nie uda, ruszy za Kanim.

Jedna ścieżka. Lepsze to niż nic... przynajmniej będą wiedzieli jak wrócić, chyba, że to jakieś magiczne sztuczki...
Labirynt ten był bardzo skomplikowany, i trudno było powiedzieć czy to wynik erozji skał, czy świadomy twór szaleńca. Dwie rzeczy były pewne - przejść było naprawdę sporo, i były dosć męczące, gdyż występowały we wszystkich płaszczyznach. Mieli jednak inny problem. Coś się poruszało... na razie za ścianą, ale kto wie... może ich wyczuje i znajdzie jakąś drogę? Emi wyczytała myśli tego czegoś... było duże. Było głodne. I było mięsożerne. Tyle przez ścianę wyczytała

Odwróciła się i lekkim przerażeniem popatrzyła na ścianę.
- ...ta ściana... - zaczęła powoli i cicho - ...chyba chce nas zjeść... nano...
Stanęła przy Kanim i łapiąc go za ramię, przytuliła go. Jej oko wściekle zezując na boki, chaotycznie wirowało w powietrzu działając jako satelita zbierająca każdy typ danych, który mógłby się przydać. Jeśli pojawi się coś niebezpiecznego, para stanie się znów ''niewidzialna'' dla innych istot.

Znowu zrobiła coś, na co nie był przygotowany. Kiedy go przytuliła stanął sztywno zaskoczony.
-Eee... co? Ale że... ściana? Chyba nie... Ściany nie gryzą. Ale chyba słyszę coś za nią.-
Wyciągnął miecz.
-Trzymaj się blisko mnie... Ale nie aż tak blisko.

Hałasy stały się coraz bardziej słyszalne. Aż tu nagle... coś się za nimi pojawiło!  Trudno tylko powiedzieć co, poza tym, że miało chyba bardzo długie gardło i dość spore zęby... i poruszało się dość szybko. A za sobą mieli tylko dwa korytarze - jeden prowadzący w górę, a drugi w dół...

Kurde, trzeba myśleć szybko. Najlepiej spierniczać. Którędy? Ahh... szybko... na górę!
Popchnął lekko towarzyszkę w stronę korytarza a sam zastąpił drogę mając nadzieję, że szybko dziewczyna ucieknie i będzie mógł pobiec za nią.

Zatem, uciekają. W porządku. Lecz zanim Kani popędził ją na górny korytarz, postanowiła...
- Karta Zaklęcia, nano! - na jej dłoni pojawiła się błękitna karta - ESP ''W cztery oczy'', nano!
Obok niej pojawiły trzy identyczne jak ona istoty. Prawdziwa Emi i jedna kopia udały się do górnego korytarza, pozostałe dwie na dół.

O dziwo jakimś cudem to zadziałało! Stwór poleciał w dół, odsłaniając parce swoje czarne jak węgiel łuski. Jakiś dziwny wąż? Tak czy siak... poleciał... i jak na razie był spokój... tyle tylko, że kreska na podłodze prowadziła tam na dół...

Wyczytała z umysłu Kaniego podejrzenia co do kreski. Rozkazała kopiom, będącym na dole lecieć wzdłuż niej, przy okazji unikając węża

-... Obawiam się, że to coś polazło tam, gdzie my chcieliśmy... - pokazał na wyżłobienie w posadzce.
-Idziemy tam?

- Poczekaj chwilę, nano... - zamknęła oczy, aby mieć dokładniejszy obraz sytuacji.

-Yyy... no dobra. - powiedział i oparł się o ścianę. Był lekko spięty. Ciekawe dlaczego...

Leciało dalej. Żadnych obrazów... prawdopodobnie było ślepe. I leciało dalej. I... znikło z pola radaru.