Kazuma

Chwila zastanowienia... Przypominając sobie pogięte ostrza pozostawione po tamtym wcześniejszym potworze odpowiedź przestawała być taka oczywista.
- Hmm... ciało?

Kolejna zagadka... jakieś pierdoły. Zmarszczył brwi, takie zgadywanie to nie była jego mocna strona.
... coś co krótko żyje... coś to zjada... o co chodzi z tym wiatrem?
Jedyne skojarzenie jakie ma, to robal. Robale żyją krótko i ptaki je żrą. No i te latające nie lubią jak jest wiatr, bo je zdmuchuje... A z tym tłustym i wąskim? Może tłusta jest larwa, a wąski ten dorosły robal? Już go rozbolała głowa.
- Eee... motyl?

Kolejna zagadka... ledwie wymyślił poprzednią odpowiedź, nawet jeszcze nie wiedział, czy dobrą.
Ślepy pies w las?
- Pewnie do pierwszego drzewa, jakie będzie na jego drodze - pomyślał i zachichotał wyobrażając sobie zaskoczenie psa, kiedy nagle walnął głową w pień.

Taa... nie poszło mu za dobrze, pewnie zaraz go wąż dziabnie albo coś.

Anrin

Trochę się zmieszał słysząc treść zagadki, nie tego się spodziewał. Odpowiedział więc tym co pierwsze przyszło mu na myśl.
-Jak sam stwierdziłeś chcesz nas sprawdzić, zbadać naszą wiedzę, intelekt, sposób myślenia, może nawet przeanalizować nasze osobowości obserwując nasze myśli i reakcję.

Dalej usłyszał kolejne dwie bardziej klasyczne zagadki. Co nie zmienia faktu że nie znał odpowiedzi na żadną z nich.
No nic pokombinujmy. Ludzi do szaleństwa przywodzą głównie różne żądze. Zwłaszcza bogactwo, które do tego ma realną wartość, więc nie jest za darmo. Pozostaje kwestia kształtowania... Cóż fortuna to synonim bogactwa, a jednocześnie losu który można łatwo kształtować, więc spróbujmy.
-Fortuna.- Niezbyt pewnie udzielił drugiej odpowiedzi.

Ostatnia zagadka okazała się najtrudniejsza. Nie miał pojęcia co odpowiedzieć, więc postanowił strzelić coś co jakkolwiek może tu pasować.
Jak się mówi za dużo w złej porze to można się potem wyklinać, no i zdaje się że głos odlatuje w końcu rozchodzi się w powietrzu. Niech więc będzie...
-Głos. - Udzielił trzeciej odpowiedzi. Żadnej właściwie nie był pewny, ale nie było już odwrotu.

Wszyscy

Bestia wydała z siebie ryk, który przy dobrych chęciach mógłby uchodzić za śmiech. W swoim przypływie radości, uderzył Wasze umysły ciepłą falą aprobaty i zadowolenia, prawdopodobnie nie celowo. Tak czy siak, jakich ran byście się nie nabawili na pułapkach, przestały wam doskwierać. Podobnie zmęczenie odeszło jak ręką odjął
~Jesteście interesującą grupą. Macie moje błogosławieństwo, ruszajcie dalej.~ z tymi słowami sfinks powstał ze swojego miejsca, przeciągnął się, jak to koty mają w zwyczaju i przeszedł pod drzwi, jakimi przeszliście. Za miejscem jakie zwolnił znajdowała się krata. ~Ach, tak. Srebrnowłosy mieczniku, kontroluj bardziej swe myśli, w obecności takich jak ja. Jednych to nie obejdzie inni mogą zareagować bardzo agresywnie~ na ogólnym sfinks zwrócił uwagę Mercuriusowi.
Za kratą, która właśnie się opuściła, znajdowała się zbrojownia. I to przez duże "z". Jakiej broni białej byście nie wymyślili, tam właśnie się znajdowała (no dobra, było parę wyjątków, ale bez problemu znajdziecie tutaj większość rodzajów broni europejskiej, indyjskiej, chińskiej i japońskiej). Oczywiście znalazło się też kilka egzemplarzy różnych pancerzy. Ponadto, znajdowały się tu dwie ogromne skrzynie. Jakby się postarać, można by było w taką jedną zmieścić dwóch ludzi.
Co do ran i innych uszkodzeń ciała: były, po prostu nie bolały. Nie wiadomo na jak długo.

Kazuma

- O, fajnie. Skarb. ... Wygraliśmy, czy to pułapka?
Rozejrzał się ciekawie. Bardzo przydałaby mi się nowa broń, jakaś lepsza niż ten kostur. Kto wie, może pozwoliliby mu ją zatrzymać? ... ale możliwe że to pułapka i jak tylko coś tykną to wylecą wściekłe stare teściowe z patelniami albo inne mityczne potwory.
- Zaraz... ja nie mam teściowej... w każdym razie może wylecieć co innego... - pomyślał.
Ale rozejrzeć się chyba nikt mu nie zabroni.

Merc

Kontroluj swe myśli? Dobre sobie, łatwo mu rzucać takimi radami, jak sam ma w tym doświadczenie.
Zbrojownia wyglądała naprawdę obiecująco, lecz miał już swój miecz, do którego był zresztą bardzo przyzwyczajony. Nawet do nadziaka zdążył się już nieco przywiązać.

Uokawa
Stała spokojnie. Nic z zawartości pomieszczenia poza skrzyniami nie interesowało jej zbytnio. Wolała nic nie ruszać.

Anrin

Hah dla mnie "Magiczny Miecz Mordu +2". Pomyślał i zabrał się do przeszukiwania pomieszczenia. W końcu wybrał sobie jakąś klasyczną katanę. Nie żeby miał jakieś szczególne doświadczenie w używaniu takowej, ale czuł że pewnie leży mu w dłoni. Skoro w jakiś sposób zregenerowali nasze siły i dali do dyspozycji zbrojownię to pewnie wkrótce będzie trzeba z czymś walczyć, tym razem wolę być uzbrojony. Pomyślał. Co do pancerzy, ubieranie się w pełną zbroję byłoby co najmniej uciążliwe, ale po krótkim namyśle zdecydował się założyć sobie pod płaszcz koszulkę kolczą. To chyba dobry kompromis między masą, a osłoną. Stwierdził w myślach. Teraz powinien się pojawić napis: "Anrin's class changed to battle mage." Uśmiechnął się do swoich myśli.

Kazuma

Zobaczył, że Anrin grzebie przy różnych rzeczach. Jeśli nic go nie dziabnie, ani nie wyskoczy na niego z krzykiem, ani nic, to także weźmie sobie jakąś broń. Może miecz, albo jakąś glewię? Zobaczy, czy coś znajdzie. Może też spyta się swojego opiekuna, z czym czułby się lepiej. To duch ziemi, ale młota raczej chłopak nie wybierze.

Anrin

Faktycznie, broń była dobrze wyważona i pięknie wykonana. Nie mniej pytanie pozostawało, czy ktoś, kto widział walkę najbardziej w filmach i grach poradzi sobie w starciu z chociażby takim przeciwnikiem, jak Pusty Rycerz... A zbrojownia raczej nie stała tu bez powodu.

Kazuma

Twój duch opiekun faktycznie skłania się ku ciężkim orężom i najchętniej widziałby Cię z młotem, albo K.W. Maczugą. Ale jeśli już aż tak bardzo nie chcesz zasiadać do takiego oręża, wystarczy dowolna broń ciężka, lub drzewcowa.

Wszyscy

Przewodnicy znów stali się zieleni i ucichli. Latali po pomieszczeniu bez większego sensu, chyba samemu będąc ciekawymi cóż to za dziwne przedmioty. A te dwie skrzynie smętnie stały i czekały, aż jakiś głupiec je otworzy.

Kazuma

W takim razie zdecydował się na glewię. Woli broń drzewcową, bo łatwiej mu się nią operuje niż mieczem. Przywykł do używania kijów, bo takie znajdował w lesie. Na miecze się tam nie natknął. Więc poszuka jakiejś w miarę dobrej. A co do zbroi to nie chciał się zbytnio obciążać, więc wybrał sobie jakąś osłonę na ramię, która ładnie wygląda. I jeszcze podpatrując u Anrina także wziął sobie koszulkę kolczą i założył pod płaszczem i swetrem.
- No, tak jest fajnie. Kolejna warstwa ubrania, od teraz jestem Pan Cebulka.

Uokawa
Hm, skoro Anrin i Kazuma spokojnie przebierają w orężu, to może ja też znajdę coś dla siebie?
Miała pecha, bo mało która zbroja miała jej rozmiar, ale założyła elementy najbardziej pasującej na stopy, tors i dłonie, aby się nie obciążać za bardzo (niestety nie założyła hełmu przez kościopodobne wypustki na swojej głowie). Znalazła też w miarę mały topór - idealny dla jej dłoni zarówno do walki wręcz, jak i do rzucenia. Cokolwiek teraz spotkają, na pewno będzie bardziej gotowa niż chwilę temu.

Kazuma

- Ma ktoś jakąś farbę, albo coś? Bo kirinowej potrzeba już tylko barw wojennych na twarzy - zaśmiał się.

Merc

Rozpoczął poszukiwania czegoś, w co mógłby schować nadziak, po czym podszedł do skrzyń i sprawdził ich zawartość.

Mercurius

Znalazłeś skórzane kółko jakie możesz przypiąć do pasa i wpuścić w nie trzonek nadziaka, topora, lub podobnej broni.
A potem otworzyłeś skrzynię i... Nic Cię nie zaatakowało. Dziwne. Jej zawartość stanowiły dość duże saszetki, wręcz plecaczki z dodatkowymi zasobnikami po bokach. Zawartość jednego była rozsypana: strzykawki, igły, substancje, opisane wyraźnie na buteleczkach, bandaże... Ktoś dał Wam apteczki.
O liścik. "Użyjcie ich dobrze. W drugiej skrzyni znajdziecie coś dobrego. S."

Anrin, Kazuma i Uokawa

Zbroicie się. Kazde z Was bez wyjątku czuje się trochę niekomfortowo w zbroi, przez brak treningu poświęconego temu kierunkowi sztuki wojowania (lub brakowi treningu w jakimkolwiek stopniu stricte bojowego). A Mercurius grzebie w skrzyni. I jeszcze nie urwało mu twarzy, więc są chyba bezpieczne.
Mniejszym lub większym przypadkiem spojrzeliście też (może nie w tym samym momencie) na wrota prowadzące dalej. Metalowa bryła, pozbawiona jakichkolwiek zdobień, mocno osadzona w ścianie. Pewnie nie otwiera ich się nawet normalnie, tylko tą śmieszną dźwignią obok.

Kazuma

Co tam znalazłeś w tej skrzynce?[/i] - spytał Mercuriusa.
Wykonał kilka skrętów tułowia i kilka innych ruchów, żeby przyzwyczaić się do zbroi. Chyba nie była taka sztywna, ale trochę będzie się czuł nieswojo, więc lepiej już się zacząć przyzwyczajać. Bez głowy czułby się bardziej nieswojo.