Anrin

Albo miałem rację i gargulce nie lubią magicznych lin, albo generalnie nie lubią nas. Ocenił sytuacje i podszedł do Kazumy pomóc mu z tą liną, lepiej wciągnąć ją jak najszybciej.

Uokawa
Pomagała Kazumie, podciągając się i zaczepiając o co bardziej wystające kamienie. Chciała naprawdę szybko dotrzeć na górę. Nie podobało jej się to, nie wiedziała, co robić.

Kaskaderzy

No cóż... Gargulce były dużo agresywniejsze, niż poprzednio. Niestety mała biedna Kirin przekonała się o tym na własnej skórze.
Wciągnęliście ją na punkt "startowy". Bez uporania się ze strażnikami, raczej nie było przejścia, a przez ciemnię gramolił się Wasz duży kolega. Sądząc po bolesnych jękach jakie wydawał, nie szło mu to za dobrze. Ale dźwięk giętego i łamanego metalu także dobitnie sugerował, że to co mogło poradzić sobie z Wami, nie do końca krzywdziło tak bardzo jak powinno to bydlę. Dodatkowo monstrum jest zapewne w jakimś szale, bo bez takowego wspomagacza, dawno by się cofało, a nie szło na wariata za Wami.
Nadal trzy ścieżki do wyboru, a czasu coraz mniej.

Uokawa
Po wejściu na górę i doprowadzeniu się do względnego ładu i na wszelki wypadek ożywiła wcześniej narysowane kruki. Siedziały spokojnie na ziemi i czekały na polecenia.
Z samą Uokawą nie było najlepiej. Rozbite kolano i ożywianie dużej ilości nowych przedmiotów praktycznie co chwilę (dodając do tego chmarę ptaszysk) spowodowały u niej lekkie zmęczenie. Mieć nadzieję, że z ostatnim korytarzem da sobie jakoś radę mimo tego.
-Pró... Próbujemy jeszcze raz bez lin czy wybieramy inną opcję? - spytała reszty lekko zdyszana.

Merc

- Z linami czy bez, teraz tak czy siak są dla nas wrogie. Może jeśli poślesz swoje ptaszyska w stronę gargulców i na dół to jakoś odwrócisz ich uwagę i wtedy spróbujemy to przejść. - Powiedział, po czym spojrzał na środkowy korytarz.
W sumie, gdyby tak spróbować wykorzystać szał tej bestii...
- Nie, zostawcie to i siedźcie tu cicho. - Powiedział stanowczo i stanął przed środkowym korytarzem czekając na oszalałe monstrum.
Uniknięcie szarży tego cholerstwa w takim stanie w jakim jest nie powinno być bardzo trudne, może wbije się w tę kupę metalu.
Ponadto spróbował przygotować potworowi ślizgawkę u wejścia do korytarza za sobą nadając jej taki kształt by oszalały brutal nie zboczył z przewidywanej trasy.

Anrin

-Życie Ci nie miłe.- Stwierdził Anrin krótko tonem spokojnym jakby odpowiadał na pytanie o godzinę, gdy tylko domyślił się co chce zrobić jego towarzysz. Niemniej posłusznie wycofał się do lewego korytarza skąd miał zamiar obserwować najbliższe wydarzenia. Cokolwiek się stanie publiczność na pewno będzie zachwycona. Pomyślał jeszcze bezskutecznie starając się wymyślić jakiś plan na wypadek gdyby za chwilę mieli już tylko w trójkę stawić czoła bestii.

Merc

- I tak trzeba tu sporo ryzykować. Powinno się udać, tylko się w to nie mieszajcie. - Odpowiedział Anrinowi kończąc swoje przygotowania.

Kazuma

Jak się wypieprzy na tym, to będzie śmiesznie. Trzymam kciuki[/i] - powiedział i także się cofnął.
Nie ma to jak wycinać takie numery czemuś dużo większemu od siebie. Ach, ten dreszczyk emocji.

Mercurius

Spoiler (pokaż/ukryj)

Capribull (A) - roll k100+60, Total 86 / 160
vs.
Mercurius - roll k100+130, Total 213 / 230

Bydlę wychyliło swój obmierzły łeb i automatycznie Cię namierzyło. Momentalnie rozpędziło się do maksymalnej szybkości, a wielkie kopyta biły jak dzwony na grozę. Lód po prostu pękł pod impetem i masą potwora, a Ty ruszyłeś na niego...
Z rozpędu wybiłeś się z nóg, skacząc mu na czaszkę. Potwór zarzucił łbem...
Tym samym dał Ci wybicie, które prawdopodobnie ocaliło Twój żywot. Wykonałeś w powietrzu salto i wylądowałeś z przewrotem przez ramię. Potwór natomiast wpadł w korytarz jak jak huragan. I ciężko powiedzieć co ucierpiało bardziej - pułapki, czy to coś. Bo gnał długo. Aż w końcu się zatrzymał... A końca i tak nie było widać.
Dźwięki giętego metalu i agonalny ryk bestii dość jasno sugerowały, że droga jest czysta.

Wszyscy

Zostawiam Wam pełne pole do popisu z reakcjami.

Merc

Jakie to cholerstwo długie... Jeśli przeżyło tę przejażdżkę, to chyba tak czy siak nie będzie miało jak zawrócić. Z drugiej strony, ten korytarz jest teraz najlepszą opcją do przejścia dalej. Trzeba go dobić.
Ruszył śladem potwora uważając na pozostałości po pułapkach lub ewentualne niespodzianki.

Uokawa
Oniemiała na widok tego, co zrobił Mercurius. To było coś niesamowitego. Na domiar wszystkiego jeszcze chciał iść się rozprawić z tą bestią! Zaimponowało jej to. Rozkazała przywołanym przez siebie krukom (a przynajmniej ich części) pomóc Mercuriusowi w jego misji. Mieć nadzieję, że skupią się na wyłupaniu oczu i kaleczeniu tego zwierzęcia, jeśli je znajdą. Sama wolała się tam nie rzucać ze swoim kolanem.
-Hm, może ten potwór jakoś oczyścił drogę z pułapek do końca, jak myślicie? Choć w sumie... Nie chciałabym się udawać w jego stronę, chyba że w razie ostateczności.

Anrin

Teraz albo nigdy. Jeśli to coś przeżyło prawdopodobnie nie będziemy mieli lepszej szansy żeby się tego pozbyć. Pomyślał i ruszył za Mercuriusem chcąc sprawdzić stan ich prześladowcy i jeśli to możliwe ukrócić jego (i ich z nim) męki. Jeśli znajdzie to coś wciąż żywe, ale nie zdolne do natychmiastowego ataku (unieruchomione, oszołomione czy coś w tym stylu) spróbuje użyć swej specjalnej mocy, skoncentrować sporą część energii w jeden cienki laser i uderzyć nim bestię w miejsce gdzie jest już najbardziej poraniona.

Kazuma

- Wohoo! Ale jazda - zawołał zachwycony. Chciał tam iść i zobaczyć, jak stwór skończył.
- Emm... mogę cię na chwilę zostawić? - spytał dziewczyny. Może nie chciała zostawać sama.

Uokawa
-Nie ma sprawy, ruszaj.

Kazuma

- Dzięki - zawołał i już go nie było. Ciekawość jednak na bok, wciąż tu może być niebezpiecznie. Więc starał się iść w miarę normalnie, bez niepotrzebnych kroków. Wziął swój kij, jakby mógł mu pomóc przeciw czemuś takiemu.