-A jak zamierzasz nam pomóc? Tym? - wskazał na tarczę.

Ta maszyna powiedziała ''W końcu trzeba najpierw odkryć jak działają rzeczy przeze mnie ofiarowane, prawda?''.  Z tego wszystkiego wynikałoby, że muszą odkryć przeznaczenie tego przedmiotu. Podniosła wyżej głowę i z takiej pozycji popatrzyła na tarcze. Zapewne nie da im żadnych wskazówek, jeśli o nie poproszą.
- Czy Pani Parsee też użyła tego przedmiotu, nano? - zapytała.

"Już wam wystarczająco pomogłem ofiarując ten przedmiot. Nie musicie mi go zwracać, uprzedzając pytanie... a panna Mizuhashi dostała ode mnie coś innego... acz działanie tego przedmiotu powinno to zneutralizować. Oczywiście odpowiednio użyty...-Przy okazji, pokojówka wróciła.

-Eee, no dobra. W każdym razie dzięki. Posiedzimy nad tym trochę.
Wstał i wziął dziwny przedmiot.
-Można jeszcze spytać, co dostała tamta dziewczyna?

Znów popatrzyła na przedmiot. Nie miała żadnych pomysłów co do jego działania. Może... powinni pójść do Rinnosuke?

"Soczewki. Więcej nie powiem, bo co by to była za zabawa?" Sztywność i miarowość ruchów pokojówki była niepokojąca. Dygała leciutko co sekundę, a poza tymn stała sztywno... w dodatku to sztuczne światło...

-Dobrze więc. My się już będziemy zbierać, co? - spojrzał pytająco na swoją towarzyszkę.

Cały czas zastanawiając się nad przedmiotem, kiwnęła głową wyrażając swoją aprobatę.
- Masz jakiś pomysł, nano?

-Niezupełnie. Trzeba chyba będzie przy tym trochę pogrzebać. Chodźmy, potem to obejrzymy.

-JE-SZCZE CHWI-LE PO-CZE-KA-JCIE-Zawołała pokojówka. Wręczyła im niewielki przedmiot, kijek z przyciskiem na jednym z końców.
-JAK WYJ-DZIE-CIE TO WCI-ŚNIJ-CIE. DO-BRA RADA. ZY-CZE MI-LE-GO DNIA-Czterostopniowy ukłon... i znaleźli się na zewnątrz. Emi ponownie wyczuł obecność tego wielkiego czegoś... i to wcale nie aż tak daleko, chociaż nie aż tak blisko by być tuż przy sąsiedniej ścianie.

-Ehh... ciekawe po co to... Mam to wcisnąć, Emi? Jak sądzisz? - nie, żeby nie mógł sam zdecydować, ale skoro pracują teraz razem, to lepiej decyzje podejmować wspólnie.

- Hm... - przyjrzała się bliżej kijkowi - Nie wygląda groźnie, nano... I nie sadzę żeby chcieliby nas skrzywdzić, skoro ten pan powiedział, że pomaga innym... nano...

-Skoro tak twierdzisz... - nie wyglądał na zbyt przekonanego co do dobrotliwości tamtego. Może to przez tą całą... sztuczność jego otoczenia. Ale tak czy inaczej przycisk wcisnął.

...nic się nie stało. A przynajmniej tak im się wydawało przez jakieś pięć sekund. Potem Kani usłyszał, że coś leci do nich z dużą prędkością. Odsunął się, i jakiś metr od miejsca w którym jeszcze przez chwilą stał znalazł się wózek taki jak ten, który wcześniej widzieli... tyle tylko, że większy. Dwie osoby powinny się zmieścić.

- To chyba nasz... transport, nano...
Z niepewnością zbliżyła się do wózka. Postała przy nim chwilę i powoli do niego weszła.