Widok, choć niewyraźny, szokował na tyle by chłopak nawet przez chwilę nie zastanawiał się nad odpowiedzią.
- Z chęcią polecę sam. Nie chcę wpakować się razem z tobą prosto w paszczę smoka. - odpowiedział i zeszkoczył z miotły.
Chłopak wisząc w powietrzu patrzył przez chwilę na wybieloną kotlinę. Normalnie zrobiłoby mu się słabo i uciekałby jak najdalej, ale ciekawość wzięła górę.
- Te kości jakoś wyjątkowo zachęcająco nie wyglądają, ale szkoda byłoby zawracać teraz nie zobaczywszy smoka. - stwierdził na głos i ruszył za pozostałymi.

Omacraq'ke lekko się odsunął do tyłu gdy zobaczył to ponure cmentarzysko. Mógł przynajmniej wywnioskować, co to stworzenie potrafi - zionąć ogniem. Nie pasowało mu skończenie jako grillowana ryba. Był stworzeniem ostrożnym, ale i ciekawskim. I zdecydowanie tutaj ostrożność brała górę, bo i nawet nie wiedział w jaki sposób mógłby walczyć z czymś takim. I po co... a chyba nie było przyjaźnie nastawione. Nie miał pojęcia, może polował jedynie na ludzi?
-Mam inne... zdanie na ten... temat-Stwierdził stwór, zastanawiając się nad swoim następnym krokiem. Teoretycznie on też się żywił ludźmi... wróżkami... youkai... był mięsożercą. Ale wiedział też, że miał swoje zasady, i generalnie nie zabijał ot tak, dla przyjemności czy zabawy. A tutaj... to chyba coś nowego.
-Czy kapłanka Hakurei... nie powinna się tym... zająć?-Zapytał trochę niepewnie. Pamiętał jak to z nim było. Wyłapywał wszystko, tamta przyleciała, sprała go, doszli do porozumienia. A oni się pchali nie wiadomo po co... w sumie... jeżeli coś się stanie, to zawsze będzie mógł uciec, a biorąc pod uwagę bojowy charakter tej czarownicy... chyba będzie mógł się w razie czego wycofać. Tylko musi być ostrożny...
...no nic... wzruszył ramionami, i powoli, ostrożnie, w razie czego podążył za grupą.

Wróbel zaś milczał, nie wykonując żadnej spontanicznej akcji. Można powiedzieć nawet, że nie ruszał niczym poza skrzydłami.

Widocznie strach wziął górę. Ale jeszcze nie na tyle, by zacząć w panice uciekać przed blondwłosą czarno-białą... jeszcze.

Tak zniżał lot gdy nagle... stanął. Coś mu się nie do końca zgadzało. A właściwie, zgadzało aż za dobrze.
-Może... lepiej... jak poleci tam jedna... osoba... i sprawdzi, czy wszszszszystko... w porządku? Jak głęboka... jaskinia... czy się nie czai tam...-Tak sobie pomyślał, że wlatywanie tam bez trochę dokładniejszego sprawdzania byłoby troszkę... głupie? Sam jakby wleciał i spotkał się z ognistym jęzorem...

Milan spojrzał się z wielkim zdziwieniem na dziwnego już samego w sobie youkai.
- Och! Aż takich samobójców to tu chyba nie ma. Jakby co to na mnie nie liczcie. - powiedział po czym zwrócił się do Marisy - Nawet o tym nie myśl. Powinnaś szanować swoje życie jako człowiek. Nie pozwolę ci polecieć tam samej.

Kohaku

Bibliotekarz popatrzył po zebranych. Dzieci, ludzie i youkai nieufające własnym zdolnościom regeneracji... Kruk burknął coś pod nosem niezrozumiale, a po tym gwałtownie złożył skrzydła i spikował prosto w dolinkę. Starał się kontrolować lot na tyle, by rzucić okiem po ścianie skalnej w poszukiwaniu większych jaskiń. Gdy już takowe zlokalizował, przysiadł przy kościach (trzymając się pod względnie dużym kątem do wejścia do jaskini) i starał się zorientować się co je oskrobało z mięsa.

Wszyscy
Marisa burknęła coś pod nosem, gdy Milan próbował ją ułożyć i ruszyła za krukiem bez słowa. Wam pozostaje obserwować z daleka sytuację i czekać.

Kohaku
Przyglądając się skale mogłeś zauważyć sporo drobnych dziur, niekoniecznie będących jaskiniami i jedną sporą, która jednocześnie była źródłem morza kości i do której prowadził "wygnieciony" w kościach szlak. Z bliska mogłeś też zauważyć, że kości nie wyglądają na niedawno zostawione.
Za plecami usłyszałeś Marisę:
- Długo coś musiało je tu składować, ze...

Kohaku

- Albo zostały tu zostawione na postrach - mruknął piekielnik, odkładając na miejsce wcześniej badany element anatomii. - Czasem to działa.
Nie tracąc czasu, kruk zaczął przywoływać sobie katanę. Najpierw zmaterializował rękojeść i tsubę w swej garści, a potem "wyciągnął" ostrze z drugiej ręki. Pewniej by się czuł z nodachi, ale nie miał pojęcia ile naturalnych przeszkód będzie w jaskiniach. Definitywnie mu się tu nie podobało - i jak raz jego grymas to odzwierciedlał. Z tego co czytał, tak gęsto usiane jaskinie są relatywnie rzadkie...
- Jesteśmy tu jak na tacy... - stwierdził, po dłuższej chwili obserwacji.

Chłopak spodziewał się, że zostanie zignorowany przez czarownicę, więc nie przejął się w pierwszej chwili jej zniknięciem. Nie wygląda na to, by nagle znikąd zjawił się tutaj smok. Rozglądał się dookoła nie wiedząc co zrobić, aż w końcu zatrzymał wzrok na pozostałej z nim dwójce.
- Będziemy tak bezczynnie czekać tutaj aż wrócą? - zapytał

Żyją. Więc chyba nie ma tam zagrożenia. Wolał nie ryzykować niepotrzebnego bólu i zmęczenia, więc dołączył do tamtej dwójki. Zerknął na wnętrze jaskini.
-Coś tu jest... nie tak. To nie mogą być... kości tutejszych. Kapłanka na pewno by zareagowała-Stwierdził przyglądając się wnętrzu. Miał mieszane uczucia... ale do licha, co tam. Nie będzie się wycofywał. Było tu na tyle dużo dziwnych i niepasujących elementów, że by nie mógł usnąć nie dowiadując się o co chodzi.
-Myślicie... że może ich być więcej?

Wróbel poleciał za resztą, utrzymując bezpieczną odległość od czarno-białej, przy okazji nasłuchując otoczenia.

Miał przeczucie, że zaraz zacznie się dziać coś złego.

Milan
Reszta grupy poszła do jaskini, zostałeś sam na zewnątrz... Jak na razie nie weszli głęboko, ciągle ich widzisz

Grupa odkrywców
W jaskini już nie było kości na podłożu, jedynie pojedyncze okazy. Były za to porozrywane pajęczyny, a dalej tylko ciemność

Phor
Słyszysz jedynie swoich towarzyszy, do tej pory żadnych obcych dźwięków

Chłopak westchnął i poleciał za resztą.

-Ma ktoś jakieś... źródło... światła?-Zapytał Omacraq'ke, rozglądając się na boki. Zauważył pajęczyny-Ktoś tu musiał być. I pewnie dalej jest...-Osobiście sądził, ze w takiej sytuacji nie nadawał się na chodzenie w pierwszej linii. Więc... czekał, aż ktoś wyjdzie bardziej do przodu. W razie czego... będzie osłaniał. Znał siebie i wiedział, że nie jest zbyt ruchliwy.

Kohaku

Piekielnik zbliżył się nieznacznie do pajęczyn by im się przyjrzeć. Momentalnie podchwycił skojarzenia z pewną osobą jaką znał z widzenia...
- Jeśli to co myślę, zostawiło te pajęczyny, powinniśmy być wyjątkowo ostrożni... - skomentował jedynie, jakiekolwiek szczegóły zachowując póki co dla siebie.