Touhou.pl ~Human meets Danmaku~

Posiedziałem jeszcze chwilę doczytując chapter i czasem zerkając na toczącą się rozgrywkę.
Jak już skończyłem podniosłem się z miejsca i podszedłem zobaczyć, czy nieco przydługawie wyglądający regulamin kryje jakieś niestandardowe zapiski.

Poziom grającego był dość rozczarowujący. No ale nikt nie urodził się mistrzem Touhou. Przypomniało mi się jak dobry miesiąc próbowałem zanim udało mi się przejść SA na normalu...
Wystarczy się nie poddawać ... O ten koleś już się poddał ... Ludzie którzy nie potrafią się przyłożyć i tylko skamlą, że gry są zbyt trudne są plagą dzisiejszych czasów ...
Z drugiej strony ludzie, którzy forsują swoje przekonania innym są o wiele gorsi, wiec przemilczę ten temat.
A propos forsowania pod tablicą zrobił się całkiem niezły chaos. Coraz to nowe osoby dołączały do konfliktu.
- Jak możecie winić człowieka, który z własnej inicjatywy sprząta zostawiony przez was syf? - Rzuciłem w stronę zbierającego się tłumu zwolenników bazgrołów i podszedłem do tablicy.

Yup nic ciekawego ostatecznie potwierdzone. Czas wrócić do sleepa, może będzie się tam działo coś ciekawego, a jak nie to przynajmniej w spokoju poczytam sobie mangę.

W odpowiedzi na ekspresowy serwis uśmiechnąłem się lekko i skinąłem głową. Nie wiem nawet czy gest ten został dostrzeżony, ale zasadniczo nie zależało mi na tym.
I tak byłem pewny, iż moja osoba wyparuje z jej pamięci za góra kilkanaście minut...
Porzucając tę myśl przystąpiłem do konsumpcji dość kosztownego gofra.
Swoją drogą organizacja tego konwentu jest naprawdę niespotykana. W prawdzie nie wszystko jest idealne, no ale wspominali coś chyba, że to ich pierwszy konwent. Plus za starania.
Wcześniej nie zwróciłem na to uwagi, ale może jak wrócę do domu przyjrzę się dokładniej ów grupie. Może uda mi się wkręcić jakiś znajomych we wspólny wyjazd na ich następny konwent ...
Kończąc posiłek skierowałem się do wyjścia. Niezbyt miałem po co wracać do sleep roomu, wiec może rozejrzę się po stoiskach za ... naprawdę czymkolwiek z jakimś fajnym motywem w cenie nieprzekraczającej 5-krotności autentycznej wartości produktu ...

Obecność autentycznej Azjatki (z imienia nawet chyba brzmiącej na Japonkę) stanowiła pozytywne zaskoczenie. Jak dotąd zdarzało mi się co najwyżej oglądać autentycznych Turków w budkach z kebabami.
Pozycje w menu brzmiały nieźle, acz nie urodziłem się wczoraj, więc podchodziłem do nich z nutką sceptycyzmu.
Zobaczmy ... "Karmazynowo-Złote Trójkąty Orientu", czyli że coś trójkątnego, dominujące kolory: żółty i czerwony... Tosty z ketchupem ? Kawałek pizzy ? A może jakiegoś ciasta z czymś czerwonym na górze... Brzmi na sensowną przekąskę jak na standardy takich miejsc.
"Talerz Z Ptakiem" ... jakiś drób ... na talerzu, czyli chyba nie kanapka z pasztetem ... ta pozycja brzmiała nieco bardziej jak danie obiadowe, ale kto ich tam wie ...
No i w końcu "Miłość Yumiko" ... cokolwiek to jest założę się, że ma wzięcie ... faktycznie brzmi dość kusząco choćby dlatego, że istnieje spora szansa, iż jeśli się na to pokuszę obsłuży mnie ów urocza meido. Z drugiej strony pozycja ta daje największą szansę na to, że dam sobie wcisnąć posiłek słabej jakości za wysoką cenę ...
Ostatecznie postanowiłem zagrać trochę bardziej strategicznie i przed dokonaniem wyboru przyjrzeć się uważnie co jedzą inni. Postaram się zlokalizować interesujące mnie dania i ocenić ich wygląd. Szczególną uwagę zwróciłem na talerze noszone przez Yumiko.
Przy okazji zerknę na cennik. Fakt pieniędzy wziąłem sporo, ale nie chciałbym wydać ich wszystkich na jedzenie...

Widok muffinek, które z jakiegoś względu znalazły się tuż koło mnie, przypomniał mi o długich godzinach, które minęły od mojego ostatniego posiłku...
Po chwili doznałem charakterystycznego odczucia, że ktoś się na mnie gapi. Odwróciwszy wzrok zgodnie z przewidywaniem ujrzałem bliżej nieznanego mi człowieka wyraźnie patrzącego prosto na mnie.
Dokładnie zlustrowałem nieznajomego wzrokiem. Miałem niejakie wrażenie, że gdzieś go już widziałem, ale nie miałem pojęcia gdzie.
Może on też skądś mnie kojarzył i dlatego tak mi się przygląda ... Cóż jeśli czegoś ode mnie chce to powinien to zakomunikować... W sumie może zauważył, że zapatrzyłem się w należące prawdopodobnie do niego jedzenie i sądzi, że jak mnie nie przypilnuje to mu je ukradnę ...
Ostatecznie nie mógł wiedzieć, że jeśli istnieje dla mnie jakakolwiek świętość na tym pozostawiającym nieco do życzenia świecie to jest nią prawo własności.
Co nie zmienia faktu, że jestem coraz bardziej głodny... No nic pozostaje przejść się i kupić coś do jedzenia.
Z tą myślą ponownie przyjrzałem się mapie sprawdzając, czy ustawili tu jakieś bufety i oddając się rozważaniom nad horrendalnością cen w miejscach takich jak to.

Po raz kolejny przekonując się o wielkości tłumu uczestników, przewalających się obecnie korytarzami, zacząłem poważnie zastanawiać się jak to możliwe, że dostajemy zarezerwowane miejsca w sleep roomach.
No chyba, że wygrałem los na jakiejś tajnej loterii akredytacyjnej i z tej okazji mam nieco lepsze warunki niż setki innych osób...
Obecność dwóch kolesi, najwyraźniej oddelegowanych jedynie po to by pilnować tej konkretnej sali, wydała mi się jeszcze dziwniejsza.
- Miałem się tu zgłosić. - Oznajmiłem przy okazji pokazując im wcześniej otrzymaną opaskę, która prawdopodobnie miała potwierdzić moją "rezerwację".

Zawsze wydawało mi się, że szkoły są wysoce wyspecjalizowanymi placówkami oświatowymi, a nie konwentowymi. Zwalczyłem jednak pokusę wygłoszenia tego spostrzeżenia.
Nie robiłem sobie specjalnych nadziei na wspomniane "wszelkie wygody", niemniej sam fakt posiadania zarezerwowanego miejsca w sleep roomie stanowił bardzo miłe zaskoczenie.
Od razu ruszyłem w kierunku drugiego piętra po drodze zerkając do otrzymanej reklamówki.