- Moje drogie panie *powiedział Saito, musiał działać szybko*
- Chciałbym przeprosić za impertynencję, z naszej strony, i to nagłe wtargnięcie do waszego pałacu. - Pozwólcie iż w ramach przeprosin dam wam ten prezent *rzekł, po czym pokłonił się, położył dłoń na podłodze i po szybkej analizie gruntu wytworzył za swoimi plecami lustrzany monolit o idealnych krawędziach wielkości całkiem sporej szafy.*
- Mam nadzieję iż wam się podoba...

-Śliczne-Odpowiedziała Koishi. Plan wydawał się być bardzo dobry... jednak.. coś znowu było nie tak jak trzeba. Nikt się bowiem nie odbijał w lustrze!
-Coś się stało?-Zapytała tym razem młodsza Satori podchodząc bardzo blisko Saito-To niezdrowe być cały czas tak zdenerwowanym. Wszystko się ułoży...
W międzyczasie do pomieszczenia wpadły Reimu i Marisa.
-Robi się tłok, prawda? Tyle gości, tyle gości! Chyba ich wszystkich nie pomieszczę!
-Znaleźliście już...-Zapytała Reimu, lecz przerwała gdy popatrzyła w lustro.
-Już wiecie, prawda?-Zapytała Koishi z niewinnym uśmiechem. O dziwo cały czas stała przy Saito.

- Jak to możliwe, co tu sie dzieje?! *krzyknął Saito trzymając Youmu koło siebie*
- To twoja sprawka? *zwrócił się do Koishi*

-Uhum! Chociaż bez kogoś nie wyszłoby to tak fajnie... Gan-kun!-Koishi objęła Saito czy wzbudziła lekką... niechęć Youmu? Ale za to chłopak mógł się poczuć rozchwytywany jak nigdy dotąd... mniejsza. Ważne, że Utsuho zaczęła się świecić co najmniej w nietypowy sposób. Rozbłysła białym światłem, zmieniła kształt... i ostatecznie im oczom ukazała się postać o chyba najmniej charakterystycznych cechach jakie wcześniej widzieli. Rysy tak gładkie, że aż ciężko było je zauważyć, oczy zasłonięte bandażem, kształt ni męski ni żeński... ubrana w intensywnie niebieskie kimono, posiadające niebieskie proste włosy sięgające do szczęki.
-Ale musiałeś atakować moją siostrę? Przestraszyła się biedaczka!
-Zwiastuję. Bez wyjątków-Postać z połaci kimona wyciągnęła parę majtek w jasnozielone paski. Koishi popatrzyła się zaskoczona, dotknęła kroku.
-Oh tyyyyyy...-I nie wiadomo, czy zaraz zaraz wybuchnie śmiechem czy złością. Za to Marisa i Reimu za bardzo nie wiedziały co robić.

- A, ale panno Koishi, po co to wszystko, po co ci cudza bielizna, z kąd masz tę istotę i jak to zrobiłaś, że nie rzucamy cienia ani odbicia?! *Zapytał*
- Jaki to ma sens?

-Mi? Po nic. Ale wydało mi sie to zabawne... tylko ta moja siostrzyczka... chociaż w pewnym sensie...-Koishi coraz lepiej się bawiła... nawet zaczęła kręcić kółka na klatce piersiowej Saito. Youmu coraz bardziej to irytowało.
-Odpowiadaj na pytania, przestań się do niego łasić i załóż jakieś majtki-I tylko jeszcze brakowało by dodała niezbyt grzeczne "suko" czy nieco bardziej cenzuralne "dzieciaku"
-Ahhh... to proste! Wasze oczy widzą czy jest cień czy nie, ale wasz mózg PODŚWIADOMIE tego nie odbiera! Moja zasługa! A spotkałam tą duszę przechadzając się po pałacu. Pewnie jakiś grzesznik albo coś
-Nieistotne co było, nieistotne co będzie. Mój cel - zwiastować

*Saito odsunął się o krok od Koishii*
- Wprowadziłaś taki zamęt... z nudów?! To wielce nieodpowiedzialne!
*zwrócił się do ducha*
- Cóż takiego masz zwiastować?

-Oj tam zamęt, parę par majtek. Chciał zwrócić na siebie uwagę to mu powiedziałam w jaki sposób najlepiej to zrobić-Koishi oddaliła się od Saito i jednym ruchem ręki zabrała duchowi swoje dobro-A, Utsuho, możesz już wyjść!
I z kątu pokoju, spod kołdry wyłoniła się prawdziwa Yatagarasu. Misterny kamuflaż który zdał egzamin głównie dlatego, że byli skupieni zdecydowanie na czymś innym.
-Saito ma racje, nie powinnaś była w tym uczestniczyć tylko nam pomóc-Reimu ją skarciła, Marisa natomiast z zbagatelizowała sprawę.
-Zeee, naprawdę, nic się takiego wielkiego nie stało...
-A gdzie pan Subafuu?
-Jakaś Oni porwała go to tańca. Mogło być gorzej

Doppelganger natomiast w ciszy się przyglądał tej rozmowie, i raczył odpowiedzieć dopiero wtedy, gdy wszyscy skierowali na niego swój wzrok.
-Nie wiem. Moim celem jest zwiastowanie nadchodzących wydarzeń przez ukazywanie się tym, których one dotyczą
-To coś obleciało pół Gensokyo. Dość niepokojące-Ktoś jeszcze wszedł do pomieszczenia. Sorahi, któremu ewidentnie brakowało skórzanej kurtki.

- Czy chcesz nam przez to powiedziec, ze czeka nas jakies wydarzenie?
- Komu jeszcze sie jeszcze objawiłeś?

-Tych, którym moja osoba została ukazana-Nic więcej nie powiedział, i nie wyglądało na to, by miał coś więcej powiedzieć.
-Mniejsza o to. Mógłbyś teraz może oddać to co ukradłeś?-Zapytała Reimu... duch nie odpowiedział
-Ogłuchłeś czy jak?-Zapytał tengu, który robił się coraz bardziej zirytowany.
-Nie posiadam ich. Przedmioty te były przeze mnie porzucane zaraz po ich zdobyciu-Odpowiedziało... a Sorahi momentalnie się zaczerwienił. Prawdopodobnie ze złości. Reszta wyglądała tylko nieco lepiej... no, może poza Koishi która się nieźle bawiła, i Utsuho która z głupim uśmiechem starała się zrozumieć co się dzieje.

- Reimu, to nie ma sensu. Wyegzorcyzmuj go...
*powiedział Saito*
- Wasza bielizna musi leżeć gdzieś w pobliżu miejsca kradzieży... A tobie co zgineło? *zwrocil sie do Sorahiego*

-Mi nic. Ale komuś innemu i owszem-Nie był raczej skory do rozmów na ten temat. Może innym razem.
Natomiast Reimu czym prędzej przystąpiła do egzorcyzmów. Wyjęła swoje amulety...
-Moje zadanie jeszcze się nie zakończyło-Odrzekła istota, i zaczęła się zmieniać. Pierwszą rzeczą jaką zauważono były cztery słupy wyrastające z pleców.
-Uwaga!-Reimu zawołała i sama odleciała. Reszta (W tym i Saito) zrobiła to samo. Promienie świetlne rozbłyskiwały po całym pomieszczeniu odbijając się od ścian fałszywej boginii Kanako Yasaki. Marisa wyciągnęła swe Hakkero, Youmu miecze, Reimu amulety, a Koishi dla kontrastu założyła swoje majtki tam gdzie ich miejsce. Utsuho natomiast... cóż... lepiej, żeby nic nie robiła. Problem tylko w tym, że już zaczęła emitować dość spore pokłady swej sławnej nuklearnej energii.

-Koishi, powstrzymaj ją! *Saito wskazał na Okuu, czerwony po zobaczeniu czynności wykonanej przez Koishi*
- Szykujcie się, niewiadomo co zrobi! *przyjął postawę obronną*

Jak na razie wiadomo było co robi - strzelała w nich. Promienie świetlne odbijały się coraz bardziej i coraz mniej regularnie, utrudniając ich wymijanie. Koishi zatem nie mogła odpowiedni blisko podlecieć do Utsuho i się nią zajać - zreszta, chyba nioeźle się bawiła. Wszyscy zaraz przeszli zresztą do kontrataku - Marisa wystrzeliła lasery ze swoich Hakkero, Reimu  rzuciła paroma fioletowymi amuletami które powiększyły sie w czasie lotu, Youmu rzuciła się do ataku otoczona biuałym światłem, a Utsucho z różnych stron wystrzeliła serię żółtych kul. Wszystko to trafiło w środek fałszywej boginii... kurz wzniósł się w powietrze...
I nic nie zostało.

- Wszyscy cali? *Saito zaczął się rozglądać*
- Utsucho, uspokój się!