Tetsuya

Nie byłeś pewien jaki demon cię podkusił do przybycia tutaj. Nie mniej jakimś cudem trafiłeś do redakcji Bunbunmaru Newspaper. Ba, mało tego. Wylądowałeś przed Shameimaru Ayą. Lokalnym szefem wszystkich szefów. Mimo szczelnych drzwi, jej cały gabinet pachniał farbą drukarską. Nie przeszkadzało to całkowicie nieskrępowanie pogonić swojej sekretarki, by przyniosła Wam obojgu herbatę i ciastka ryżowe. Tengu usiadła na kanapie przed Tobą i zaczęła:
- Jak bardzo cenisz sobie rzetelną informację Asaoka-san?

Szef wszystkich szefów - Aya Shameimaru z Bunbunmaru. Wróbel powinien się porządnie zastanowić zanim się tu pojawił... ptasi móżdżek.
 - Rzetel... co? Nie rozumiem. Chciałem tylko spróbować swoich sił w pisaniu...
Phor miał przeczucie, że będzie ciężko... i że już na początku popełnił ogromne faux pas.

Phor

- Rzetelność, mój drogi to dokładność... - pospieszyła z wyjaśnieniem, a gdy przyznałeś się do swojej prawdziwej intencji względem przybycia tutaj, Aya tylko się uśmiechnęła, w taki sposób, że aż przeszły Cię ciarki po plecach. Chyba zagrałeś jej dosłownie do ręki - Widzisz... - rzuciła okiem na karteczkę, która "przykleiła się" do jej czarki z herbatą - Asaoka-san, moi reporterzy sami szukają swoich historii. Muszą przy tym wykazać się sprytem, inteligencją i szybkością. Jak już pewnie się domyślasz, jeśli nie udowodnisz mi tych cech teraz, będę musiała dać Ci sprawdzian...

Phor najwidoczniej wpadł jak śliwka w kompot.
 - W jaki sposób miałbym więc udowodnić te cechy? - wróbel spróbował się uśmiechnąć.

Phor

Tak Ci wpadło do głowy... Chyba kappy używały innego powiedzenia, ale też podobnego, tylko znacznie bardziej... Obrazowego.
- Mam kilka pomysłów, nie mniej, może wykażesz się inwencją twórczą, lub przygotowanym z góry materiałem...? - Uśmiech Ayi stał się nieco przyjemniejszy. Teraz nie uśmiechała się jak demon, który właśnie oszwabił śmiertelnika na dusze jego i jego rodziny, tylko jak kotka bawiąca się z myszką.

Łatwo pytać tak wróbla, który wszedł niemal z marszu, w kwestii artykułów"uzbrojony" tylko w jakieś przybory do pisania...
 - Emmm...
Phor szybko rzucił okiem na sytuację za oknem (jeśli jest jakieś) w nadziei, że tam dzieje się COŚ, co można szybko opisać, tworząc przyzwoity (jak na swoje możliwości) zalążek artykułu.

Phor

Cóż. Jak na złość siły natury nie uznały za stosowne stanąć po Twojej stronie. Niebo było czyste i piękne, idealne do lotów. Z czego korzystały kedamy, radośnie hasając po błękitnym przestworze, od czasu do czasu nurkując w drzewa - chyba grały w jakąś mutację berka i chowanego.
Aya cierpliwie czekała, nie mniej czułeś jej wzrok na sobie. I wcale nie pomagał Ci się skupić...

"Kurczę!" - zaklął szpetnie w myślach. - "Czemu akurat teraz nic się nie dzieje!"
Wróbel gorączkowo przełknął ślinę. Teraz to chyba tylko cud pozwoliłby mu wyjść obronną ręką z sytuacji...

...ale można spróbować przedlużyć czas.
 - Proszę o czterdzieści osiem godzin na napisanie artykułu, Shameimaru-sama!
Yosuzume skłonił się nisko, chwytając się tej "opcji" jak tonący brzytwy. Pod żadnym pozorem nie unosił głowy - bał się spojrzeć w oczy Tengu. Mógł co prawda "przekonać" ją Pieśnią, ale... czas prowadzenia gazety pewnie już wyrobił w Ayi upór i siłę woli wystarczającą do oparcia się.

Phor miał cichą nadzieję, że dziennikarka przystanie na taką "opcję".

Biedny Phorek

Całe szczęście, że wróbli youkai nie patrzył obecnie Ayi w twarz, bo to co powiedziała wprawiło ją w iście demonicznie radosny nastrój:
- Odmawiam - tengu rzekła wyjątkowo radośnie. - A teraz wyprostuj się, bo omówimy Twoją pierwszą misję - usłyszałeś szelest dużej płachty papieru.

Pierwsze słowo było do przewidzenia. Jednak kolejne... chwila... Phor został przyjęty bez artykułu? To się chyba nie dzieje na prawdę. Yosuzume miał wrażenie, że to zwykły sen, jednak postanowił to kontynuować.
 - M... Misja?
Padło pytanie z ust wróbla, gdy ten powoli unosił głowę, rzucając okiem na ów arkusze.

Tetsuya

- Dobra, dobra, nie bądź taki szczęśliwy. To jedna z kilku, które mają sprawdzić, czy się nadajesz - stwierdziła Tengu, zdejmując ze stolika ciacha i herbatę.
Miejsce poczęstunku zajęła wielka mapa topograficzna całego Gensokyo, na której czerwonym atramentem był pozaznaczane różne miejsca w całej krainie...
- A zatem Asaoka-san... Masz jakieś propozycje? - zapytała Aya uśmiechając się gdzieś pomiędzy podle a szczerze.

Wróbel spojrzał się na mapę ciesząc się nieco, że w miarę jest w stanie ją rozczytać.
 - To zależy, jakie informacje były potrzebne. Hmmm...
Chociaż Yosuzume się zastanawiał, palec jego dłoni mimowolnie "wędrował" pomiędzy Świątynią Myouren a Ścieżką prowadzącą do Wioski Ludzi.

Tetsuya

- Każda informacja się liczy Asaoka-san - skarciła Cię Aya. - Wiedza to potęga, dobrze zrobisz jeśli to zapamiętasz.
Tengu obserwowała trasę jaką najchętniej byś obrał. Nie mniej bezlitośnie wskazała czerwony okrąg u stóp Góry Youkai.
- Polecisz tutaj i zbadasz sytuację. Pamiętaj, że masz też na karku egzaminatora i liczy się wszystko co robisz.
Tak, Shameimaru wskazała na gorące źródła...

Czyli pierwszym zadaniem będzie zwykła obserwacja? Z tym nie powinno być problemu
 - Rozumiem. - rzekł, starając się nie okazać lekkiego zaskoczenia - Proszę o pozwolenie na start.
Czysta formalność. Chociaż wróbel wyleciał i tak, czy dostał ów pozwolenie, czy nie. Po kilku sekundach jednak lecąc położył swą lewą dłoń na twarzy w geście zażenowania. Gorące źródła? NOSZ KUR...CZĘ!!

Tak czy siak, to zlecenia. A zlecenie powinno się wykonywać... Wróbel był w małej rozterce - obawiał się coraz to dziwniejszych zleceń, jeśli podoła temu. Zadecydował w duchu, że sprzeciwi się dopiero na wypadek (chociażby pośredniej) "akcji" wobec kogoś mu bliskiego.

Obecne zadanie zaś jest proste - mieć gorące żródła w polu widzenia i utrzymać taki dystans, by nie sprowokować żadnej z ewentualnie korzystających z uroków miejsca istot, a jednocześnie już zyskać jakieś obeznanie w celu ewentualnego poznania sprawy bliżej.

Zwinąłeś się tak szybko, że nie mogłeś oprzeć się wrażeniu, że o czymś zapomniałeś. Tym bardziej, że Aya podniosła swoją szlachetną zadnią część z siedziska i zaczęła czegoś poszukiwać w biurku.

Nie mniej byłeś już w 1/4 drogi, a w dół leci się łatwiej niż w górę...
I to palące uczucie w karku, jakby ktoś się na Ciebie ciągle gapił...