Machnąłem ręką. Nie mogłem pić, więc odmówiłem.

Ratta
Kappy dla pewności przeliczyły jeszcze pieniądze, po czym się uśmiechnęły.
- Zgadza się! Jak pogoda trochę się poprawi, to zaniesiemy ci wszystko do jaskini.
Interes załatwiony, więc możesz wrócić do reszty.

Utracono przedmiot:
1750 yenów

Dams i Sebastian
 - Miła... na pewno nie wtedy, kiedy się od niej czegoś chce - powiedziała złośliwie. - A sake nie pogardzę, tylko od razu ostrzegam: picie z tengu to zły pomysł.
Po czym spojrzała na Sebastiana.
- No wiesz, to że Patchy para się magią, to rzecz powszechnie znana w Gensokyo. - po czym uderzyła się dumnie w pierś. - Poza tym nie musiszmi mówić, jak należy prowadzić śledztwo. Masz do czynienia z Shameimaru Ayą, słynną dziennikarką i tropicielką sensacji, która stawi czoła każdemu niebezpieczeństwu, żeby tylko moi czytelnicy dostali najlepsze zdjęcia.
Zwróciła się ponownie do Damsa.
- Przejdźmy jednak do rzeczy! Jaki składnik masz zdobyć dla Komachi?

Stojąc tuż za Ayą powiedziałam tym razem w stronę Damsa - Słyszałam, że stawiasz. Kup mi sok. - zachowywałam cały czas pokerową twarz.
Nie miałam ochoty na alkohol. Chciałam napić się czegoś smaczniejszego.
Zaczęłam od teraz trochę uważniej słuchać grupy z którą przyszłam do tego miejsca.

Zamówię tylko napoje i wracamy do rozmowy. Do sprzedawcy Poproszę dwie miski Saki i jedną soku. (ewentualnie gdy jesteśmy daleko od baru no to do niego podchodzę i od razu przyniosę nam zamówienie) Nie jestem pewny czy mogę ufać im, ale chyba nie mam wyboru. Po cichu mówię do Sebastiana,Ratty,Ayi: Moim składnikiem jest kwiat z drzewa które po pełnym zakwitnięciu ożywi martwą księżniczkę... pamiętam że coś słyszałem o drzewie Yokai, ale nic o księżniczce tam nie było więc nie jestem pewny, ale innych pomysłów nie mam

- To jest... godne podziwu.
Powiedziałem szczerze wysokiej dziewczynie.
- Jak się już uporamy z tą sprawą... Będę mógł przejrzeć stare egzemplarze twoich gazet? Jeśli je archiwizujesz... Fakt. Przejdźmy do sedna sprawy.
Wyraziłem swoje zainteresowanie pracą reporterki. Łokciem oparłem się o blat stołu, a policzek ułożyłem na zaciśniętej pięsci. Zerknąłem jeszcze na Rattę, która wróciła do naszego towarzystwa. Miałem robić za milczącego ochroniarza? Odpuszczę sobie. Chociaż planowałem się ujawnić z osobowością trochę później... No nic. Pokręciłem głową na temat tego co powiedział Dams. Nic mi to nie mówiło.

Wszyscy
Dams właśnie wrócił niosąc sake i soczek. Wyniosło go to wszystko 600 yenów (bary nie są tanie, a zwłaszcza te prowadzone przez kappy).
- Nie ma problemu, Sebastianie, trzymam oczywiście archiwalne numery i mogę ci je udostępnić. - powiedziała Aya. - A co do tego drzewa, to chyba obiło mi się o uszy. Tak, to chyba było wtedy, jak ktoś chiał ukraść wiosnę. O widzę, kupcze, że nie masz szczęścia do śmierci, bo drzewo, którego szukasz, znajduje się w zaświatach.
Aya uśmiechnęła się zadziornie.

No to chyba niezbyt dobrze. Raczej do krainy śmierci trafiają osoby które umarły, mam... mamy więc chyba problem. Po chwili zdałem sobie sprawę że przecież Sebastian jest Martwy, w jakimś znaczeniu Znaczy raczej nie tyle co umarły co hmm... zostały tam wysłane. Chyba że byłaby osoba która może nas tam przenieść, albo jakieś miejsce... ale raczej nikt nie będzie wiedzieć o czymś takim, jeżeli by istniało. Chociaż jeżeli ktoś chciał ukraść wiosnę a drzewo jest w krainie śmierci, to jakieś przejście musi chyba być. Ewentualnie działa tutaj jakaś potężna magia... wtedy raczej już nie mamy co robić

- Niektórzy umarli są zbyt uparci, by umrzeć - wzruszyłem ramionami. - To kto pierwszy nadstawia głowę?
Wyszczerzyłem się śmiejąc. Jak się już uspokoiłem zapytałem nie przestając się uśmiechać.
- Ile mamy zaświatów w Gensokyo?

- Gdzie są zaświaty? - Zadałam proste pytanie. Nie do końca już się orientując o czym teraz rozmawiała grupa. Chociaż chyba mieliśmy szukać tych składników do klucza. Chyba o to chodzi z tymi zaświatami. Tam coś jest.
Sączyłam w międzyczasie soczek.

- Masz rację kupcze, żeby trafić do zaświatów z reguły trzeba umrzeć. Jest jednak mniej radykalny sposób, żeby tam wejść, który nie wymaga umierania. Przekroczyć granicę między życiem a śmiercią.
Aya zrobiła pauzę, jakby oczekiwała na waszą reakcję

- To zapytam jeszcze raz. Gdzie jest ta granica i jak można przez nią emigrować do zaświatów? - Powiedziałam nie pokazując na twarzy ani krzty zdziwienia.
Jestem prosto myślącą osobą a także wiem, że jestem youkai więc raczej nie mogę trafić do zaświatów umierając - tak samo jak ludzie. Więc skoro oczekuje się ode mnie dojścia tam to oczywistym jest, że musi być jakieś fizyczne przejście. Jak granica między państwami.

Ratta sam nie wiem gdzie i jak można przechodzić pomiędzy zaświatami, co to ilości tych zaświatów też nie jestem pewny, słyszałem tylko o piekle, świecie umarłych, oraz niebie. Raczej wiadomo co może być w piekle i niebie, ale po co ten świat umarłych? Jakoś nigdy się specjalnie nad tym nie zastanawiałem.

- Zdajesz się wiedzieć co jest po tamtej stronie. Co nas może czekać w zaświatach?
Wyprzedziłem kolejne pytanie przyglądając się dziewczynie.

Aya uśmiechnęła się, po czym napiła się sake.
- Kupcze, tak dla dokłądności, to dusza może trafić do piekła, nieba, albo właśnie do zaświatów: wymiaru, gdzie będzie czekać na nirvanę bądź reinkarnacje i tam właśnie znajduje się twój skłądnik. A jak się tam dostać? Granica między życiem i śmiercią to brama wisząca pośrdó chmur.
Odłożyła miseczkę z trunkiem na bok, splotła palce i oparła na nich podbrudek.
- Normalnie byłaby ona nie do przekroczenia. Jednakże, dzięki incydentowi z kradzieżą wiosny, została ona naruszona i żywe osoby mogą ją przekroczyć. Co znajdziecie po drugiej stronie? Miła, aczkolwiek akcentryczną panią oraz jej ogrodniczkę, która czasem zbyt poważnie podchodzi do swoich obowiązków. Ponadto obok bramy często można spotkać trzy poltergeisty. Poza tym niezliczoną ilość niegroźnych dusz, które zostały skazane na pobyt w Zaświatach.
Oprózniła naczynie, po czym zapytała się.
- Rozumiem, że nie mogę liczyć na dżentelmeński gest i nie postawisz mi drugiej kolejki?

Skończyłam dopijać swój sok i słuchałam tego co mówi Aya. Mogłam chętnie lecieć do tych zaświatów i pomóc w otworzeniu tej całej skrzyni alchemika jednakże... - Rozumiem, ale... chyba nie ma nikt zamiaru lecieć między chmury w trakcie takiej pogody. Prawda? - Zapytałam licząc na odpowiedź w rodzaju "lepiej z tym się przespać". Chociaż wiedziałam, że może być inaczej.