Kazuma

Zbliżył się do leżącego stwora z zamiarem ukłucia go końcówką broni, by sprawdzić czy jeszcze żyje... ale słysząc w oddali echo kroków wolał sobie odpuścić. Jeszcze zacznie ryczeć i ściągnie uwagę. Niespecjalnie mu się spieszyło do spotkania z podobnymi cudami.

Uokawa
No świetnie, kolejne straszydło ubite przez inne, na pewno silniejsze i straszniejsze od tego już leżącego. Miała już dosyć potyczek z dużymi potworami po tym, co przeszli w labiryntach zamku. Ruszyła za resztą z nadzieją, że nie będzie aż tak źle, jak sobie wyobraża. I że tajemnicze znaczki już nie wrócą.

Wszyscy

Im bardziej zagłębialiście się w korytarz, tym bardziej były w nim widoczne ślady entropii. Materiały zgniły, a ściany pokryły się dziwaczną pleśnią, lub mchem. Za kolejnym zakrętem, czekała Was kolejna niespodzianka. Puści rycerze.
Wyglądali jak po spotkaniu z rozpędzoną lokomotywą. Zmiażdżeni, powgniatani, jeden rozerwany. Każdy z nich stracił swój klejnot zasilający, lub otrzymał wystarczające uszkodzenia, by wewnętrzny system kontroli zadecydował o odłączeniu przepływu mocy.

Merc

Kolejny stwór szarżujący przez korytarze? Może jeszcze pułapki?
Szedł dalej uważając na ewentualną powtórkę z rozrywki.

Spoiler (pokaż/ukryj)

Im bardziej zagłębialiście się w korytarz, tym bardziej były w nim widoczne ślady entropii.

Entropia jest zawsze, w tej sytuacji można dostrzec tylko jej zwiększenie.
/czcze gadanie osoby myślącej, że umie fizykę

Uokawa
Szła dalej. Nie chciała nawet myśleć o tym, co ich czeka.

Anrin

Świetnie. Skoro zapewne i tak będziemy musieli pokonać to coś, to niech przynajmniej wyczyści nam drogę. Może się nieco zmęczy ... a przynajmniej my oszczędzimy siły przed spotkaniem.
Anrin uśmiechnął się lekko. Zdecydowanie bardziej odpowiadało mu podążanie za potworem niż uciekanie przez labirynt pułapek jak ostatnim razem.

Kazuma
Rozglądał się na lewo i prawo, nie odzywając się ani słowem. Był nieco spięty, zwłaszcza widząc zniszczenia, które 'coś' spowodowało. I na to 'coś' pewnie niedługo się natkną. Suuuper.

Wszyscy

Zagłębiliście się już mocno w zamczysko. W końcu stanęliście przed wielkimi, zapewne jeszcze nie tak dawno temu, wspaniałymi dwuskrzydłowymi drzwiami. Okucia były zardzewiałe, zawiasy niemal dosłownie się sypały, a samo drewno było spękane, do tego stopnia, że można było spokojnie zajrzeć do sali za nimi. Coś ewidentnie poruszało się po drugiej stronie.

Merc

Dotychczasowe konwencjonalne otwieranie drzwi chyba nie będzie najlepszym rozwiązaniem. - Pomyślał widząc ruch za wrotami, po czym spróbował cisnąć w wejście w miarę wytrzymałą lodową kulą.

Anrin

Widząc co się szykuje stanął kilka kroków z tyłu i zaczął zbierać energię na wypadek, gdyby to coś po drugiej stronie miało zaatakować.

Kazuma

Stanął nieco za Mercem szykując się na ewentualne ataki zza drzwi.

Uokawa
Idąc za przykładem innych, szykowała się do ewentualnego natarcia na przeciwnika.

Wszyscy

Pocisk lodu wpadł w drzwi, eksplodując. Siła uderzenia wyłamała sporą dziurę w drzwiach. Same drzwi runęły jak długie w waszym kierunku kilka sekund później. Za nimi wisiała zasłona. Zapewne niegdyś materiał był wspaniały i doskonałej jakości. Teraz to były jedynie podarte w pasma szmaty.
Nawet z tego punktu widzieliście, że sala przed Wami była duża, ale mimo wielkich, niczym nie zasłoniętych okien, królowała ciemność.
Do waszych uszu dotarł powolny, miarowy zgrzyt.

Merc

Posłał jeszcze przed siebie kilka wyjątkowo małych frostboltów, byleby ich magia choć na sekundę oświetliła nieznany obszar, do którego w tym samym momencie ruszył.

Kazuma

Przez chwilę łudził się, że tym poruszający się czymś była właśnie ta zasłona. Ale jako że zwykle zasłony nie zgrzytają, zmuszony był założyć, że jakiś 'zgrzytek' tam siedzi. Albo kilka.