Merc

Sparring sparringiem, to ostrze chyba nie ma tych samych intencji co ten, który je trzyma. To jest jeśli rzeczywiście ma takie intencje.
- Czemu dokładnie ma służyć walka z tym potworem, jeśli odblokowujecie drogę powrotną? - Zapytał rycerza wyjmując swój miecz i ruszając na niego. - Pewnie mamy się przekonać sami? - Wymierzył cios w głowę przeciwnika choć spodziewał się silnej kontry.

Kazuma

- Ten sparring to jeden na jednego każdy po kolei, czy mamy iść kupą? - spytał tylko i w zależności od odpowiedzi spróbuje okrążyć przeciwnika gdy ten będzie zajęty Mercuriusem, albo poczeka na swoją kolej.

Uokawa
Skoro wszystko ma polegać na przyjacielskiej walce (przynajmniej z tego, co mówił rycerz), pozostawi ją reszcie i nie będzie się w nią wtrącać dopóki sytuacja nie będzie krytyczna. Czas postanawia poświęcić na leczenie ran.

Wszyscy

Mimowolnie umysł Kapitana wydalił z siebie jakąś dziwaczną falę aprobaty, gdy mówił:
- Jak chcecie. Jeśli sądzicie, że pokonacie mnie pojedyńczo, to mogę pobawić się z każdym z osobna. Ale dużo lepiej będę się bawił walcząc przeciwko wszystkim! - konstrukt lekko podrzucił ostrze, to zawirowało jak baletnica, by po sekundzie zostać złapane w idealnej postawie bojowej. - Wasz ruch, zadziwcie mnie!

Mercurius

Mercurius zaatakował jako pierwszy. Pusty zrobił wypad z niespodziewaną wręcz szybkością, zastawiając się ostrzem, które w jego rękach zdawało się ważyć tyle co nic i zbił atak do ziemi.
- Oczywiste. Postaraj się bardziej - zagrzmiał, odpychając Cię solidnym uderzeniem w przeponę.
Nie na tyle mocnym, by zrobić ci krzywdę, ale dostatecznie potężnym, byś cofnął się te kilka kroków.

Merc

Ogarnął oddech i znowu ruszył na przeciwnika wymierzając cios w ramię od prawej strony rycerza, tuż przed wykonaniem uderzenia rzucając konstruktowi tuż przed nogi magiczną bryłę lodu, która roztrzaskując się powinna posłać naprzód i w górę kilka sopli.

Anrin

Kapitan zdawał się być naprawdę wprawionym wojownikiem. O Anrinie, który de facto tego dnia trzymał miecz w dłoni po raz pierwszy, nie można było tego powiedzieć. Wniosek z tego jeden.
Nie mam żadnych szans nawet dać mu satysfakcji z pojedynku ... no chyba że jest ukrytym sadystą ... ale skoro nie ma nic przeciw walce z kilkoma naraz...
Chciał od razu ruszyć do ataku, jednak walka między tymi dwoma była dla niego nieco zbyt intensywna. Postanowił więc zajść rycerza od boku ustawiając się do ewentualnego ataku. Z ten pozycji będzie oczekiwał momentu, gdy przeciwnik się odsłoni. Jeśli uda mu się go wychwycić zaryzykuje szybki atak.

Kazuma

Skoro można walczyć grupowo, to postara się rycerza okrążyć, gdy ten walczy. Widział, że Anron staje z boku, więc sam znalazł się za plecami. Poczeka na odpowiednią chwilę, powinni zaatakować wszyscy jednocześnie.

Trzej waleczni

Atak Mercuriusa zmusił Pustego do zejścia na bok, bardziej w stronę Anrina, ba nawet sople zostawiły na nim rysy... Ale konstrukt i na to miał odpowiedź - na Kazumę atakującego od tyłu zarzucił swoim płaszczem, zasłaniając mu pole widzenia, a potem najzwyczajniej w świecie podstawił nogę, w momencie w którym zdecydował przyjąć się cios von Suzumiena na bark. Ostrze miecza ledwie musnęło naramiennik, a prosto w przeponę maga mrozu wbiła się głowa szamana. A berdysz tego drugiego brzęknął gdzieś za rycerzem.
Na chwilę obecną, Kapitan był zajęty dwoma towarzyszami Anrina, co ten postanowił wykorzystać i wykonał szybki sztych na bok konstruktu. Chyba nawet spenetrował zbroję... Ale w ostatniej chwili, przed dziwnym kłapnięciem płyt metalu prawego boku wyciągnął broń z "ciała" przeciwnika...

Merc

Kolejny cios w przeponę, zaje*iście. Lewą ręką złapał za włosy pusty łeb, który raczył poprawić wcześniej otrzymane uderzenie, spojrzał Kazumie w oczy, po czym miotnął nim w stronę zajmującej się opatrunkami Uokawy.
- Siedź tam. - Syknął, po czym wyjął nadziak.
Tym razem spróbował szybko zamrozić konstruktowi grunt pod nogami z nadzieją, że ten jest w stanie stracić równowagę na zbyt śliskim podłożu. Po tym ruchu zaatakuje przeciwnika ostrym końcem nadziaka w łeb.

Anrin

Atak wyszedł mu nadspodziewanie dobrze, choć reakcja kapitana na obrażenia była ... dość nietypowa.
Niezbyt wiedział co robić dalej, a perspektywy na drugi tak dobry atak nie widział. Najwyraźniej zwykłe "rany" nie robiły na przeciwniku wrażenia, spróbował więc ciąć go w nogę z nadzieją, że utrudni mu utrzymanie równowagi.

Kazuma

Wywalili go i to dosyć brutalnie. A dobra, jak tacy mądrzy to niech sami sobie radzą. Machnął na nich ręką i położył się na ziemi.

Uokawa
Walka była całkiem interesująca, jednak nie spodziewała się, że Merc tak po prostu rzuci Kazumą jak szmatą. Co prawda robił chyba z nich najwięcej w bojach, jednak tak czy siak mierziło ją jego podejście do słabszych czy mniej użytecznych od niego. Upadającego powitała podniesioną otwartą dłonią.

Kazuma

Uśmiechnął się i usiadł przy niej. Chociaż jedna osoba, co nie traktuje go jak śmiecia.

Dwaj waleczni

Wasze połączone wysiłki sprowadziły Kapitana na kolana. Nadziak uderzył i spenetrował hełm. Płytko, bo płytko, ale było widać wyraźne wgniecenie.
A potem usłyszeliście śmiech, od którego przeszły Wam ciarki po plecach...
- To jest to! - zagrzmiał rycerz. - To jest cel mojego istnienia!
Mimo siły z jaką Mercurius wsadził przeciwnikowi nadziak w "czaszkę", konstrukt zaczął się podnosić... Lód pod jego stopami pękać... A z połączeń pancerza wydostawał się nadmiar magicznej energii, którą potwór zdawał się, nie tylko używać, a generować.
Wolną rękę wyciągnął w stronę Kazumy (definitywnie poza jego zasięgiem) i zawarczał cokolwiek radośnie:
- Nie pozwoliłem Ci odpoczywać! - przed ramię konstruktu odpadło mu w łokciu...
I wystrzeliło w stronę nieszczęśnika nadal połączone z resztą ciała praktycznie namacalną liną mistycznej mocy...

Merc

Widząc najnowszy wyczyn przeciwnika wrócił do korzystania z miecza i postanowił zaryzykować eksperyment.
- Znak Zimna: ,,Zero Absolutne"! - Używając karty zaklęć ciął rycerza w otwór w ramieniu z którego wydobywała się przypuszczalnie namacalna wiązka mocy.