Raion

Zagram czarnymi. Możesz zaczynać. Tylko nie traktuj mnie ulgowo, ponieważ mam zamiar wygrać. - Odpowiedziałem gdy tylko dowiedziałem się z myśli mego przeciwnika w szachach, że zaczynają one drugie. Dzięki temu, że zaczynam jako drugi będę mógł od początku kontrować ruchy Frederyka nawet ledwie znając zasady gry. Czytanie w myślach w takiej sytuacji daje mi pewne zwycięstwo, jestem ciekaw jego miny po przegranej grze z nowicjuszem. W końcu gdy on będzie starał się przewidzieć moje ruchy wystarczy, że zrobię coś czego się nie spodziewa. A ponad to każdy zna słabe strony swojej taktyki w takiej grze, gdy on będzie myślał o tym co zrobić samo do głowy przychodzi to czego się obawia... Strach przed ruchami które mogę wykonać... Takie jest naturalne zachowanie graczy, każde satori które zagrało kiedyś w grę planszową wie jak to się kończy.

Usiadłem i rozpoczęliśmy grę, z góry wygraną przeze mnie grę.

O-odważne podejście. Cóż, w razie potrzeby służę ponownym wyjaśnieniem zasad. - Powiedział, po czym wykonał ruch piątym pionkiem od lewej o dwa pola do przodu - e4. Miał nadzieję że szybka partia zdąży się zakończyć zanim oni przydzieli im więcej zadań.

Raion

Pierwszy ruch wykonany. Powoli w głowie przeciwnika powinna pojawiać się taktyka. Moje trzecie oko przyglądało mu się uważnie.

Wyglądało na to, że mój przeciwnik chce wygrać bardzo szybko. Może w dwóch lub czterech ruchach. Gdybym źle się teraz ustawił mógłby pokonać mnie ruszając damą lub gońcem i on dobrze o tym wie.
Ruszyłem więc zwykłym pionkiem na E5 w celu skontrowania tego ruchu. Przedłużenie zbyt mocno gry może się skończyć powrotem Yuugi, więc w sumie trochę się pośpieszę i postaram się także nauczyć może czegoś z tej rozgrywki.

Solidne zagranie. Nie miał jeszcze w głowie planu zapasowego na całą partię na wypadek gdyby satori wyłamał się z planowanego przez niego schematu, ale już wiedział jak zagrać dalej. Ruszył skoczkiem na f3 i z zaciekawieniem starał się rozczytać tok myśli oponenta w następnym ruchu.

Raion

Chyba się przeliczysz przyjacielu chcąc wyczytać moje myśli - pomyślałem, chciałbym to powiedzieć lecz wtedy mogłoby być trudniej.
Ruch koniem wyglądał na ciekawy. Choć z tego co teraz widzę nie ma Frederyk taktyki odpowiedniej do zabicia koniem króla. Koń nadaje się najwyżej do zabijania pionków i zastawiania pułapek, ale samemu ciężko nim coś zablokować. Niemniej jednak spróbuję wykonać to samo co Frederyk, on widać wie co robi.
Skopiowałem ruch ruszając koniopodobnym "skoczkiem" na C6

Hmm... czy on stara się mnie kopiować? To chyba dobrze, w końcu się potknie i odsłoni. Aczkolwiek sam fakt że nie odsłonił gardy w głupi sposób jest godny podziwu jak na pierwszą grę szachów w życiu... - rozmyślał, po czym przyszła mu do głowy myśl, aby sprawdzić jak zareaguje na nadchodzący szach. Bez zastanowienia posłał gońca na c4, akurat tam, gdzie nie dosięgnie go ręka skoczka. Uśmiechnął się niewinnie.

Raion

Ciekawe jak długo będzie się tak uśmiechał - uśmiechnąłem się sadystycznie (choć przy mojej popalonej kwasem twarzy każdy uśmiech prawdopodobnie wyglądał sadystycznie)

Może i nie dosięgnę jego skoczka. Ale pomiędzy skoczkiem i pionem powstało dla mnie bezpieczne miejsce. Którego teoretycznie nie można rozbroić bez poświęcenia figury. Ponieważ pionek także może zabić. Myślę, że mój plan lekko zaczyna się formować. Choć mój plan jest tylko w 20% w mojej głowie, w 80% jest w głowie Frederyka.

Ruszam dalej, koniem na D4.

Sprytnie... mógłbym w sumie poświęcić skoczka za skoczka, ale trochę szkoda stracić jego wsparcie dla gońca. No i przecież w tej turze nie ma się czego obawiać z jego strony, w końcu czarny skoczek napotka ścianę pionków lub nawet złość samego monarchy. Skąd zatem to przeczucie, że to ja jestem w defensywie? - Zdecydował się odważnie posunąć skoczkiem do przodu na e5 i zbić piona tak podstępnie na niego czychającego.

Raion

Mam cię - Odezwałem się aby przerwać ciszę, i ruszyłem "Hetmanem". Choć ta figura bardziej przypomina mi "królową" to przecież królowa jest najwspanialszą osobą w państwie a nie hetman. Nawet król często musi ustąpić królowej. Ale to nie ważne, wykonałem swój ruch.

Hetman ruszył na pole G5, ofensywa się rozpoczęła. Wir walki na płaskim polu.
Teraz mój przeciwnik powinien zacząć powoli więcej myśleć o tej grze... Co się przełoży na to, że więcej rzeczy się dowiem o szachach i różnych taktykach.
Właśnie po to się także odezwałem, aby poczuł się zagrożony. Strach zawsze wyzwala wiele ciekawych myśli, choć strach to może nie najlepsze słowo na tę sytuację, choć lepszego nie jestem w stanie wybrać.

Hmmm? - Na twarzy chłopaka malowało się zdziwienie i nawet radość, że jego przeciwnik jest tak pewny siebie. Te jednak zaczęły zanikać, gdy ruch, który wydawał się szarżą w przepaść okazał się być idealnie wymierzony. Z tej pozycji ani skoczek ani żaden z gońców nie miały możliwości zagrozić hetmanowi. Nie dość że przeszedł do pełnej ofensywy, to jeszcze zrobił to tak zręcznie, że teraz to Fryderyk jest o ruch do tyłu! Zaskoczony, zaczął planować kolejny ruch... cóż, jego przeciwnik jest pewien swojej dominacji, ale dopóki wieże i piony trzymają straż, dopóty hetman nie zbliży się do króla.
Zdecydował się zatem na dość ryzykowne dwa w jednym - skoczek na f7. Nie tylko otwiera gońcowi drogę do szachu, ale zmusza hetmana do ruchu. Cóż, skoro oponent chce ugryźć więcej niż może przełknąć, to czemu by nie zrobić tego samego, ale z lepszym skutkiem.

Raion

Może i ten ruch otworzył gońcowi drogę do szachu, ale by wykonać ten szach potrzeba zbyt wielu tur. Sam koń nie da radę zaszachować króla i Frederyk bardzo dobrze o tym wie. Tak więc zamiast grać defensywnie, muszę zmusić frederyka do defensywy. Dzięki zmuszeniu go do defensywy nie będzie miał czasu na wykonanie ofensywy. W ten sposób mogę wygrać.

Ma królowa atakuje dalej, Hetman na G2

Cóż za zuchwałość ze strony wrogiego hetmana. Raion nasyła jego, czy jak kto woli ją - najpotężniejszą figurę na szach, i do tego udaje mu się uniknąć niebezpieczeństwa... hm? - Cień irytacji nagle ustąpił zdumieniu i lekkiemu wręcz przerażeniu, gdy duch przypomniał sobie jak swobodny jest teraz goniec oponenta i jednocześnie jak blisko czyha skoczek, którego już wcześniej spisał na straty. Przetarł oczy uświadamiając sobie że kolejna tura prawdopodobnie wystawi go na szach, i że wliczając gońca na głowę monarchy czyhają trzy różne figury! Cóż, jedyne logiczne rozwiązanie to zacieśnić obronę wokół króla. Goniec jest szybki, ale nawet on nie zaszachuje go w następnej turze. Teraz naprawdę jest w defensywie i trzeba to szybko odwrócić.

Wieża na f1 - wykonał wreszcie ruch jedną z nich.

Raion

Nieźle mi idzie jak na pierwszy raz? Moja królowa chyba nieźle się spisuje. - Zapytałem choć znałem odpowiedź. I znałbym ją nawet bez czytania w myślach. Jest jeden powód dla którego satori  nie grają zwykle z innymi osobami w gry na myślenie... Nie jesteśmy w stanie przegrać.

Słyszałem dobrze, że skupił się Frederyk na ochronie strony którą zaatakowałem, tak więc pora zmienić kierunek ataku na drugą stronę.

Przesuwając hetmana na E4 powiedziałem z uśmiechem - Szach...

Odruchowo zacisnął lekko zęby charakterystycznie dla swojego widocznego wieku - ile to już czasu minęło odkąd ktoś postawił go w tak krytycznej sytuacji? A więc wróg przebił się przez jego obronę jakby nigdy nic, a on ma tak przypłacać swoje ryzyko? Niesamowite... - skomentował pod nosem z szeroko otwartymi oczyma i kroplą potu na czole. Pozostały mu dokładnie dwa warianty ruchu - z tej pozycji króla wybroni jedynie goniec lub hetman. Jakkolwiek nie chciał wycofywać tego pierwszego, teraz to nie miało już znaczenia. I tak straci jednego i drugiego - zdecydował się więc na posłanie gońca na zagładę jako pierwszego. Może oponent się pomyli?... Chociaż miał przeczucie że oba warianty mogą być fatalne w skutkach... no ale przecież ma materiał i pozycję by się wybronić.

Goniec na e2.

Raion

Frederyk już zaczyna mieć problem. Myśli w jego głowie układają bardzo dużo strategii lecz z tego co widzę jest w krytycznej sytuacji i nie może wiele wymyślić.
Teraz jednak ja sam potrzebuję dłuższej chwili na zastanowienie się samemu. Nie mam czym się przebić przez taką obronę, do zniszczenia czegoś takiego potrzebowałbym siły Yuugi. Hehe. - zaśmiałem się w myślach - ale jakby tu ją ominąć...
Właśnie ominąć, przecież ten koń może omijać. Czyżby jednak dało się zaszachować przeciwnika koniem? Cały czas myślałem, że to niemożliwe. Ale spróbuję...

Ruszyłem koniem na F3 mówiąc ponownie - Szach - po bardzo krótkiej chwili siedzenia w głowie Frederyka jednak śmiało dodałem - I mat.