-No, ptaszynko, szpokojnie...-Tym razem to Koishi sie na coś przydała. Przytuliła rozświetloną wronę, pogładziła po główce, coś jej dała do zjedzenia i zaraz się uspokoiła. Do nich natomiast wróciła Youmu, która to była w samym centrum tego zamieszanie. Na szczeście nic jej nie było, prawdopodobnie przez tą aurę.
-Chyba wyparowało. Na dobre. Sama bym miała problemy z przetrwaniem czegoś takiego...
-I dobrze... teraz trzeba tylko odnaleźć skradzione przedmioty
-Oho, ja jestem w tym całkiem dobra, ze!-Stwierdziła Marisa zacierając ręce.

- W sumie to pogineła tylko bielizna, ten przedmiot od Sorahiego, i wiemy że doppelganger miał styczność z Kanako...
- Sorahi, wyczuwasz go jeszcze?

-Zaraz zobaczę...-Podobna procedura. Dwa palce przy lewym oczodole, obrót, góra, dół...
-Jest już gdzieś na powierzchni. Uciekł

-W takim razie za nim, zanim znowu coś zrobi!, Reimu tym razem musisz go unieruchomić!
*Wyruszył*

Reimu kiwnęła głową, i stara grupa poleciała... z róznych powodów. Koishi została na miejscu i pomachała na pożegnanie, a Utsuho bawiła się kocem.

*Parę kilometrów podziemi, jeden most i jedną ogłuszoną zazdrośnicą później*

Wszyscy lecieli za Sorahim, który pełnił rolę "radaru". Co jakiś czas przystawał i sprawdzał aktualną pozycję ducha, który od jakiegoś czasu ciągle był w tym samym miejscu. Świątynia Myouren, przed którą staneli... wszystko wyglądało w porządku. Pewnie jeszcze go nie wykryli.
Świątynia była otwarta dla wszystkich, dlatego nie mieli większych problemów z wejściem, pomimo późnej pory. Wyszła do nich kapłanka Byakuren w nocnym kimonie... dość rześka, zważywszy na to, że była noc. Miała w dłoni świecę... i rzucała cień.
-Co was tutaj sprowadza o tej porze?-Zapytała grzecznie

- Pani Byakuren, mamy wielki problem, do twojej swiatyni dostal sie niebezpieczny doppelganger! *powiedzial Saito*
- Prosimy o mozliwosc sprawdzenia swiatyni!

-Niebezpieczny powiadacie? Właśnie rozmawia z moją znajomą za świątynią. Wygląda na to, że całkiem nieźle się dogadują-Hijiri uśmiechnęła się, ale raczej nikt na to nie zwracał uwagi. Poszli za świątynię... i faktycznie. Przy drzewie siedział wspomniany doppelganger w swojej prawdziwej formie... oraz nieznana wcześniej Saito dziewczyna w czarnej krótkiej sukieneczce, w długich czarnych zakolanówkach, oraz z dość nietypowymi skrzydłami. Po jednej stronie czerwone, przypominające nieco nożyczki, a po drugiej niebieskie w kształcie czarcich ogonków.
-A wy tu co?-Zapytała
-Chyba wiesz. Więc nie wtrącaj do tego-Reimu już wyjmowała amulety, ale dziewczynka wstała. Była poirytowana.
-Nie. Ale przerwaliście nam w rozmowie, więc idźcie sobie. Jesteście niegrzeczni
-Oh daj spokój, to coś lata po całym Gensokyo i kradnie bieliznę, w dodatku prawie nas rozstrzelało! Trzeba to zamknąć
-Tak? To spróbój. Powodzenia-Odpowiedziała przekornie, siadając obok ducha. Nue... to chyba nie jest przypadek... więc... może być trudno...

-Nue... od poczatku bralem to pod uwage... *westchnął Saito*
- Co to za misja, o której tak opowiada ta istota?

-Nie mam pojęcia-Dziewczę wzruszyło ramionami-Przyleciał on tutaj pod postacią osoby z wioski... ale od razu poznałam kim jest. I tak sobie teraz rozmawiamy...
-Moje zadanie zostało wykonane... nie wiem jednak co dalej-Szepnął doppelganger, jednak Nue objęła go jedną ręką i przyciągnęła do siebie.
-Jak to nie wiesz? Siedzisz tutaj i dotrzymujesz mi towarzystwa! WIesz jak trudno znaleźć kogoś podobnego do mnie?-Zapytała uśmiechając się jakoś tak... sympatycznie. Obróciła głowę o 90 stopni...
-To co robicie?

- w sumie, jezeli zadanie tej istoty zostalo dopelnione, i nie bedzie nikogo wiecej niepokoic, to nie widze powodu aby pozbawiac je egzystencji... W koncu to inteligentna, żyjaca istota...
*powiedzial Saito*
- Czy moglabys nam dac słowo iż dopilnujesz aby nie sprawiało już kłopotów?

-Będzie cały czas ze mną-Zapewniła Nue... i to chyba musiało wystarczyć. Reimu wzruszyła ramionami i poszła w kierunku świątyni. Marisa widząc, że już nic więcej się nie będzie działo zrobiła to samo. Najmniej zadowolony był Sorahi, który tylko prychnął nosem i sobie poszedł... co po chwili zrobiła Youmu z Saito.

***

-Oh, wreszcie... wróciliiiiścieeeee!-Już u progu posiadłosci przywitała ich pijana Yuyuko. Chyba posiedzenie z Yukari było udane.
-Znowu przesadziła pani z alkoholem. A tyle mówiłam...
-Ale chyba wam się udało, prawda? A popatrzcie co znalazłam!
-Proszęęęęęęęęę... niech pani mi tego oszczędzi!-Jęknęła Youmu zabierając z ręki swojej pani pantalony. Zapewne swoje. Tak czy siak... wszyscy byli zmęczeni. Youmu zapewniła Saito, że odprowadzi Yuyuko do siebie, więc ten miał już wolny dzień... a właściwie noc.

***

Saito właśnie kładł się spać, gdy usłyszał pukanie do drzwi. Pozwolił wejść do środka (Po upewnieniu się, czy wszystko jest na swoim miejscu. Do środka weszła Youmu w białym nocnym kimonie. Była lekko speszona.
-Ja... chciałabym Cię przeprosić za to co było rano. Byłam strasznie zła, i... przez to co widziałam... nie powinnam była Cię posądzać o kradzież i takie zamiary... proszę o wybaczenie...-Youmu ukłoniła się nisko zamykając oczy. No proszę... że też on się czegoś takiego doczekał. Wyglądało to... słodko.

*Saito poderwał sie z Futonu, po czym speszony sie pokłonił*
- Ależ nie, Youmu to nie twoja wina, miałaś jak największe powody by mnie podejrzewać! *powiedział, po czym sie wyprostował*
- Poza tym to iż mogliśmy ten dzień spędzić razem naprawdę mi to zrekompensowało...
*znowu zrobił głęboki ukłon, zamknął oczy*
- Dzięki tobie byłem dziś szczęśliwy, i za to ja tobie gorąco dziękuje!
*wydusił jednym tchem zawstydzony*

-Ja... ja też dziękuję. Za pomoc... sama... pewnie bym sobie nie poradziła...-Obydwoje byli strasznie zakłopotani, ciężko było stwierdzić które bardziej. Przez chwilę stali przed sobą w ukłonach, aż w końcu Youmu pierwsza się podniosła. Była cała czerwona.
-Pewnie jesteś zmęczony, a ja Cię tu tak nachodzę... pójdę już... dobrej nocy...

- N-nie w-wyganiam cię... n-naprawde twoje towarzystwo jest mi miłe... *czerwienił sie coraz bardziej*
- J-jednak z-zrozumiem, j-jeżeli jesteś zmęczona i pragniesz odpocząć...
*nabrał pewności siebie, ukłonił sie najgłębiej jak mógł*
- JEDNAK PROSZĘ CIĘ, DAJ MI SIĘ ZAPROSIĆ KTÓREGOŚ DNIA NA AROMATYCZNĄ HERBATĘ!
*Niemal wykrzyczał jednym tchem*

-...W-w porządku...-Powiedziała Youmu wychylając się ukradkiem zza drzwi. Chwilkę jeszcze tak stała, po czym je zamknęła... no... o cichej, a już na pewno spokojnej nocy to sobie może Saito zapomnieć...

KONIEC SESJI