Touhou.pl ~Human meets Danmaku~

Zapytana Wriggle westchnęła i pokręciła głową.
- Nic. Na górze spokojnie. Cokolwiek się tam działo nagle ucichło.
Ogłosiła całej drużynie. Bosa dziewczyna odgarniała złoto stopami pomagając Yueiowi przekopywać skarbiec. W końcu zeszła na czworaka odgarniając go rękoma. Astrophel opukiwał każdą ze ścian. Z pomocą przyszła Aika. Sprawą przypadku spotkali się w jednym miejscu.

Inspekcja ścian i regałów nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Można powiedzieć, że spotkali się w punkcie wyjścia. Przekładanie książek, wyciąganie, przyciskanie... Nic się nie zmieniało. Mogli przeszukać rzeczy leżące pod ścianą. Astrophel był tym, który pochylił się, odgarnąwszy parę ksiąg z leżącej kupki. Poczuł, że coś obserwuje przez utworzoną w zbiorowisku szparę.

Para stojąca pod ścianą zajęła się odgracaniem tego co leżało na ziemi. Tak to Wriggle z Yuiem kopali razem dopóki nie natrafili na ciekawe znalezisko. Był to złodzieluchów znanych i najliczniejszych im rozmiarów. A raczej posążek jego wielkości, cały ze złota. Dziewczyna zmartwiła się na ten widok, jakby miały się sprawdzić jej najgorsze obawy. Zbliżyła się do chłopaka, szepnąwszy mu na ucho.
- Tam na górze wcale nie jest tak dobrze...

Trybut na nic się nie sprawdził. Nawet nie po minucie. Nawet nie po dwóch. Yuei mógł wstać i przypiąć miecz do pasa. Powinien mu się przydać w niedalekiej przyszłości. Astrophel pozostawił największe słońce nad kopcem złota na wysokości umożliwiającej oświetlenie jak największego obszaru. Nie stopiwszy przy tym monet. Do obejrzenia rzeczy stojących pod samym ścianą potrzebował mniejszego oświetlenia, co też uczynił.

Aparatura alchemiczna nie różniła się od tej, którą przechowywał w swoim domu. W podziemiach brakowało wentylacji. Mag mógł się tylko domyślić, iż właściciel instrumentów musiał się dusić we własnym smrodzie. Same szkło było brudne, widocznie używane. Jakieś dawno, dawno temu. Klatki wyglądały solidnie, lecz i one zostawiały znaki ich dawnej nieużywalności. Stały w pobliżu licznych regałów sprawiających wrażenie podparcia dla ściany, albo trójwymiarowej tapety. Księgi w nich stojące, o dziwo, były w bardzo dobrym stanie i ktoś ewidentnie o nie dbał. Przekartkowanie jednej z nich rzucało trochę światła na zainteresowanie ich posiadcza. Staranny rękopis dotyczył transmutacji. Eksperyment, po eksperymencie, w dużej większości nieudane, acz dokładnie opisane. Większość regałów, w przeciwieństwie do ksiąg, była podniszczona. Półki zarywały, bądź zarwały się pod ich ciężarem. Rozwalone dokumentacje tworzyły nieskładne stosy, niektóre przygniatały klatki.

Poglaskana Wriggle zachichotala z cichym "hehe~". Poprosila by chlopak glaskal ja dalej, bo po ciemku nikt nie zwracal na to uwagi. Yuei musial uwazac, zeby przypadkiem nie pogladzic ja po czulkach. Przyjemnosci trwaly, az do postoju przed wielka dziura. Nie czekajac na pozostalych mlodzieniec zrzucil sie do dziury.
- Czekaj!
Zawolala za nim youkai. Lecac w dol zaraz poczul na swoich plecach jej cieplo. Dobrze miec kogos kto za kim skoczy w przepasc... Droge oswietlal towarzyszacy im swietlik.

- Niech tak bedzcie. Idzcie. Bede was oslanial. Przed nami.
Rzekl wodz. Chlopak poznany jako Yuei nie dal skonczyc owadowi, wskoczywszy do dziury nim powiedzial ostatnie slowo. Za nim wskoczyla towarzyszace mu dziewcze, poprowadziwszy za nim magicznego swietlika. Za nia poleciala sloneczna kula Astrophela, a za nia wyruszyla Aika. Na koncu, po krotkim zastanowieniu, wyruszyl sam mag. Yueia i Wriggle nie bylo widac. Astrophel widzial Aike. Za soba uslyszeli wczesniej poznana fraze.
- Powodzenia. Ludzie.

Prowadzony przez Wriggle swietlik lecial troche szybciej od opadajacej pary. Spadek nie trwal dlugo, gdy chowaniec dziewczyny zderzyl sie z jakims obiektem, zniknawszy w swietlistym pyle. Yuei wyladowal na sypkiej powierzchni i utrzymalby rownowage, gdyby nie zostal popchniety przez towarzyszke. Wyladowal na brzuchu, dziewczyna na nim, na chlodnym kopcu metalowych krazkow. Czyzby to byly te zlote monety? Wriggle zastekala cicho, choc ladowanie bylo dosc miekkie - dla obu.
Aika dotarla do skarbca sekundy pozniej. Ognista kula oswietlala jej droge. Po ladowaniu rozswietlila komnate, w ktorej sie znalezli. Zlodzieluch mowil prawde. Tunel rzeczywiscie prowadzil do skarbca. Na sporym kopcu zlotych monet lezal Yuei z Wriggle. Byly tutaj tez inne zlote przedmioty. Bransoletki, naszyjniki, spinki, rzecz ujmujac bizuteria. Metale szlachetne. Komnata byla wysoka na dziesiec metrow. Cokolwiek tutaj mieszkalo bylo duze. Ale czy moglby byc to smok? Nie bylo widac.
Astrophel wyladowal ostatni. Czul, ze jego magia oslabla. Wielkosc trzymanego przez niego slonca nie malala. Podobnie swiatlo przez nie emitowane. Trudniej bylo utrzymac ten stan, a zeby zobaczyc pelnie komnaty trzeba bylo odkrecic kurek many. Wtedy rozwietlilby sie stojace po sama sciana aparuty alchemiczne, zdezelowane regaly z ksiazkami oraz klatki - obecnie puste - bedace w stanie pomiesci psa, dziecko, albo malego zlodzielucha.

Pomieszczenie bylo na planie kwadrata. Dwadziescia na dwadziescia, albo nieco wiecej. Po srodku znajdowal sie duzy kopiec pieniedzy, w kwadracie dziesiec na dziesiec, ktorego granice wyznaczalo wyzlobione w podlodze wglebieni, jakby kanalik sciekowy.Cokolwiek mozna bylo tam odprowadzac.