-Amnezja mówisz... postaw ją na podłodze... i wyprowadź z tego transu, nie zamierzam pracować w takich warunkach. Koakuma!-Zawołała. Zaraz przy niej pojawiła się rudowłosa demonica w eleganckim ubranku.
-Przynieś mi kredę i szklaną kulę. Szklaną, nie kryształową jak poprzednim razem
-Oczywiście-I pach, poleciała...
"Magia? Możliwe, chociaż będę musiała to sprawdzić. Ja nic nie czuje... może to coś innego?"

- T-tak... nano...
Skoncentrowała się i przyspieszyła prace zmysłów dziewczynki. To może nie być magia? Może uderzyła się w głowę, gdy wpadła do tego dołu?

Dziewczynka otworzyła oczy. Dalej wyglądała na senną, jednak była spokojna - tyle dobrego.
-Gdzie... jestem? Chce jeść...-W międzyczasie wróciła służąca z wymienionymi wcześniej przedmiotami. Patchouli sięgnęła po książkę leżącą nieopodal i zaczęła kreślić na podłodze symbole. Tytuł "Analiza Magiczna"
-Gdzie ją znalazłaś?

- W lesie, leżała w wykopanym przez kogoś dole, nano
Jedna kopia podeszła do bibliotekarki i pokazała jej zakrwawiony szpadel.
- Miała to przy sobie, nano...
Po tym jak pozostałe kopie puściły dziewczynkę, Emi odwołała działanie swojej karty.

"Krew?" Zapytała siebie w myślach. Nie miała nawet zamiaru oglądać tego dokładniej, zresztą, miała inne zajęcia. Po namalowaniu paru symboli zaczęła recytować zaklęcia w innym języku, nieznanym wczesniej Emi. Brzmiał jednak bardzo egzotycznie... symbole na ziemi błyskały się wszelkimi możliwymi kolorami, aż w końcu kreda na podłodze spaliła się i pozostał tylko czarny tlenek.
-Ciekawe... nie wiem co jej dolega, ale na pewno skrywa w sobie bardzo duży potencjał magiczny... może to reinkarnacja jakiegoś maga?

Spojrzała na dziewczynkę. Ciekawe czy Emi też była w takim stanie, gdy się narodziła... to było dawno temu, wiec nie pamięta.
-Nie może jej pani pomóc, nano?
Zapytała ze smutkiem.

-Musiałabym wyciągnąć cały jej potencjał na zewnątrz. Nie wytrzymałaby tego, widzę to-Emi nie wiedziała o czym ona mówiła, ale wystarczyło tylko spojrzeć na tą dziewczynkę - słaba, ledwo co trzymająca się na nogach, brak wiedzy ogólnej...
-...o czym wy mówicie?-Zapytała przestraszona

- To co powinnam zrobić, nano? - zaczęła trochę panikować z powodu własnej bezsilności - Ma pani jakiś pomysł co mogło jej się przydarzyć, nano?

-Myślę!-Czarodziejka skrzywiła się gdy ją tak popędzała. Stanie jej zbrzydło, więc usiadła na krzesle kontynuując rozmyślania.
"To byłoby najbardziej prawdopodobne, co jeszcze... uhum..."
-Jeszcze coś mogło ją opętać, ale nie jestem specjalistką w tej dziedzinie. Chociaż wydaje mi się, że to inaczej by wyglądało... jeszcze... ummmm... mogła się uderzyć w głowę tą łopatą?

Może ta dziewczynka nie ma wspomnień, bo dopiero się zrodziła?
- Mówiła pani, ze posiada duży potencjał magiczny.... czy może pani określi jaki to typ youkai, nano?

-W najbliższym czasie powinno to wyjść...-Patchouli zastanawiała się chwilkę... "Będę tego żałowała..."
-Macie gdzie spać? rezydencja ma sporo pokoi, więc jeżeli Remilia się zgodzi to jeden z nich może wam posłużyć

Wolałaby tu nie zostawać. Ale nie może teraz opuścić tej dziewczynki.
- Dobrze, nano... A ile to potrwa, nano?

-Mnie się nie pytaj, każdy youkai dorasta inaczej. Może za dzień, może za dwa, może za tydzień... muszę trochę poszukać-Patchouli popatrzyła na demonicę. Ta po chwili konsternacji i wzdrygnięciu w rodzaju "Ah, no tak, przepraszam!" podała jej kartkę i pióro.
-Możecie już iść. Pewnie spotkacie Sakuyę to was przedstawi Remilii. I uważajcie na takiego jednego, jak będzie za bardzo komplementował to go po prostu zignorujcie "Irytujący pajac..."

- Dobrze, nano...
Pomogła dziewczynce ruszyć się z miejsca i razem skierowały się do wyjścia. Szukają Sakui. Ciekawe kto to?

Dziewczynka wciąż była zdezorientowana tym co się wokół niej dzieje, więc dała się bez problemu prowadzić za rączkę. Gdy tylko obydwie skręciły, Emi wpadła na coś miękkiego. Odsunęła się odruchowo, i zobaczyła...
Na pierwszy rzut oka była to zwykła pokojówka. Znaczy się, to ubranie i w ogóle. Jednak gdy podniosła wzrok ujrzała chyba drugą najchłodniejszą osobę w swoim życiu. Białe włosy, chłodne oczy... nawet ten uśmiech nie pomagał, bo na kilometr było widać, że wymuszony. Chociaż palmę pierwszeństwa niewątpliwie miała tamta pokojówka z podziemi. Jakieś krewne? Ale tej mogła czytać w myślach... i chyba wolałaby jednak nie. Aktualnie zastanawiała się jak tym razem ukarać osobę pilnującej bramy.
-Witam. Panienca Scarlet nie wspominała mi o gościach. To znaczy, że jesteście tutaj bez jej wiedzy. Mogę wiedzieć co robicie niezaproszeni w środku rezydencji?