Touhou.pl ~Human meets Danmaku~

Jak najszybciej próbuję dostać się do południowej ściany. Co jak co, ale nie palę się do bycia wciągnętą w tę chmurę danmaku. W międzyczasie obmyślam plan walki z tym monstrum. Jak widać moje pociski za wiele mu nie zrobią, a walenie na niego dalszych fragmentów stropu na nic się nie zda. Jest za tawrdy, aby wyrządziło mu to jakśkrzywdę. Trzeba byłoby nadać fizycznym obiektom odpowiednio dużego pędu. Temu chłopakowi udało się przebić przez pancerz złotego żuka uderzeniem pięści. Czyli da się go zranić. Tyle, że nie magią... będę musiała potem obmyślić jakąś kartę zaklęć na takich przeciwników.
Z tej zaś chwili znalazłam się w kropce. Nie miałam żadnego pomysłu, jak mogę zagrozić takiemu przeciwnikowi. Nie miała jednak zamiaru się poddawać. Jeżeli nie mnie, to może magowi i temu chłopakowi uda się coś wymyślić. Ja sama zaś skupię się raczej na wspomaganiu ich w ich działaniach. Ciągle mam jeszcze energię na Lucky Star i jak będzie trzeba, to użyję tego czaru, aby kogoś osłonić, lecz w tej chwili skupiam się na tym, aby samej nie oberwać żadnym pociskiem. Staram się jednak przy tym zachować nie stracić rozeznania, co się wokół mnie dzieje.

Electra
- Sir Robert? - Claudia zdała się być mocno zakłapotana tym imieniem. Jakby była to kwestia, o której niewiele mam pojęcia. - Słyszałam o nim, to dalszy kuzyn sir Josepha, czyli naszej ofiary. Jednak nie wiem o nim za wiele.
Dolała sobie herbaty.
- Będę z tobą szczera, młoda damo - powiedziała swoim zwykłym tonem. - Moja wieza na temat osób zamieszanych w tę sprawę ogranicza się do tego, co wiedział inspektor, aż do momentu, kiedy przyjął łapówkę. A najwyraźniej osoba kuzyna wcześniej niezbyt go interesowała.
W jej tonie nie było niczego, co by sugerowało, że kłamie. Hatate w ciszy natomiast notowała w swoim urządzeniu, po czym je zamknęła.
- Skoro ty nic o nim nie wiesz, a był ojcem spaktobierczyni, to chyba wydaje się jasne, że informacji o nim należy szukać u jego rodziny - schoła duchową kamerę do futerału. - A dokładnie w rzeczach, które zostawili.
Po czym powiedziała szeptem do ciebie.
- Coś mi się wydaje, że chyba wiem, z czym mamy tu doczynienia, a jeżeli mam rację, to nie ma sensu jej o nic pytać. I tak nie odpowie.

Dams i Johanes
Detektyw, po bliższym zapoznaniu się z aurą, zobaczył młodą kobietę, która w niepohamowanej furii rujnowałą to pomieszczenie. Miała góra dwadzieścia lat i była całkiem urodziwa. Brązowe włosy były spięte w kok, a na sobie miała wiktoriański strój pokojówki. Podobnie, jak scena przed domem, była to tylko wizja i był tego w pelni świadom. Zobaczył coś jeszcze. Nóż, który leżał na łózku, a który, po swych niszczycielskich działaniach, schowała za fartuch.
Kupiec natomiast nie znalazł żadnych dokumentów, najwyraźniej takowych nie posiadała. Znalazł jednak fragment podartego zdjęcia. Byłą na nim młodai całkiem ładna dziewczyna. Drugiej połowy natomiast nigdzie nie było, chociaż po jej pozie i fragmencie męskiej ręki mógł się domyślić, że była to fotografia pary.

Ech, ten remont mnie  wykańcza... odpiszę jutro.

Ten chłopak był strasznie dziwny. W sytuacji taka, jak ta pierwsze co przyszło mu do głowy, to niewyrządzenie krzywdy temu złotemu insektowi! Fakt, sama szanowałam życie innych i bardziej skłaniałam się do opcji "pokonać", a nie "zabijać", ale nie mam zamiaru przebierać w środkach, jeśli będzie taka konieczność. Zwłaszcza, że nie jestem tu sama! Szybko wystrzeliłam trzy stworzone wcześniej gwiazdy w stronę odnóży tego robaka, tworząc na ich miejsce parę większych, z których posypał się grad pocisków w stronę pozostałych kończyn.
Sama zaś odskoczyłąm w bok, aby zajść przeciwnika od flanki, trzymając przy tym bezpieczny dystans. Mogłabym spróbować go pokonać jednym ciosem, lecz Stella Cometa w tak małym pomieszczeniu i jeszcze przy dójce ludzi i jednej youkai to był bardzo zły pomysł. Mogłabym przez przypadek zrobić im krzywdę oraz dokonać tutaj zbyt dużych zniszczeń.

Jutro. Miałem dzisiaj poodpisywać, lecz bardzo późno wróciłem do domu i nie mam już sił.

Nie kontynuowałam zaklęcia po tym, jak mag mi je przerwał. Zaś na jego słowa dotyczące "pracy" odpowiedziałam:
- Nawet najcięższy wysiłek nie upoważnia nikogo do przywłaszczania sobie cudzej własności. - mój to brzmiał karcąco, chociaż nie nadawałam mu teatralnego tonu.
Po chwili podeszła ta zielonowłosa youkai i skomentowałą sytuacje na górze:
- Może być, jak mówi mag, że ktoś inny zainteresował się tym incydentem - chwilę się jeszcze zastanowiłam. - Albo wrócił właściciel tego laboratorium i nie spodobało mu się, że owady kogoś tutaj przepuściły.
Zaczęłam myśleć nad jakimś planem działania. Skoro to ostatni pozim, a nikogo tu nie ma... Możliwe, że poza tym skarbcem i laboratorium było tu jeszcze coś jeszcze zaczęłam badać ściany, czy nie ma tutaj jakiś drzwi, czy ukrytego przejścia. Coś mi tutaj nie pasowało. Poza aparaturą i książkami nie było tutaj żadnych przedmiotów codziennego użytku. Jakby tu była tylko pracownia, a pokój tego kogoś znajdował się gdzieś indziej. Może za jakąś ścianą mieściła się chociażby jakaś sypialnia, albo łazienka. W tych poszukiwaniach towarzyszyłą mi mała gwiazdka, która wisiałą mi nad ramieniem.
- Nie wydaje wam się dziwne, że nie ma tu żadnych rzeczy osobistych? - zapytałam po chwili - Tak, jakby w tym pomieszczeniu ktoś tylko pracował, a mieszkał gdzieś indziej, może w jakieś ukrytej komnacie przylegającej do tego laboratorium?

Electra
- Prawe skrzydło na parterze - poprawiła cię Hatate. - Na górze znadują się pokoje rodziny.
Wyszłyście z kuchni i weszłyście ponownie do salonu. Jak tylko przekroczyłyście próg, poczułyście na sobie przenikliwe spojrzenie Claudii, która cały czas siedziała na fotelu i paliła fajkę.
- Jakieś postępy w śledztwie? - zapytała na pozór błachym tonem.

Johanes i Dams
Przeszukując rzeczy kamerdynera udało się wam znaleźć w biurku cały plik korespondencji od sir Roberta. Najwyraźniej na dwójka pisywałą regularnie. Co ciekawe, w pewnym momencie pojawiła się dziura czasowa, którą mogliście zauważyć po datach na listach. Ich treść zaś tyczyła się głównie komentowania raportów od osoby kamendynera, który na imię miał Albert i służył dawniej na jednym z okrętów sir Roberta zaopatrującyh sir Josepha w towary z dawnych kolonii brytyjskim.Po przeanalizowaniu dogłębnie treści tych listów doszliście do wniosków, że ta dwójka była ze sobą w dobrych stosunkach, a rolą kamerdynera było dopilnowanie, aby nie przytrafiły się żadne nieporządane okoliczności, które mogłyby wpłynąć negatywnie na spadek mający trafić w ręce Marii, córki Roberta. Z treści listów dowiedzieliście się także trochę o samej dziewczynie, Wykształcona i przedsiębiorcza. Dotatkowo poukładana i samodzielna. Kamerdynerowi najwyraźniej się te cechy nie podobały i uważał, że rolą kobiety jest usługiwanie mężowi i bycie panią domu. Ponadto nic nie wskazywalo na to, żeby ta dwójka coś knułą przeciwko Josephowi.