Przez dłuższą chwilę nadal starał się zrozumieć wydarzenia rozgrywające się na jego oczach. Osobnik wyglądający i zachowujący się niczym książe prowadzący lud na wojnę, jakiś arystokrata strofujący go i mnóstwo hałasu. Na szczęście wyglądało na to, iż dobrze trafił. Trochę otrzeźwiło go pytanie od dziewczyny, bo do tej pory nie wyglądało na to, że ktokolwiek zwraca na niego uwagę. Czy to normalne w podziemiach?

"Upitoliło głowę"? Ach, chodzi o dekapitację? Nic mi nie będzie, ale dziękuję za Panny troskę. Zaprawdę, dziwne panują tu zwyczaje. - Odparł pogodnie, ukrywając zaciekawienie rogami na głowie nieznajomej i idąc w kierunku reszty grupy skoro już wchodzą w ten sposób.

Cóż, gdzie moje maniery. Fryderyk Edward z dynastii Hanover, poltergeist. Do usług. - Ukłonił się słysząc przedstawianie się innych, po czym dodał. - Prawdę powiedziawszy nie znam owej niejakiej Yuugi. Przypadkiem trafiłem na ogłoszenie z prośbą o pomoc.  Zatem, czy mógłbym się spytać Państwa czego się po tej osobie spodziewać? Nie jestem pewien jakiej natury miałaby być to pomoc, tym bardziej że nie miałem jeszcze okazji na kontakt z oni... Ani na uprzednie zejście do podziemi.

Raion

Młodo wyglądający duch się odezwał. Postanowiłem odpowiedzieć na jego pytania. No cóż jeśli chodzi o Yuugi to nie widziałem jej od pewnego czasu ale o ile dobrze pamiętam lubi się bawić i jest pozytywnie nastawiona do życia. Ogólnie same pozytywy, i dobrze się z nią pije. Wszystkie oni potrafią być nie zbyt przyjemne w traktowaniu innych osób ale o tym nie wspomnę, ja w sumie zachowuję się podobnie. Jeżeli nie byłeś nigdy w piekle to dam tobie jedną radę Frederyku. Nie zbliżaj się do wschodniego pałacu ziemskich dusz, zwierzęta tam żyjące żywią się duchami więc radziłbym komuś takiemu jak ty uważać na siebie. Tu w mieście takie osobistości także można spotkać. Cóż niby chciałem go tylko postraszyć, bo to zabawne. Ale nie kłamałem ani przez moment, choć nie wiem czy poltergeisty także są jadalne tak samo jak inne rodzaje duchów.
Jak znajdziemy trochę czasu, nauczysz mnie grać w tę grę? - pokazałem palcem na szachownicę poltergeista. Ledwie pamiętam nazwę tej gry, ale chciałem spróbować w nią zagrać. Takie rzeczy zawsze mnie bawią.

Tenjin
Usłyszawszy słowa Raiona odwrócił się do grupy i spojrzał lekko na nich.
-Masz rację, Oni są pozytywnie nastawione do życia ale też nieprzewidywalne i lubią chwalić się swoją siłą oraz są bardzo honorowe. Wyglądasz Raionie na osobę dość wybuchową i nieostrożną, dlatego na Twoim miejscu nie wchodziłbym w dłuższe rozmowy z Oni.

Ż-żywią się duchami!? Czy to jest w ogóle możliwe? - Odparł zaskoczony do tego stopnia, że nie poprawił nawet imienia. Nie mógł uwierzyć w słowa Raiona.
Cóż... dziękuję za ostrzeżenie. Z pewnością nie zawitam w tamte strony. - Skomentował, kryjąc tak niecharakterystyczny dla niego szok i z powrotem przybrał spokojną postawę. - Alkoholu także unikam, ale ta oni wygląda na interesującą osobę. Natomiast jeśli chodzi o szachy, to moja specjalność, więc bardzo chętnie nauczę Pana grać. Doprawdy, nie znam lepszego treningu umysłu. - Dorzucił już w pełni zadowolony.

Raion

Haha, jesteś strasznie ostrożny Tenjin. W ten sposób nigdy nie będziesz się dobrze bawił. Zaśmiałem się po czym odwróciłem się znów do poltergeista i zapytałem go: To może zaczniemy grę do póki czekamy? Najwyżej przerwiemy w trakcie jeżeli Yuugi przyjdzie. Tylko gdzie by tu je postawić?
Chciałem coś porobić do póki nie przyjdzie Yuugi, skoro nie zeszła od razu musi być czymś zajęta.

Tenjin
-Ehhh, z kim ja się kłócę...
Mężczyzna pokiwał głową, jeszcze raz obszedł budynek naokoło po czym usiadł przy drzwiach i przeciągnął się. Założył przy tym nogę na nogę i ziewając przeciągle zwrócił się do towarzyszy.
-Jakby coś to mnie budźcie, zdrzemnę się a może w tym czasie pani Yuugi się pojawi... W sumie nie zdziwi mnie jeśli gdzieś zabalowała i akurat wypełza spod barowego stołka.

Uokawa
-Uokawa, miło mi poznać - odpowiedziała Fryderykowi. Nie czuła przyjemności rozmawiając z nim. Może dlatego, że był duchem albo dlatego, że zachowywał się tak dostojnie jakby pochodził z królewskiej rodziny czy coś... W zasadzie jego "z dynastii Hanover" by na to wskazywało. Wyglądał na jej rówieśnika, jednak nie czuła chęci zaznajamiania się z poltergeistem. Ciekawe, jakie jeszcze osobistości spotka w trakcie swoich wędrówek i misji.
Raion wskazał na jego kloc drewna w czarno-białą szachownicę i nazwał to grą... Zaraz, czytała kiedyś o tych niby szachach i chyba nawet zapamiętała kilka sposobów poruszania się pionów po planszy. Gra satori i ducha jakoś nie przekonywała jej do oglądania (nie wiedziała, czy Raion jest w stanie odczytać myśli zmarłego), więc zajęła się podziwianiem rzeczy, które mieli wokół siebie.

Tenjin

Drzwi wejściowe były zamknięte. Wiec postanowiłeś się oddalić od plebsu intelektualnego (chociaż zostawiać tego dzieciaka w towarzystwie trzyokiego kloca...) i rozejrzeć po posiadłości. Gdyby ktoś przejął się konserwacją tego przybytku, byłaby to do prawdy wspaniała posiadłość, tak była tylko duża i całkiem ładna.
W swej wędrówce, gdy akurat miałeś wracać do reszty (ktoś przemienił ogródek w pole do ćwiczeń, gdzie rolę worka treningowego pełniły metalowe, wbite w ziemię słupy), odwróciłeś się i... Wpadłeś na coś miękkiego puchatego, pachnącego bardzo dobrym sake z lekką domieszką śliwki. Tak, była to blond, uładzona na słowo honoru, grzywa. Ba. Jej właścicielka też się znajdowała tam gdzie znajdować miała.
Hoshiguuma Yuugi, odwróciła się do Ciebie, bowiem wpadłeś swoim nosem, mniej-więcej w jej potylicę. Przez prawe ramię miała przerzucony ręcznik. W lewym trzymała swoją cudowną czarę, w której radośnie chlupotało sake.
Pociągnęła nosem, patrząc na Ciebie jakby siedmiu zabiła, a ósmego miała na myśli i wdzięcznie zadała pytanie:
- Czego tu? - warknęła.

Reszta

W swojej radosnej dyskusji, przegapiliście fakt, że Michizane gdzieś wyparował. A potem dobiegła Was rozmowa zza domku...

Tenjin
Zszokowany i onieśmielony potęgą ale jednocześnie urokiem jakie biły z napotkanej zupełnie przypadkowo właścicielki posiadłości, Tenjin przez moment stał jak wryty w ziemię. Po chwili niezręcznej ciszy jednak spróbował rozpocząć rozmowę.
- N...n...nazywam się Sugawara no Michizane, i wraz z grupą innych osób przyszedłem w sprawie ogłoszenia w sprawie pracy...
Mężczyzna mówił cicho, często robiąc przerwę na oddech. Zaskoczenie i drażliwy, lecz przyjemny zapach jaki uderzył jego nozdrza zbiły go całkowicie z tropu.

Z grzeczności uśmiechnął się do kirinki by okazać, że zrozumiał, po czym zaczął objaśniać Raionowi.

Otóż każdy graczy wybiera jeden z kolorów figur, a potem ustawia je po swojej stronie szachownicy. Na najbliższym rzędzie, kolejno od lewej: wieżę... skoczka... gońca... króla... hetmana... i odwrotnie, gońca, skoczka i wieżę. Na polach drugiego rzędu ustawiamy pozostałe figury - piony.
Ruchy odbywają się na zmianę, a każda figura porusza się inaczej. Jeżeli na swojej drodze napotka wrogą figurę, eliminuje ją z dalszej gry. Każda porusza się w inny sposób - i tu zaczyna się cała strategia - wieże poruszają się tylko po liniach prostych i nie mogą wykonać ruchu na skos. Skoczek porusza się o dwa pola, a potem skręca i o kolejne jedno pole, atakując tylko pole docelowe. Gońce poruszają się wyłącznie po skosie, zaś hetman może wykonać ruch zarówno na skos jak i po linii prostej.
Pionki są bardziej interesujące. Mogą poruszać się wyłącznie do przodu. W pierwszym ruchu mogą przeskoczyć o dwa pola, lecz kolejne ruchy mogą wykonać tylko o jedno pole. Co więcej, bije on wyłącznie na skos, choć porusza się prosto. Król może poruszać się na dowolne pole, ale tylko o jeden krok. Może też wraz z wieżą ruszyć się o 3 pola w stronę siebie nawzajem, zamieniając się stronami, pod warunkiem że nie był ruszany do tej pory.
Celem gry jest postawienie wrogiego króla pod atakiem i zmuszenie go do ucieczki - szach. Jeżeli król nie ma dokąd uciekać, bijący deklaruje "mat", bierze króla do niewoli i staje się zwycięzcą. Gdy ta sama pozycja powtórzy się trzykrotnie albo nie ma figur by zadać mat, deklaruje się remis - pat.
To mniej więcej wszystko. Cała strategia opiera się po prostu na wymanewrowaniu przeciwnika, odgadnięciu jego strategii, pułapkach i daleko sięgających wariantach. Można by poświęcić całe życie na dyskusje o teorii szachów, ale lepiej zademonstruję Panu grę...

Hmm? Czyż Pan Tenjin... znaczy Michizane nie rozmawia właśnie z kimś? Może to Panna Yuugi? - zasugerował

Raion

Brzmi interesująco. Skomentowałem zasady szachów choć niewiele zrozumiałem z tego o czym poltergeist mówił. Faktycznie coś było słychać, nie ma więc czasu na grę. Może innym razem. Idę zobaczę co się tam dzieje. Powiedziałem i poszedłem. Usłyszałem nie zbyt przyjaźnie nastawiony głos Yuugi co nie było dobrym znakiem, lecz gdy tylko ją zobaczyłem powiedziałem (mając nadzieję, że trochę ochłonie): Czołem Yuugi, nie przeszkadzam? Moje trzecie oko spoglądało prosto na nią, wyczytanie jej myśli mogłoby mnie ostrzec gdyby coś było nie tak.

Uokawa
Jako że to, co ich otaczało, nie było tak bardzo intrygujące jak rozmowy na zewnątrz, postanowiła pójść tropem Tenjina. Znalazła go zaraz obok całkiem kształtnej i wydzielającej alkoholowy odór rogatej pani. Z tego, co powiedział do niej Raion, to była Yuugi, autorka ogłoszenia, na które wszyscy z nich postanowili odpowiedzieć. Wydawało jej się, że jest znacznie mniej groźna, niż na to wyglądała. No cóż, wypadałoby ją przywitać.
-No tak... Właściwie to... Tenjin ma rację, wszyscy przyszliśmy w sprawie ogłoszenia ze słupa reklamowego. Ja jestem Uokawa.

Nieco speszony że w najlepszym momencie musiał przerwać złożył szachownicę i poszedł w stronę reszty. Po tym co mówili ewidentne było, że znaleźli osobę którą szukali. Podszedł spokojnym i ostrożnym krokiem w miejsce, gdzie znajdowała się reszta.
Jego oczom ukazała się kobieta z rogiem na głowie i posturą bijąca większość znanych mu mężczyzn-wojowników, od brata poczynając... Ktoś taki potrzebuje pomocy?
Jako, iż nie wyglądała na zadowoloną, a Tenjin był w dobrym miejscu by poczuć jej gniew, zdecydował się jak zwykle poratować uprzejmością:
Panna Yuugi? Witam serdecznie, przychodzimy do pomocy w sprawie Panny ogłoszenia. To jest Pan Sugawara no Michizane, a ja nazywam się Fryderyk Edward Hanover, do uslug. - zauważywszy że Raiona już zna a Uokawa już się przedstawiła, przyklęknął, pochylając głowę. Uderzył go drażniący zapach alhokolu, lecz nie dał po sobie poznać dyskomfortu.

Tenjin

- No. Przynajmniej nie zatkało jak tego ostatniego - burknęła, chyba nawet z nutką uznania w głosie oni.
A potem do Waszej dwójki dołączyła reszta ferajny.

Wszyscy

Yuugi zmierzyła wzrokiem całą waszą czwórkę i w sumie na dłużej zawiesiła oko na kirin, oraz poltergeiście, a potem spojrzała na Raiona i sprzedała mu prztyczka w czoło (takiego dość mocno bolesnego - w końcu to oni):
- A ty, sobie nie pozwalaj mały - pociągnęła na uspokojenie tęgi łyk alkoholu, po czym zwróciła się do wszystkich. - Dobra. No to do rzeczy. Nie wiem co tu robią te dwa brzdące, ale jak już się przypałętały, to niech już będą.  To tak na początek... Ogarnijcie ogródek - Hoshiguuma wskazała kciukiem za siebie, na pole treningowe, które już odwiedził przypadkowo Tenjin.

Tenjin
- Ufff...
Tenjin odetchnął z ulgą, nowo napotkana osoba pomimo swojego wyglądu nie okazała się morderczą bestią. W momencie gdy Raion zarobił potężny pstryczek w czoło, Sugawara zakrył twarz.
- Ałć, musiało boleć...
Gdy Yuugi wyjaśniła im na czym będzie polegać ich pierwsze zadanie, Tenjin cicho parsknął śmiechem, starając się by Oni broń boże nie usłyszała tego. Jeszcze raz ogarnął wzrokiem cały ogród i pole treningowe. Powiedział do swoich towarzyszy głośno.
- No to chyba powinniśmy się zabrać do roboty, prawda drużyno?