Raion
- Ajććć - Powiedziałem po otrzymaniu nie aż tak lekkiego uderzenia w czoło przybierając jednocześnie bolącą minę - Jak zwykle miła dla wszystkich - Powiedziałem bez nawet cienia ironii. Takie zachowanie lubiłem u Yuugi najbardziej, spoufala się ona z ludźmi w dość niekonwencjonalny sposób. - Po to przybyłem by pomóc, więc natychmiast weźmiemy się do roboty, Tenjin - zmieniłem cel mojej wypowiedzi - Nie śmiej się, pora zacząć pracować.

Powiedziałem, że już zaczniemy tylko co dokładnie mamy zrobić? Starałem się wyczytać to z myśli Yuugi. (dzięki temu może mógłbym wiedzieć jak wyobraża sobie efekt końcowy)
Jedyne co najbardziej rzucało się w oczy to metalowe słupy wbite w ziemię, czy to z nimi mamy coś zrobić? Jeżeli tak, to łatwo nie będzie.

Brzdące?... - Burknął pod nosem. Chciał zaprotestować stwierdzeniem że ma przecież ponad 300 lat, ale uznał że i tak zostanie zignorowany. Agresywna, zarozumiała, gburowata pijaczka była dokładnie typem osoby, której nie znosił i nie chciał mieć z takową do czynienia. Jedyne co mu się w niej spodobało to stanowczość, nieco przypominająca tą ojca i wywołująca odruchowy respekt. Cóż, skoro powiedział że pomoże, to pomoże. W końcu nic go tam nie trzyma i będzie tam dokładnie tak długo, jak długo będzie chciał.
Czy przez "ogarnięcie" mamy rozumieć usunięcie tych metalowych słupów i czy mamy do dyspozycji jakieś narzędzia? - Spytał, westchnąwszy.

Uokawa
-Ja nie jestem brzdącem, wypraszam sobie! - tupnęła na oni nóżką, widocznie naburmuszona. To JĄ wybrali do wyprawy do Podziemia w Świątyni Myouren i to na pewno nie ONA jest brzdącem! To zadanie dla kogoś odpowiedzialnego i nawet jeśli ma szukać wyznawców poprzez zwykłe prace w ogrodzie, nie złamie to jej postawy (chociaż dumę to już lekko nadłamało)! Ha! A teraz pokażę tej całej Yuugi, z jakiej gliny jestem ulepiona i natychmiast zabiorę się do pracy!

Tenjin
- Kirin i Emmm... fantom? W sumie całkiem przydatne osoby w drużynie. Spodziewałem się trudniejszej misji co prawda ale może ma pani rację, najpierw trzeba sprawdzić na co nas stać. Także najpierw musimy sami poznać nasze słabe i silne strony
Podszedł do jednego z metalowych słupów i przejechał po nim ręką. Objął go po czym spróbował ruszyć go z ziemi, jednak świadomy tego że samemu mu się to nie uda zaprzestał marnowania sił.
- Chyba potrzebujemy łopat by najpierw je wykopać, tylko skąd je wziąć?

Wszyscy

- Żeby Cię ta moja miłość przypadkiem nie zabiła - burknęła pod adresem Raiona Yuugi.
Natomiast, gdy "młodsze youkai" się wkurzyły, Hoshiguuma poczochrała i jedno i drugie między uszami (względnie rogami) popisując się zaskakującą wręcz kontrolą własnej siły fizycznej.
- Dobra, nie pompujcie się tak, bo odlecicie. To za domem to tylko wstęp do prawdziwych robótek - o dziwo nie olała pytania Fryderyka. - Nie, no gdzie. Macie zostawić moje worki treningowe tam gdzie są. Posprzątajcie kawałki, które od nich odpadły i doprowadzić podwórko do takiego stanu, żeby nikt się na nim nie zabił. Grabie, miotły i łopaty znajdziecie w komórce - oni wskazała na niewielką, solidnie sfatygowaną od zewnątrz konstrukcję.

Tenjin

Byłeś najbliżej słupa, więc Yuugi nawet nie musiała zbytnio Tobie tłumaczyć do czego służą te przedmioty... Wyraźnie widziałeś odciski pięści, palców, stóp i nóg na każdym... Nie było natomiast śladów sfatygowania ciała samej trenującej...

Raion

Hmm Yuugi chyba nie jest w najlepszej formie skoro potrzebuje pomocy do sprzątania. Ale cóż, jak już obiecałem pomóc to źle by było gdybym tego nie zrobił. Zwykle nie zajmuję się sprzątaniem ale ciężka robota to to nie jest. Do siły Yuugi mi wiele brakuje, ale jestem wystarczająco twardy by wytrzymać jej cios lub dwa więc nie robiłem sobie nic z tego, że tak negatywnie jest do mnie nastawiona.

Poszedłem już bez mówienia czegokolwiek do komórki w celu wyjęcia z niej narzędzi niezbędnych do sprzątania. Podałem dla Uokawy miotłę, a resztę narzędzi położyłem obok. Moja przyjaciółko, zajmij się zamiataniem. My sprzątniemy resztę. - Powiedziałem na głos z uśmiechem na twarzy. Postanowiłem dla dawniej spotkanej przyjaciółki załatwić najlżejszą robotę kiedy reszta będzie grabić i kopać.

Założyłem rękawice i zacząłem zbierać na jedną kupę odłamki metali a na drugą kupę inne ciężkie rzeczy. Innymi słowy, zająłem się zbieraniem odpadków których się nie zagrabi. W razie potrzeby używałem łopaty jeżeli coś byłoby zbyt głęboko wbite w ziemię.
Metale były wrzucane na jedną kupę, ponieważ żelazo zawsze może się do czegoś przydać. I nie wiem, czy Yuugi chce się go pozbyć.

Tenjin
Mężczyzna widząc ślady na "workach treningowych" zbladł. Przez jego głowę przeleciała tylko myśl o tym co by się stało gdyby Yuugi najpierw ich zaatakowała a dopiero potem pytała o cel ich przybycia. Wiedział też że muszą uważać na słowa, źle sformułowane zdanie czy zwykłe nieporozumienie i może to się skończyć dla nich co najmniej boleśnie. Po chwili zadumy nad ich sytuacją pochwycił za grabię i zaczął pomagać Raionowi przy sprzątaniu. Zwrócił się przy tym do Fryderyka.
- Ty możesz załatwić jakąś ścierkę i obetrzeć wszystkie te słupy. Raczej nie ma na razie za wiele roboty, więc szybko się z tym uwiniemy.

Zaskoczony, nie odtrącał oni, która nagle pozwoliła sobie na więcej fizycznego kontaktu, niż on doświadczył w ostatnim stuleciu. Głównie dlatego, że przypomniała mu się siostra. Pozwolił sobie jedynie na ciche "cóż za maniery..." pod nosem.

Zwyczajne porządki? Kto by pomyślał... - Zdziwił się pospolitością prośby oni, po czym odkiwnął głową Tenjinowi i poszedł w stronę nieciekawie wyglądającej komórki, by znaleźć jakąś szmatkę. Tak naprawdę nigdy nie parał się takimi sprawami, więc w imię zabicia nudy mógł dla odmiany sobie na to pozwolić.

Uokawa
Obruszyła się jeszcze trochę, gdy Yuugi mierzwiła jej włosy. Cóż, oni nie jest taka zła, po prostu będzie potrzebować czasu, by do niej przywyknąć. Kirin miała tylko nadzieję, że poza zwykłymi porządkami trafi im się też jakaś inna praca.
Wyciągnęła rękę po miotłę, którą jej podawał Raion. Twoja przyjaciółka, powiadasz? Dziwne, że nie słuchałeś moich ostrzeżeń przy gorgonach, skoro masz mnie za przyjaciółkę - odpowiedziała mu w myślach z niechęcią. Jakoś przeżył, ale to nie usprawiedliwia jego nierozwagi. Nie lubi ludzi, którzy nie wyróżniają się niczym innym poza ciałem. Westchnęła i zabrała się do pracy.

Raion
Ależ wszyscy których poznam są moimi przyjaciółmi. Jeżeli nie jesteś moim wrogiem, to jesteś przyjacielem.- Powiedziałem telepatycznie dla Uokawy. Uśmiech na mojej twarzy nigdy nie znikał bez powodu. Jestem może głupi, ale głupie istoty łatwo się spoufalają z innymi. Poza tym taki już byłem, że nawet wrogów mogłem traktować jak przyjaciół... Tak długo jak nie zagrażają mojemu domowi.

Wszyscy

Sprzątając, każde z Was mogło dokładnie przyjrzeć się ogródkowi treningowemu Yuugi. Potencjał destrukcyjny jaki posiadała, tylko ze względu na swoją monstrualną siłę, nawet nie budził szacunku, tylko po prostu strach i podziw - szczególnie u Fryderka i Uokawy - nie urwała im głów tym głaskaniem.
Z robotą uwinęliście się szybko. Yuugi nie było w zasięgu wzroku. Pytanie co dalej...

Uokawa
Przetarła wierzchem dłoni lekko spocone czoło. Wyglądało na to, że robota na powierzchni treningowej Yuugi jest zakończona, jednakże po samej oni nie było śladu.
-Jestem za tym, by na Yuugi poczekać. Nie chciałabym jej spotkać nerwowej przy zwiedzaniu miejsc, w których nie jesteśmy ile widziani na tej posesji - powiedziała do wszystkich. Sama myśl o dostaniu się w jej silne ręce przyprawiała ją o dreszcze, zwłaszcza jeśli właścicielka będzie skłonna ukręcić im głowy.

Raion

Nawet nie wiem jak można było wpaść na pomysł zwiedzania. Po pracy trzeba odpocząć.
Ale... Jeżeli mamy dbać o wizerunek pracowników powinniśmy choćby udawać, że nadal coś robimy. Ale wątpię by Yuugi to obchodziło.
Mamy więc dwie opcje, odpocząć trochę i coś porobić w trakcie czekania na Yuugi... Lub można iść ją zawiadomić o skończonej pracy.
Aczkolwiek wydaje mi się, że Yuugi jest teraz jak nasz kierownik. Kiedy powie, że mamy coś robić to mamy to coś zrobić. Lecz jedynym co chciała byśmy robili to sprzątnięcie. Nawet nie wiemy, czy w ogóle potrzebuje ona pomocy w czymś jeszcze. Więc możemy na nią śmiało zaczekać.

Panie Hanover, co pan powie na rozpoczęcie partii szachów do czasu aż Yuugi nie wróci? Mógłbyś rozłożyć szachownicę póki mamy trochę czasu dla siebie? - Powiedziałem z uśmiechem wyrażając także trochę szacunku. Chciałem zawyżyć w ten sposób trochę jego dobre samopoczucie, bo jest traktowany przez innych jak dziecko i widocznie mu to trochę przeszkadza.

Tenjin

Po skończonej pracy spróbował się przeciągnąć, nastawiając swoje zleżałe kości. Zaschło mu w ustach od tej roboty, do tego fakt że podziemne miasto znajduje się bliżej piekła nie pomagał. Nie zauważywszy nigdzie pozostawionej butelki, ani innego źródła wody podszedł znowu do wejścia do domu, i spróbował wejść.

Po udanym wejściu do środka ściągnął z nóg swoje klapki, które pozostawił przy drzwiach i ostrożnie rozglądając się poszukiwał dzbanka z herbatą, wiadra wody albo czegokolwiek.

Och... ależ oczywiście. - Odparł Raionowi z niewielkim uśmiechem, wskazującym na poprawę humoru. Sama praca nie była zła, przynajmniej gdy przestał wspinać się na słupy swoim wątłym fizycznym ciałem i po prostu przelewitował po nich ze ścierką... Z gracją usiadł po turecku, położył szachownicę koło siebie i rozłożył figury po obu stronach.

Preferuje Pan czarne, czy też może białe? - Spytał