Milan

- No... Super - burknęła miko. - Nie widziałam Marisy od północy, może nieco później...
Twoją ostatnią uwagę puściła mimo uszu i ruszyła w swoją stronę. Mogłeś zacząć poszukiwania lodowej psotnicy, której ię wystawiłeś jak skończony laik...

Phor

Szafirek popatrzyła na Ciebie, zmęczonymi, trochę zaczerwienionymi, podkrążonymi oczkami. Wyglądała na bardziej zaniepokojoną o los zagubionych przyjaciółek, niż wystraszoną Twoim śpiewem, czy pojawieniem się, które notabene rozegrałeś bardzo delikatnie.
Jej ubranie było w dość niemiłym dla oka stanie, fryzura też niezbyt szczęśliwie się prezentowała. W końcu zdecydowała się odezwać:
- P-p... Pomoże mi pan szukać moich koleżanek...? - głos jej się trochę załamał na początku.

 - Nie ma najmniejszego problemu - odpowiedział pół-youkai - A co się stało?

Pólwróbel miał nadzieję, że dowie się od Star nieco informacji na temat tego, co wruszki wyprawiały ze zwojem.

Nie pozostaje nic innego jak pokręcić się po okolicy świątyni w nadziei na to, że natrafi albo na zbiegłą Cirno albo na to co goniła albo na coś jeszcze innego. Skoro jak dotąd nie otrzymał żadnej pomocy to nie pozostaje mu nic innego jak szukać wróżek i zwojów na własną rękę po śladach. Jak nie natrafi na nic na ziemi to sprawdzi jeszcze z powietrza. Gensokyo aż tak duże nie jest by znalezienie trzech wróżek lub przynajmniej kogoś kto wie gdzie się podziewają było niemożliwe.

Phor

Wróżka pociągnęła nosem, ale jeszcze udało jej się wstrzymać łzy.
- B-bo m-mmy zabrałyśmy t-ten zwój... - chlipnęła. - A-a potem Sunny i Luna z-zaczęły za-zachowywać się dziwnieeeeee - i się rozbeczała.

Milan

Jak pomyślałeś, tak uczyniłeś. Przemieszczałeś się wybranym przez siebie sposobem... Aż usłyszałeś płacz kilkuletniego dziecka.

 - Nie płacz - powiedział pół-youkai i położył dłoń na czuprynie wróżki., gładząc jej włosy - Wszystko się dobrze ułoży

Po chwili jednak zapytał, dalej próbując na swój sposób uspokoić istotkę.
 - Pomogę Ci. A, właśnie, gdzie zniknęły twoje koleżanki?

- Płacz kilkulatka w lesie? To z pewnością jakaś wróżka, więc jeszcze nie wszystko stracone. Może uda mi się załatwić sprawę z tym zwojem jeszcze dzisiaj, o ile ten dzieciak okaże się być pomocny. - pomyślał chłopak i ruszył w kierunku, z którego dochodził płacz. Starał się iść w miarę cicho i powoli by nie wystraszyć źródła hałasu.

Phor

Wróżka wydała z siebie jęk (bo słowami się nie dało tego nazwać), który przy dobrych chęciach można było zinterpretować jako bardzo przeciągłe "nie wiem". Twoje próby uspokajania nie odnosiły większego efektu na obecną chwilę. Mała najwyraźniej potrzebowała się z jakiegoś powodu wybeczeć. A rozłąka z towarzyszkami psot raczej powodem do aż takiej rozpaczy nie była.

Spoiler (pokaż/ukryj)

Roll: K100+140(-20),  Total 189 / 220

No cóż uszu dla ozdoby nie masz... Ktoś, lub coś trochę hałasowało w lesie. Zbliżało się do Was ale ukrycie swojej obecności wychodziło mu dość mizernie. Wiesz na pewno, że jesteście obserwowani, ale jeszcze nie widzisz Waszego prześladowcy...

Milan

Spoiler (pokaż/ukryj)

Roll ZR: K100+80, Total 86 / 180

Zacząłeś się skradać... Ale bez jakiegoś większego doświadczenia nie szło Ci to specjalnie popisowo. Coś trzasnęło, coś zaszeleściło... Ale kto do diabła by Cię wyhaczył przy zawodzącej wróżce? Chyba ktoś jednak dał radę... Ten śmieszny koleś z którym byłeś u Keine patrzył wprost na Ciebie... Ale potem spojrzał trochę na bok. Chyba nie wie, że tu jesteś.

Słysząc, że dość nieudolnie się skrada, Milan normalnym krokiem zbliżył się do dwójki youkai. Założył, że skoro ten skrzydlaty gość zainteresował się płacząca to należy ona do słynnej trójki. Nie chciał tracić czasu na zbędne pytania, im bliżej było do zmierzchu tym większą ochotę miał na powrót do domu.
- Hej! Widzę, że jedną z poszukiwanych już masz. - powiedział do pół-wróbla.
Widząc, że wróżka nie przestaje płakać podrapał się po głowie. Skoro płacze i nie ma przy niej dwóch pozostałych to pewnie zgubiła się. Jeśli uda się ją uspokoić to może będzie z niej jakiś pożytek. Podszedł do Sapphire i przykucnął by znaleźć się na jej poziomie.
- Mała, jak przestaniesz płakać i pomożesz mi... - przerwał przypominając o stojącym obok Phorze - ...pomożesz nam w znalezieniu twoich koleżanek oraz tego zwoju to dostaniesz coś ładnego co z pewnością spodoba się takiej ładnej wróżce jak ty. Zapewniam, że będzie to ciekawsze od tej makulatury, którą "znalazłyście". Co ty na to? - zaproponował uśmiechając się.
Kompletnie nie miał pojęcia o postępowaniu z dziećmi i nie wiedział co mógłby dać wróżce, ale to nie miało znaczenia w tej chwili. Najważniejsze to odzyskać zwój.

Słysząc szelest w krzkach, rzucił okiem w kierunku źródła dźwięku, przy okazji tuląc wróżke do siebie. Jak się ma wypłakać, to po całości.
 - Tja... - odburknął "partnerowi w interesach".

Gdy usłyszał słowa skierowane do Sapphire, po cichu zrobił facepalma.. czy może raczej facewinga, zakrywając skrzydłem twarz. Jakoś nie widział sobie, że takie gadanie przekona wróżkę.

Obaj

Milanowi uspokojenie wróżki wyszło, jak widać. Bo Phorowi zaczęła pomału przemiękać koszula, czy co tam miał od pasa w górę na sobie.
W sumie... Jak teraz się zorientowaliście, poza płaczącą Sapphire nie było tu żadnego innego dźwięku. Cisza, jak makiem zasiał. Wiatr nie poruszał gałęziami, żyjątka też zniknęły. A można było być w stu procentach pewnym, że nie była to zasługa Waszej ofiary...

Widząc i słysząc, że wróżki nie udało się uciszyć, zignorował płacz, wstał i rozejrzał się. Było trochę zbyt cicho i pusto jak na taki las. Chłopaki nie podobała się okolica i najchętniej wróciłby do domu z niczym.
- Dosyć nieciekawie tutaj. Proponowałbym wynieść się stąd jak najszybciej i poszukać tego zwoju gdzie indziej. - rzucił.
Ani niepokojąca cisza w lesie ani płacz nie ustawały.
- Słuchaj. - ponownie zwrócił się do wróżki - Nie zamierzam tu spędzić ani chwili dłużej, więc jeśli zależy ci na powrocie do swoich towarzyszek to wstawaj. Z twoją pomocą prędzej się znajdą. - zaproponował, tym razem stanowczym głosem nie bawiąc się już w spoufalanie się. Sam lub nie, był gotów opuścić podejrzany las jak najszybciej. Nie chciał wpakować się w coś nieciekawego.

"Bluzkę jakoś się wypierze" - pomyślał półyoukai. Nie był jednak przychylnie nastawiony do pomysłu "współpracownika"
 - Czekaj... - Phor rzucił po cichu, próbując przypomnieć sobie moce ów wróżek.
Bez względu na wynik przypomnienia rzucił z błyskiem w oku.
 - Shabureyo!
Był niemal pewien, że to sprowokuje drugą z wróżek. O ile to właśnie ona się tam zaczaja i wycisza otoczenie...

Milan & Phor

Rzuciłeś swoje hasło... Ale nie było reakcji. Szafirek usłyszała ciszę i nie tyle się uspokoiła, co wymieniła smutek na strach. Zacisnęła rączki na najbliższej części garderoby półwróbla i wyszeptała:
- On tu jest... Potwór ze zwoju...
Faktycznie, usłyszeliście jak coś wielkości kilku kłód jest ciągnięte po ziemi. I chyba zatacza wokół Was krąg...

- Eeeee... Potwór? - zapytał chłopak nerwowo rozglądając się za źródłem odgłosu ciągnięcia.
Wzniósł się w powietrze ponad drzewa i upewnił się, że jest poza zasięgiem czegokolwiek niezdolnego do lotu.
- Nie było mowy o żadnych potworach! Zostałem wrobiony! Nawet ludziom nie można tu ufać! - wykrzyknął jednocześnie ze złości i by mieć pewność, że ci na dole usłyszą - Tak czy inaczej, skoro jest potwór ze zwoju to zwój też powinien być w pobliżu. Wystarczy znaleźć i zgarnąć ten przeklęty papier. Z powietrza będzie łatwiej i bezpieczniej coś wypatrzeć. Jak się pospieszymy to może wyjdziemy z tego cało. Idziecie? Jak zamierzacie tam nadal siedzieć to miło było was poznać.

Półyoukai również wzbił się w powietrze, wyostrzając swoje ptasie zmysły. Cel jest prosty: zlokalizować ów "stworzenie", by najpierw skierować jego uwagę na sobie.

 - Mała, radzę zmienić trzymanego - szepnął do Sapphire i podlatując do Milana tak blisko, by wróżka mogła szybko i sprawnie uczepić się 'partnera' w zadaniu.

Gdy już pamiątką po wróżce została tylko zmoczona koszulka, Phor odleciał nieco do Milana i posłał srebrno-błękitną kulkę danmaku w stronę głównego źródła dźwięków.