Milan

- Cześć Milan- odpowiedział Kourin odrywając się od lektury. Sekundę zajęło mu skontaktowanie gdzie stoisz i gdzie się znajdujecie. Dłużej przetworzenie informacji zajęło już nieco dłużej. - Hm. Nie, nie widziałem jej.
Gdy usłyszał pytanie o poszukiwane przez Ciebie osoby oparł głowę na ręku i zmarszczył czoło.
- Powiem szczerze, niewiele. Małe co nieco o mocach i ich kryjówkach o których słyszałem, ale nic ponadto. O ich "skarbcach" nie mam pojęcia.
Strony na jakich akurat Rinnosuke trzymał otwartą lekturę przedstawiały wielkiego faceta w czarnym pancerzu, z dwuręcznym orężem wyglądającym jak szeroka sztaba żelaza równie wysoka jak on sam. Była zaostrzona na słowo honoru. Akurat rozmawiał z jakimś małym czymś z owadzimi fruwajkami.

Phor

Wezwanie przebiegło pomyślnie. Istota jaką przywołałeś nie przejawia wrogich intencji. Na razie.
- O witam, witam! - usłyszałeś zaskakująco radosny głos Reimu zanim wyłoniła się zza świątyni, przychodząc od strony magazynu.
Bardziej pilnowała ogromnego glinianego pojemnika szczelnie nakrytego szmatą jaki stamtąd wyniosła, niż zwracała uwagę na swojego rozmówcę.
- W czym mogę pom... - zobaczyła Cię wraz ze wszelkimi dodatkami tak niecharakterystycznymi dla człeczyn. - Czego chcesz? - jej ton stał się odrobinkę bardziej szorstki, ale ani w jej ruchach, ani mimice nic nie sugerowało wrogości. Po prostu dziewczyna się odrobinkę zawiodła.
I miała nową kokardę.

- No cóż. To chyba nic tu po mnie. - stwierdził smutnym tonem. Nie spodziewał się czegokolwiek dowiedzieć, ale nie zaszkodziło wstąpić. Przynajmniej upewnił się, że tu nie było ani wróżek ani kogokolwiek kto miał z nimi styczność.
- Spieszy mi się, więc do zobaczenia. - pożegnał się po czym wyszedł.
Zgodnie z planem, następnym przystankiem miał być chram Hakurei.
- Jak nie u Kourina to u Reimu. Tam prędzej na coś trafię. - powiedział sam do siebie ruszając w dalszą drogę nie tracąc nadziei w możliwość szybkiego załatwienia sprawy ze zwojem.

Ym... - spłoszył się półwróbel, oblewając rumieńcem. Te skrzydła serio aż tak się w oczy rzucają? - przyszedłem... złożyć datek... i poszukać jednej rzeczy dla Kamishirasawy-sensei...

Jeśli Reimu wykaże choć odrobinę zainteresowania, Phor jest gotów przedstawić jej pełną sytuację. Tak, jak usłyszał od nauczycielki.

Milan

- Na razie i uważaj na siebie - odpowiedział Rinnosuke, wracając do lektury.
Ruszyłeś w stronę świątyni Hakurei. Chciało by się powiedzieć, że słoneczko przygrzewało i ćwierkały ptaszki, ale niestety, była wczesna zima. Więc chłód był znośny, gdzieś tam zakrakała wrona i gdy już wspinałeś się po schodach, mignęła Ci wróżka o lodowych skrzydełkach, goniąc jakąś plamę cienia ze śnieżką w rączce.

Phor

- Aha... - kapłanka chyba nie do końca Ci wierzyła. - A czego niby dla niej szukasz?
Wiatr zaszeleścił w liściach leżących tu i ówdzie, ale poza tym było spokojnie. No i Reimu zdawała się mieć większą ochotę Cię przegonić, niż zlać. Tego mogłeś być pewien. Dziwnie się krzywiła na wszystkie głośniejsze dźwięki, w tym Twój głos.

Milan zauważywszy wróżkę lecącą za jakimś niezidentyfikowanym obiektem natychmiast ruszył za nią.
- Wróżka? Świetnie! To będzie prostsze niż się spodziewałem. - pomyślał.
Jeśli uda mu się zatrzymać zarówno goniącą jak i to coś gonionego to z pewnością dowie się czegoś o poszukiwanej trójce. Może ten cień należy właśnie do jednej ze złodziejek? Musi koniecznie dogonić ten pościg.

- potrzebuję Waszej pomocy - zaczął Phor, naśladując zarówno głos, jak i pozę Keine - Pewna grupka wróżek, dość powszechnie znanych w okolicy pozbawiła mnie ważnego zwoju. Ponieważ nie mogę zostawić tego miejsca na okres dostatecznie długi, by sprawę załatwić raz a dobrze, szczególnie zimą, chciałabym, żebyście odebrali moją własność Trzem Wróżkom Światła - tu skończył naśladować - To powiedziała do mnie Kamishirasawa-sensei, proszę pani Miko.

Co jak co, ale Wpiernicz od Reimu to jedna z niewielu rzeczy, jakiej półyoukai NIE chciał dostać.

Milan

Wróżka zimna i kulka ciemności miały nad Tobą jedną zasadniczą przewagę - mały rozmiar. Gdy one radośnie hasały sobie po lasku za nic mając temperaturę, korzenie i butwiejące, śliskie liście, Ty już miałeś drobny problem. Oczywiście, lot był tu rozwiązaniem, ale rozmiar i znikoma znajomość terenu stanowiły pewną przeszkodę. Poza tym zjawisko mknęło wyżej, ku świątyni, zanosząc się dziecięcymi krzykami i chichotami.

Phor

Kapłanka znów się skrzywiła. Chyba nawet wiedziałeś czemu - zbliżały się do Was jakieś krzyki i śmiechy. Definitywnie nie  złowrogie. A Reimu wyglądała tak, jakby denerwowało ją nawet tupanie mrówek... Jej twarz wykrzywiła się w grymasie złości (czy może raczej irytacji marudnej powodowanej kacem) i pokazała gdzieś za świątynię:
- Gdzieś tam mieszkały jak ostatnio sprawdzałam - warknęła i ruszyła w stronę z gdzie znajdowało się źródło irytującego jazgotu...
Aż przypomniał Ci się jeden z pogrzebowych zaśpiewów.

Milan widząc znaczną przewagę wróżki nad nim postanowił polecieć nad drzewami. Jeśli zdoła ją dogonić z pewnością dowie się czegoś co pomoże mu w wypełnieniu zadania. Zbliżają się do świątyni gdzie jest trochę mniej przeszkód, więc powinien być w stanie zatrzymać te nadpobudliwe maluchy, ale jeśli okaże się to niemożliwe to nie pozostaje mu nic innego jak zwrócić uwagę przynajmniej jednego z gonionych. Może kilka celnie rzuconych śnieżek połączonych z wystarczająco głośnymi wykrzyknieniami da radę zawrócić uciekinierki zanim gdzieś znikną?

- Dziękuję - powiedział Phor najłagodniej jak potrafił (aż tak bardzo nie chciał zarobić guza od kapłanki okrytej wśród youkai złą sławą). Następnie udał się w kierunku wskazanym przez Reimu. Cicho, ostrożnie, nasłuchując i wypatrując czegoś, co mogłoby odróżniać się od typowego otoczenia.

Milan

Spoiler (pokaż/ukryj)

Roll: k100+80+30, Total 177 / 210

Znalazłeś nieco śniegu, zrobiłeś śnieżkę i rzuciłeś. Nawet ciut za dobrze, bo trafiłeś sławną (albo jak ktoś woli niesławną) Cirno w sam węzeł wstążki... Odwróciła się do Ciebie z mordem w oczach, wykrzykując:
- Co ty wyrabiasz?! Chcesz mi zrobić krzywdę?! - i pomknęła w Twoją stronę.
Faktycznie, śnieżka była dość ciężka... Może przypadkiem wkręcił Ci się tam jakiś kamyk...?
A potem nadeszła śmierć. Coś rzuciło na Was wielki cień. Jego skrzydła łopotały, rogi sięgały wysoko, a głos...
- CISZA!!! - wydarła się na Was kilkunastoletnia, może nieco starsza, dziewczyna tak charakterystycznie ubrana. Nikt inny jak Hakurei Reimu przyszła sprawdzić, kto swoim głośnym zachowaniem śmie zakłócać jej rekonwalescencję.
Wróżka schowała się za Tobą i udawała, że jej tu nie ma, a kulka ciemności z jaką wcześniej hasała staranowała jakieś drzewo. Aczkolwiek chwilowo masz gorszy problem... Wściekłą kapłankę...

Phor

Spokojnie i bezpiecznie oddaliłeś się od wszelkich kłopotów powiązanych z Reimu.
Kilkaset (do dwustu) metrów za świątynią było drzewo. Wielkie, wspaniałe, pięknie wyrośnięte i doskonale trzymające się drzewo. Na jego korzeniach spoczywała nadgniła lina z papierowymi przywieszkami tak charakterystycznymi dla świętych miejsc w okolicy (a MG jest zbyt leniwy by rzucić okiem na odpowiednią rzecz w wikipedii). W zasadzie na niej spoczywały zwłoki dość dawno zabitego już małego ołtarzyka ofiarnego.
Dobre funkcjonowanie drzewa raczej nie było zasługą mocy wiary, ale wróżek. Jednakowoż tych raczej nie było w pobliżu... Chyba...

Spoiler (pokaż/ukryj)

Roll PER: k100+140(-20), Total 189 / 220

Nie, jednak Twoim bystrym uszom mało co umknie. Usłyszałeś coś bardzo niecharakterystycznego dla lasów o tej porze roku. Ktoś kogoś nawoływał. I dałbyś sobie rękę uciąć (metaforycznie oczywiście), że był to głosik raczej dziecięcy.

- Yyyy... Cześć Reimu! - wydusił z siebie chłopak.
Kapłanka nigdy nie była dla niego równie miła co dla swoich inny ludzkich gości, więc nie chciał pogarszać jej stanu. Widząc gniew w jej oczach i gotowość do zastosowania kary cielesnej za zakłócenie spokoju postanowił wytłumaczyć się jakoś.
- Słuchaj... No... Przyszedłem z nadzieją, że spotkam Marisę, bo szukam takiej jednej rzeczy... i nawet jak jej nie ma... w sensie Marisy... a chyba jej nie ma, to... liczyłem na twoją pomoc... - powoli, przerywając co chwilę tłumaczył Milan patrząc się szczenięcymi oczami na Reimu.
Na wszelki wypadek chwycił za sukienkę stojącej za nim Cirno by mieć pewność, że potencjalne źródło informacji nigdzie mu się nie wymknie. Stojąc w bezruchu i odczuwając coraz większy strach w oczekiwaniu na odpowiedź kapłanki dokończył wypowiedź.
- Szukam Trzech Wróżek Światła... eeeee... może powiesz mi gdzie je znajdę... - przerwał, spojrzał się na uosobienie gniewu stojące przed nim i wykrzyknął zasłaniając wolną ręką głowę - NIE BIJ!

"Bingo!" - przemknęło po myśli półyoukai. Phor ruszył w kierunku źródła dźwięku tak cicho, jak to tylko możliwe. Byleby nie spłoszyć tamtej istotki... czyżby wróżki?

Milan

Kapłanka wysłuchała Cię marszcząc czoło coraz bardziej, będąc gotowa przylać Ci w każdej sekundzie... Gdy podniosłeś głos, w tym samym momencie podstępna wróżka wbiła Ci w rękę, którą ją trzymałeś sopel lodu i dała drapaka.
Zostałeś sam na sam z kapłanką masującą skronie. Na jej zazwyczaj ładnej twarzy gościł grymas wyrażający mieszaninę nieziemskiego wkurzenia i czegoś łupiącego jej czaszkę od wewnątrz.
- Jeszcze raz... Wolniej... I ciszej... - wdusiła z siebie ledwie utrzymując spokój.
Plułeś sobie w brodę, że nie trzymałeś się tamtego youkai... Miałbyś teraz przynajmniej tarczę...

Phor

Prowadzony swoim słuchem zbliżałeś się do tego kogoś. Głosik miała niepewny, drżący, jakby czegoś się bała. Było popołudnie, ale do wieczora jeszcze przynajmniej dwie godziny, więc najgroźniejsze youkai jeszcze śpią... Z resztą, jaki by się tu zbliżył? No dobra, znasz paru ze słyszenia i widzenia...
- Luna! Sunny! To nie jest już śmieszne! Pokażcie się w końcu i zostawcie ten głupi zwój! - w każdym słowie wykrzyczanym przez czarnowłosą Star Sapphire pobrzmiewała nuta niepokoju...

Chłopak wziął kilka głębokich wdechów, uspokoił się i płynnie powtórzył to co wcześniej powiedział.
- Liczyłem na to, że zastanę u ciebie Marisę, ale skoro nie ściągnęło jej to zamieszanie to zgaduję, że jej nie ma. Potrzebowałem jej, bo poszukuję tych trzech wróżek, które mają coś co muszę odzyskać. Pomyślałem, że jeśli nie ona to może ty będziesz mi w stanie pomóc.
Stał czekając na odpowiedź i będąc gotowym do ewentualnego uniku przed atakiem rozzłoszczonej miko. Nim kapłanka odezwała się postanowił dokończyć swoje tłumaczenie się.
- Jeśli nie jesteś w stanie mi powiedzieć gdzie znajdę te wróżki lub po prostu nie masz ochoty odpowiadać to poszedłbym już. Może uda mi się jeszcze złapać tę małą lodową dziwkę. - powiedział spoglądając na ranę na ręce.
Jeśli Reimu nie powie nic wartego zainteresowania to po prostu zawróci i rozejrzy się za Cirno lub tym co goniła. Może zostały jakieś ślady albo dostrzeże lub usłyszy coś co wskazywałoby na obecność wróżek czy innych youkai w pobliżu.

Phor zaczął... delikatnie ćwierkać, powoli wychodząc z ukrycia, by za wszelką cenę NIE spłoszyć wróżki.

Z jednej strony może uda się pokazać Star czystość intencji.
Z drugiej... chodzą pogłoski, że "śpiew" yosuzume sprowadza kłopoty na słuchających. Pół-yosuzume miał nadzieję, że to są tylko pogłoski.