Zapowiadało się na spokojny dzień w Hakugyokurou. Yuyuko spędzała czas na niezwykle odpowiedzialnych zajęciach (Spanie, jedzenie, picie herbaty bądź mocniejszych trunków), Youmu pielęgnowała ogród, natomiast Saito, który był źródłem tego przeświadczenia, wracał właśnie z zakupów w wiosce ludzi. Zatrzymał się przed posiadłością, otworzył sobie bramę, i...
-ZBOCZENIEC!-Usłyszał z miejsca gdy tylko przekroczył próg gmachu. Widok lekko niecodzienny - ogrodniczka a zarazem strażniczka jego pani biegła w jego stronę, a jak tylko dobiegła, to albinos dostał po głowie. Dość mocno.
-Gadaj gdzie schowałeś moją bieliznę zafajdany zbereźniku!-O stopniu jej wzburzonego stanu chyba nie trzeba zbyt wiele mówić.
*Szybko zasłonił się zakupami, osłaniając się przed kolejnymi uderzeniami*
-Ale o co chodzi, ja nic nie wiem?!*krzyknął*
-Nigdy nie pozwoliłbym sobie na spojrzenie, a co dopiero kradzież twojej bielizny! *po chwili dodał z lekkim uśmiechem:*
- No chyba że za twoim przyzwoleniem ^^
*W tym momencie zasłonił się przed kolejnym, mocniejszym ciosem*
-Widziałam... jak... wylatujesz... z... mojego... pokoju!-Z uderzeń ręką przeszła na uderzenia miotłą, którą to miała w drugiej ręce. I jak można się było tego spodziewać, po ostatnich słowach wstąpiły w nią nowe siły.
-Co tu się dzieje?-Zapytała Yuyuko, która zwabiona hałasami wyszła do dwójki albinosów.
-Panno Yuyuko, Saito ukradł moje... odzienie osobiste!-Poskarżyła się Youmu, uspokajając się na chwilę.
-W pewnym sensie... mogłabyś uznać to za komplement. Żartowałam!-Dodała widząc reakcję ogrodniczki.
-Saito, może teraz na spokojnie się wytłumaczysz?
-Tutaj nie ma nic do tłumaczenia! Zanim wyleciał zakradł się do mojego pokoju, ukradł co ukradł i wyleciał z posiadłości!
-Jak mogłem to zrobić, skoro byłem na zakupach?
*Powiedział Saito, wciąż w pozycji obronnej*
-Może powiesz od początku co, jak gdzie i kiedy się stało?
Youmu nieco się uspokoiła, chociaż dalej była naburmuszona... i to bardzo.
-Widziałam Cię jak grzebałeś w mojej szafce, a gdy mnie zauważyłeś, wyleciałeś trzymając w łapskach MOJE... sam wiesz co! Dzisiaj rano, jak miałeś lecieć do wioski ludzi!
Natomiast Yuyuko przypatrywała się Saito badawczo, acz z uśmiechem.
-Jesteś tego pewna? Jakoś sobie tego nie wyobrażam...
-NAPRAWDĘ! Kto inny mógł tutaj wejść i to zrobić? Moje oczy nie kłamią, to byłeś ty! Jestem tego pewna!-Wzburzenie w niej narastało. Księżniczka natomiast skwitowała to cichym "Jeja...". Możliwość pojawienia się spontanicznego ducha też stanowczo zanegowała.
-Ależ Youmu, przyrzekam, iż nie ruszałbym twojej bielizny bez pozwolenia! *Chwile sie zastanowił...*
-Jeżeli widziałaś mnie , a wszyscy wiemy iż masz świetny wzrok, to jedyne co mi przychodzi na myśl, to istota która potrafi zmieniać kształt...
*Przerwał i pomyślał*
- Doppelganger jakiś... tylko jak ktoś trzeci mógł ot tak sobie bez zaproszenia przejść przez barierę... Oho...
*Zawachał się Saito*
-Ja już znam takie gadki! Mów gdzie są moje rzeczy albo się zdenerwuje!
-Doppelganger? Interesująca teoria... cóż, myślę, że jest tylko jeden sposób by to sprawdzić, prawda?
Youmu nie wiedziała o co chodzi. Saito też nie za bardzo.
-Po prostu poszukajcie jakiś śladów. Może komuś też się coś przytrafiło? Jeśli Saito ma rację, to jest to całkiem prawdopodobne
-Sobowtór, śmieszne. Nikt nie mógł wejść niepostrzeżenie do posiadłości, zauważyłabym to!-Hardo obstawiała przy swoim, co można było zrozumieć. Urażony duma i te sprawy.
-Więc będziesz miała okazję wykazać się swoim wzrokiem. Pójdziesz z Saito
-Ktoś musi zostać by zajmować się panną Yuyuko!
-Zadzwonię do Yukari. No już, szybciej, szybciej, zanim ktoś jeszcze ucierpi!
- Jest jeszcze jedna opcja *powiedział Saito, po czym się zawachał*
- To naprawdę mogłem być ja... z całym szacunkiem i prosząc o wybaczenie za te słowa, ale czy ma pani z tym coś wspólnego o pani? *Spojrzał na Yuyuko*
-Jak śmie...
-Nic sobie takiego nie przypominam-Yuyuko łagodnie przerwała Youmu swoją pełną gniewu wypowiedz-Aczkolwiek... może... dlatego powinniście to sprawdzić. Poradzę sobie. Tylko wy się nie pobijcie, dobrze?-I tak zostali sami ze sobą. Yuyuko wróciła do głównej części gmachu, Saito został z zakupami a Youmu z miotłą. Chwilę tak stała ściskając ją i przypatrując się chłopakowi.
-Dureń... lepiej sobie przypomnij gdzie to schowałeś, oszczędzimy czas. Ja pójdę odnieść tą miotłę, ty zakupy, i razem pójdziemy "szukać" moich rzeczy, dobrze?-Trochę gniewu z niej uszło, co nie zmieniało faktu, że dalej była nie w sosie.
- Dobrze, rozpakuje zakupy, a ty się przygotuj. Spotkamy się za kilka minut przy bramie do śwata żywych. *Rzekł, po czym udał się do kuchni*
Udał się do kuchni, rozpakował zakupy, i udał się czym prędzej pod bramę. Tam już czekała na niego Youmu, nieprzerwanie niezadowolona, ale przynajmniej już nie wyglądała jakby miała się miała zaraz komuś rzucić do gardła.
-Naprawdę to nie byłeś ty?-Zapytała po chwili milczenia
-Naprawdę to nie byłem ja... nie chciałbym psuć naszych relacji takimi wybrykami... *Zawachał się*
- Chyba że moje mało prawdopodobne podejżenia co do kontroli mnie są słuszne... *Szybko odwrócił sie w strone bramy*
- Ale mniejsza z tym, na razie trzeba szybko odnaleźć tego kto stoi za kradzieżą twej bielizny...
-Owszem-Skwitowała Youmu, i zwyczajnie przeszła bez barierę, co nie było aż takim wielkim problemem biorąc pod uwagę, że od dłuższego czasu była osłabiona (Nie na tyle jednak, by zwykłe duchy mogły przez nią przejść.
-Pewnie będzie tak jak mówiła Panna Yuyuko... może chodźmy do świątyni Hakurei? Tam zawsze kręcą się dziwne osoby... tylko szybko, nie chce tracić czasu
***
I szuch, dzięki popisowej technice popitalania z ogromną prędkością, obydwoje znaleźli się dość szybko koło świątyni Hakurei. Ktoś tam jednak już był. Wysoki mężczyzna (Jednak nie aż tak wysoki jak Saito) w skórzanej kurtce, zielonym plecakiem i brązowych włosach splecionych w koński ogon wrzucał coś do środka skrzynki na datki. Odwrócił się, ukazując twarz z dość wyraźnymi rysami, i przeszedł obojętnie obok dwójki albinosów. Chłopak go skądś kojarzył... ale skąd?
-A wy co tutaj robicie?-Zapytała Reimu, która to właśnie wyszła ze środka świątyni.
- Witaj Reimu, przybywamy w bardzo poważnej sprawie... lecz zanim powiem co i jak powiedz czy wiesz, kim była ta osoba? *popatrzył na odchodzącego jegomościa*
- Wydaje mi sie dziwnie znajomy, lecz nie jestem wstanie przypomnieć nic dokładnego...
Reimu przypatrzyła się przez chwilę na odchodzącą postać. Przeważnie w przypadku Youkai wyglądała na zirytowaną... i tutaj też tak było.
-Sorahi Subafuu, kurier tengu. Jedna z niewielu osób które przynoszą jakieś datki. Nienawidzi ludzi, ale w gruncie rzeczy nawet pożyteczny-Saito coś sobie zaczął przypominać... racja, pojawił się parę razy w ich domu dostarczając korespondencję od Yukari. Obraz dopełnił krótki huk i oddalający się szum. Miał na plecach takie dziwne urządzenie zamiast skrzydeł... jakieś dziwne metalowe coś z płonącą beczułką...
-...rozumiem. Mam do Ciebie pytanie... ktoś zakradł się do mojego pokoju i ukradł parę ubrań... i do tego wyglądał jak on-Tutaj wskazała na Saito-Czy słyszałaś może o podobnym przypadku?
-No nie bardzo... a to na pewno nie on?
-Nie...
-Jak czegoś się dowiem to dam znać...
- Dziękujemy za pomoc Reimu *Powiedział Saito, po czym podszedł i wrzucił datek do skrzynki*
- Mam nadzieje że sie przyda *uśmiechnął się*
- Chodźmy Youmu, czas odwiedzić górę Youkai
Reimu uśmiechnęła się szeroko gdy Saito wrzucił datek "Ależ proszę bardzo!" odpowiedziała gdy obydwoje zaczęli się oddalać.
-Górę Youkai?-Zapytała z lekkim zainteresowaniem-Ale po co?
-Ponieważ jeżeli ta kradzież nie jest jedynym przypadkiem, to kto może wiedzieć coś więcej o sprawie jeżeli nie redaktorka jedynego tabloidu w Gensokyo? *Powiedział Saito*
-...racja. A jak nic nie wie to się dowie, prawda?-Zapytała rozpogodzona. Chyba już jej trochę przeszło, a i milej się na nią w takim stanie patrzyło... jednak jako, że nic w przyrodzie nie ginie...
-WRACAJ TUTAJ!-Saito usłyszał krzyk z tyłu. Obrócił się i zobaczył, że coś wylatuje ze świątyni. Miało szpiczastą czapkę i miotłę, a w dłoniach miało worek. No i do tego poruszało się dość szybko... na tyle, że Reimu pozostało tylko wygrażanie postaci pięścią
-Jak ja Cię dorwę!!! Tym razem mniej popamiętasz!
-Myślisz o tym co ja?-Zapytała Youmu kładąc dłoń na rękojeści jednego ze swoich mieczy.
- Gońmy ją! *zawołał Saito*
- Jesteś szybsza, więc okrąż ją, a ja biegnąc za nią spróbuję ściągnąć jaj uwagę.
*Jaka szkoda że nie wziełem muszkietu -pomyślał-*
-Przyjęłam!-Youmu wybiła się w powietrze z szybkością błyskawicy. Utrzymywała się jednak w dość sporej odległości od osoby na miotle, która to zmierzała z dużą prędkością do lasu magii. Saito ścigał ją z ziemi, acz nie minęło zbyt dużo czasu, aż tamta wleciała do lasu. Niestety był trochę wolniejszy. (Jak będziesz miał jakieś dalekosiężne plany, to pisz to po prostu w trybie przypuszczającym i tyle. Oszczędzi to nam czasu).
Czym się to skończyło? Youmu od razu gdy tamta wleciała do lasu dobiła do lasu. Zaraz potem wyleciała z drugiej strony z lekko porwanymi ubraniami i wyciągniętym mieczem. Na szczęście czystym.
-Szlag, nie trafiłam-Skwitowała gdy Saito do niej podbiegł-Ale doskonale wiadomo kto to MÓGŁ być. Zajmijmy się ty zanim zajmie się tym Reimu
- Popieram, udamy się do Marisy, a następnie do Ayi *rzekł Saito, po czym popatrzył na Youmu*
- Daj, zajme się tym *powiedział, i zanim Youmu zdążyła zareagować dotkną jej podartych ubrań, które zaczęły się regenerować*
- Tak lepiej...
-Dziękuję-I chyba tak oto wszelkie resztki podejrzeń się wypaliły. No bo jakby chciał to mógłby ją tak zostawić, prawda?
Tak wiec udali się do Marisy. Youmu zapukała do jej drzwi... i szuch, zza domu wyłoniła się ona, w stwoich zwykłych ubraniach oraz miotłą w dłoni.
-Oho, już widzę po waszych minach, że coś się dzieje ze. Wtajemniczycie mnie?-Jak zwykle uśmiechnięta i pewna siebie. W końcu jeszcze Reimu nie przybiegła.
- Co to była za sytuacja przed chwilą w świątyni?
- I czy przypadkiem nie skradziono ci czegoś osobistego? *Zapytał Saito*
-Jaka sytuacja?-Zapytała zdezorientowana-Ja tam do teraz porządkowałam rzeczy w składziku, bo ostatnio straszny syf się zrobił. I jakby mi ktoś coś ukradł to pewnie bym nawet nie zauważyła
-Bo właśnie widzieliśmy jak wylatywałaś ze świątyni Hakurei z jakimś workiem. Reimu dostała szału
...
I nastała taka niezręczna cisza...
-...ta?-Bąknęła jedynie-Ja o niczym nie wiem, serio serio! Ja tu tylko sprzątam
-Czyżby?-Dopytała Youmu
-... w porządku..... *Rzekł Saito*
- wygląda na to iż moje przypuszczenia się sprawdziły i mamy tu doczynienia z grubszą sprawą...
*Pomyślał chwilę*
- Chyba mam artykuł na 1-szą stronę dla Bunbunbaru news *Powiedział patrząc się na dziewczyny*
- a więc pani Mariso, wyjaśnię wszystko od początku...
I tak Saito wytłumaczył wszystko od początku. W międzyczasie Marisa zaprosiła ich do środka twierdząc, że do rozmowy o takich fajnych rzeczach potrzebna jest herbatka.
-A więc coś kradnie dziewczynom galoty, tak?-Zapytała gdy chłopak skończył opowiadać. Youmu lekko się zażenowała
-W gruncie rzeczy do tego się to sprowadza
-No to nie chciałabym być w mojej skórze... pamiętam jak Reimu mi opowiadała jak to było gdy się opalała a jakieś wróżki chciały ją pozbawić majtek. Zakopała je w ziemi... no... ale chyba tam pójdę, wiecie? U siebie na pewno się mnie nie będzie spodziewać, da ze!
- W takim razie my zajmiemy się bunbumbaru, trzeba wszystkich ostrzec i może uda się osaczyć zboczeńca... *Powiedział Saito*
- Powodzenia pani Mariso, Youmu idziemy?
Marisa wsiadła na miotłę i poleciała, natomiast Youmu tylko kiwnęła głową i pobiegli w stronę góry Youkai. Po drodze zdażyła się calkiem sympatyczna sytuacja - Youmu nieco przyspieszyła. Saito nie skojarzył za bardzo co się dzieje, ale uspokoił się gdy zobaczył lekko zadziorny uśmiech na jej twarzy? Wyzwanie? Czemu nie...
Ostatecznie oczywiście Youmu była góra, ale zabawa była przednia. Przez chwilę nawet zapomnieli jaki był powód ich przyjścia tutaj. A ile mieli zabawy z lataniem wokół pewnej boginii! Ostatecznie znaleźli się w górach.
-No dobrze, dość już tej zabawy, po coś tutaj przyszliśmy... tylko za bardzo nie wiem jak się dostaniemy do jej redakcji. Tak naprawdę nikt nie ma wstępu do miasta tengu poza samymi tengu... chociaż... chyba zaraz ten problem sam się rozwiąże, prawda?
- Możemy to rozwiązać poprzez wilczyce, która patroluje teren za miastem, albo spróbować wejść jako posłańcy... *pomyślał chwile*
- Choć z tego co słyszałem, to Aya chyba przeniosła sie za miasto, aby można było odwiedzać redakcje, dział ogłoszeń itp...
...
- CHWILA, JEŻELI UKRADZIONO CI BIELIZNĘ, CZY TO ZNACZY ŻE TY TAK TEN TEGES BEZ NIEJ BIEGASZ?! *O.o*
Youmu była zdziwiona tym nagłym wybuchem ze strony Saito. Ostatnio tak miała gdy chciała go stłuc za pomocą miotły, więc należałoby zachować ostrożność.
-No chyba Ci coś na rozum padło! Myślisz, że mam tylko jedną parę?!-Nie zdążyła jednak przejść do czynów, ponieważ coś przeleciało pod jej nogami unosząc spódnicę do góry. Faktycznie, nosiła. Ale dzisiaj wyjątkowo nie pantalony.
-Kyaaaaaaaaaaaa!-Youmu dość szybko zasłoniła konieczne miejsca sukienką, czerwieniąc się niemiłosiernie.
-Sorry, nie dosłyszałam, a musiałam sprawdzić... to co tam ode mnie chcieliście?-Zapytała Aya, która stała sobie koło drzewa z aparatem zadowolona z siebie.
- Właśnie sobie uświadomiłem, że robisz to co zrobiłaś, dlatego tak się w tym momencie przejełem jej bielizną *bąkną Saito zaczerwieniony tym co przed chwilą ujrzał*
- Chcemy się dowiedzieć, czy doszły do ciebie słuchy o jakichś kradzieżach... zwłaszcza bielizny ostatnimi czasy...
- I w sumie mogłabyś napisać jakieś obwieszczenie, aby mieszkańcy Gensokyo trzymali sie na baczności, a przestępca miał utrudnione działania... *Powiedział, przyspieszone bicie jego serca powoli się uspokajało, jednak ten widok na zawsze pozostanie w jego pamięci...*
-Chce Ci uciąć...-Musiała się opanować, w końcu chodziło tutaj o coś jeszcze. Spojrzała tylko z wyrzutem na Saito i resztę zostawiła mu.
-Wróżki cały czas coś kradną, czy to jedzenie czy ubrania... ale chyba wam chodzi o coś innego, prawda?-Zapytała, po czym wyciągnęła z torby parę fotografii. Przedstawiały one parę "rozbebeszonych" szafek.
-Szafka jednej z naszych tengu-strażniczek, pewnej kappa... matko, Sorahi dostał podobno szału gdy o tym usłyszał! Tak czy siak, prawdopodobnie jest to duch-sobowtór. Czasem zwykła dusza ludzka wyspecjalizuje się w zmianie kształtów. Jak - nieistotne. Jakbyście tylko go znaleźli, nie pokiereszujcie go zbytnio. Takie duchy są bardzo rzadkie i przydatne gdy się je okiełzna
- Hmm... wiec to 'dziki" duch...
Nie wiem czy sami go dorwiemy z Youmu...
Bedzie potrzebna pomoc egzorcystki albo... Pani Yuyuko *Głośno pomyślał Saito, po czym spojrzał na Youmu*
-Nie będziemy zawracać takimi drobnostkami głowy panny Yuyuko!-Zaprotestowała Youmu-Wracajmy do świątyni Hakurei, Reimu powinna nam pomóc
-Tylko powiedzcie jej by go nie niszczyła... szkoda by było. Chce z tym przeprowadzić wywiad-Aya uniosła rękę w górze w geście pożegnania, i wzbiła się w powietrze. Ogrodniczka cicho westchnęła.
***
-A wiec jest to sprawka ducha?-Zapytała Reimu, gdy Youmu jej wszystko wyjaśniła.
-No widzisz, mówiłam Ci, że to nie ja! Teraz mnie wypuścisz?-Poprosiła Marisa, która siedziała związana w kącie pokoju. Reimu lekko ociągając się...
-Czekaj. Skąd mamy wiedzieć, że to ty?-Stanęła nagle podejrzliwie się jej przyglądając.
-Ej no, daj spokój, ze!
- Hmm, w sumie to dałoby się wyczuć, czy jest duchem..., Reimu jako kapłanka znasz się na egzorcyzmach, raczej potrafiłabyś to wyczuć...
*Po czym dodał*
- Chyba że to naprawde doppelganger...
*Popatrzył na dziewczyny*
- Jest tylko jedna osoba, która potrafiłaby zajrzeć jej do głowy...
-Niby tak... tyle, że ja nic wtedy nie wyczułam... czekaj...-Reimu zaniepokoiła się, Marisa zresztą też. Youmu nie wiedziała o co chodzi, natomiast Saito... znał tą energię. Ale nie niepokoiła go aż tak bardzo... Niedaleko świątyni... Energia ta zniknęła tak szybko jak się pojawiła.
-Dlaczego? Co to miało być? Mima?-Zapytała Marisa patrząc się na wszystkich po kolei.
-Kto to Mima?-Zapytała Reimu, na co Marisa...
-No nie mów, że nie pamiętasz! Moja dawna nauczycielka! Chciała Ci zabrać Ying Yangi i w ogóle... no juz, daj spokój, skąd duch mógłby to niby wiedzieć?!
-W sumie racja... niewielu jeszcze o niej pamięta...-Reimu przystąpiła do rozwiązywania blondynki. Przy okazji rzuciła "Niech ktoś sprawdzi co się dzieje za świątynią..."
- ... Pani Mima... *Szepną zszokowany Saito pod nosem*
- Czekajcie tu, ja to sprawdzę! *Zawołał gdy sie ogarną, po czym wybiegł*
Chłopak wybiegł ze środka świątyni i od razu skierował się na jej tyły w miejsce, gdzie znajdowały się gorące źródła. Co tam zobaczył? Po pierwsze - brodatego żółwia pływającego sobie w źródle, oraz Mimę która siedziała na kamieniu i grała z nim w warcaby.
-Miło, że w końcu ktoś zwrócił na mnie uwagę-Mruknęła średnio zadowolona-Ten doppelganger bawi się z wami jak chce. Jak się szybko z tym nie uporacie, to w końcu stanie się komuś krzywda
*pokłonił się*
- Pani Mimo, proszę o wybaczenie, myślałem iż poradzimy sobie z tym problemem *powiedział pełen pokory*
- Co Panią skłoniło do ujawnienia się?
-Spocznij-Powiedziała od niechcenia i przesunęła pionek na szachownicy. żółw podpłynął i patrzył się na to, jakby zastanawiając się nad ruchem.
-Widok takiego ducha zwiastuje niebezpieczeństwo, a w skrajnych przypadkach śmierć. A ten jest wyjątkowo aktywny...-Mima zrobiła sobie chwilę przerwy by zrobić kolejny ruch na szachownicy.
-Doppelganger przejmuje tyle mocy osoby w którą się przemienia, na ile pozwala mu jego własna. Nie rzuca cienia i nie odbija się w lustrze. Ponadto nie może się zamienić w innego ducha... zapamiętaj to, a poszukiwania staną się o wiele prostsze... i weźcie ze sobą Reimu. Mnie nie zapieczętuje, ale z nim może sobie poradzić-Przez ten cały czas nawet nie rzuciła na niego okiem. Ot, grała sobie z Genjim.
- Tak jest Mima-sama *ponownie się pokłonił* po czym wycofał i wrócił do świątyni*
- Nic nie znalazłem, lecz szkoda czasu, trzeba to powstrzymać zanim będzie za późno...
*podszedł do Marisy, wyciągnął katanę i sprawdził czy odbija się w jego ostrzu, popatrzył także czy rzuca cień. Jednocześnie zapytał*
- Kapłanko, co ci skradziono?
-Może to był ten cały sobowtór, co?-Zapytała Marisa. Mina wszystkich (Zwłaszcza jej) gdy Saito wyciągnął miecz - bezcenna. Ale odbicie było, więc wszystko było w porządku.
-A zgadnij...[/i-Fuknęła-A teraz ty mi powiedz, po co żeś wyjął ten miecz
- Doppelgangery nie mają odbicia... jak i cienia, więc sprawdziłem Marisę... *schował miecz*
- W porządku, to ona, teraz trzeba rozpocząć polowanie, albo gdzieś go ściągnąć... Ale nie zgromadzimy bielizny wszystkich mieszkanek Gensokyo w jednym miejscu... *Zaczął się zastanawiać*
- Na pewno potrzebujemy twojej pomocy Reimu...
I możnaby także wykorzystać gazete Ayi...
-Aha, rozumiem... przecież to tylko majtki, nie trzeba być aż tak poważnym...
-To, że się nie szanujesz nie znaczy że my musimy. Z chęcią wam pomogę-Odpowiedziała Reimu-Trzeba jednak wiedzieć od czego zacząć... a skoro ja nie wyczuwam obecności tego czegoś, to bezcelowe latanie może tym razem nie zdać egzaminu...
-Aya i tak napisze o tym artykuł, możesz być tego pewny... najpóźniej jutro
-No, to ktoś ma jakiś pomysł?Zapytała Marisa... tak słodko bezużyteczna.
- Szukanie go jest bezcelowe...
Prędzej trzeba by było zastawic pułapke... *zastanowił się*
- Wiemy na czym mu zależy, nie znamy powodów tego, ani celu... można by rozpuścić plotkę o tym, iż zaniepokojone mieszkanki zgromadzą swoją nadmiarową bieliznę w jednym miejscu w celu ochrony jej... Najlepiej w tej świątyni... *Przerwał*
- Idiotyczny pomysł, ale czy ktoś ma coś lepszego? *Zapytał, przy czym upewnił się, iż jego towarzyszki rzucają cień...*
Wszystkie dziewczęta popatrzyły się na niego co najmniej z niechęcią... zwłaszcza Youmu. Marisa jednak zaraz się rozchmurzyła. Ale przynajmniej wszystkie rzucały cień
-A wiecie, że ja mam?
-To co żeś wcześniej nie mówiła?!-Reimu szturchnęła poirytowana Marisę w ramie, lecz ta się niezbyt przejęła.
-Kojarzycie może tego kuriera? Ten Tengu co mieszka niedaleko Kourindou?
-No i co z nim?
-Wiecie, że jakimś dziwnym trafem zawsze wie, gdzie znajduje się odbiorca przesyłki? Kiedyś na przykład Reimu mi coś wysłała a byłam podrażnić się trochę z Parsee w podziemiach... i skubany mnie znalazł!
-W sumie... ostatnio się przechwalał, że regularnie dostarcza paczki do Yukari... więc... co?
-Jakimś magicznym sposobem potrafi odnaleźć rózne osoby. Może i znajdzie tego ducha?
- Ten z kucykiem, co tu był w świątyni tuż przed kradzieżą? Nie wiedziałem iż posiada takie umiejętności! *Powiedział Saito, zażenowany głupotą swego pomysłu*
-No na to by wychodziło! Można by się w sumie do niego przejść... chociaż... niedługo będzie się ściemniać...
I faktycznie, zza drzwi do środka pomieszczenia wkradało się pomarańczowe światło zachodzącego słońca.
-Saito... załatwimy to jeszcze dzisiaj czy odłożymy to na jutro?-Zapytała Youmu
- Należałoby to zrobić jak najszybciej, gdyż może dojść do kolejnych incydentów *Rzekł*
- Należy wyruszyć do tego tengu natychmiast!
-W porządku... mam nadzieje, że panienka Yuyuko sobie jakoś radzi...
-Na pewnoooooo...-Marisa poczochrała Youmu go głowie, na co Reimu pokręciła z politowaniem głową.
***
Cała czwórka znalazła się w końcu na miejscu. Bez wątpienia było to jedno z bardziej... pustych miejsc w Gensokyo. Na polu tym rosła bardzo krótka trawa, a na samym jego środku znajdował się niewielki jednopiętrowy dom. Obok niego była tabliczka "Sorahi Subafuu, usługi kurierskie czynne pon-piąt 8:00 - 18:00, weekendy 7:00 - 16:00. Problem tylko w tym, że dzisiaj był weekend, więc ciężko powiedzieć czy jest w domu czy też nie...
-Przypomnę tylko, że nienawidzi ludzi... więc najlepiej gdyby rozmawiał z nim ktoś, kto ma z nimi jak najmniej wspólnego
-Saito najbardziej się do tego nadaje. Zresztą to faceci, powinni się dogadać...-Tak więc, jako wytypowany przez Youmu, chłopak podszedł do drzwi. Była wycieraczka (Aczkolwiek beż żadnego napisu w stylu "Welcome") więc wytarł buty, zapukał... i otworzyły się drzwi. Z miejsca przywitało go ostre poirytowane spojrzenie nieco niższego od niego Tengu.
-Dzisiaj już nie pracuję
- Witaj kurierze, wybacz że nachodze cie o tej porze, acz mamy sprawę niecierpiącą zwłoki.
*Przyjrzał się czy Tengu rzuca cień*
- Otórz musimy znaleźć niebezpiecznego doppelgangera, a twe umiejętności są nam niezbędne! Pomóż nam! *Pokłonił się*
Rzucał. Nieprzychylnym spojrzeniem, od góry do dołu i za chłopaka. Ale swoim cieniem na podłogę również.
-Miałem dzisiaj mnóstwo pracy. Lepiej, żeby to było coś ważnego...-Mężczyzna usunął się z drogi Saito, więc ten mógł wejść. Po sformułowaniu pytania "A wy będziecie tak stać czy czekacie na zaproszenie?" w kierunku dziewczyn te też raczyły się przesunąć w stronę wnętrza. A było one... niewielkie. Kanapa, trochę przyrządów do ćwiczeń, duża szafka z róznymi papierami, parę drzwi prowadzących do innych pomieszczeń, oraz niewielki stół z trzema krzesłami. Kurier był na tyle miły, że ruchem ręki wskazał je paniom, a sam razem z Saito stanął sobie gdzieś z boku.
-Może mi najpierw wyjaśnisz czym jest ten cały "doppelganger"?-Zapytał nawet nie patrząc w stronę dziewczyn.
- Jest to istota potrafiąca zmienić się w każdego, przejmując jego zdolności w sile równej jemu samemu. Mamy wielki problem z takim i potrzebujemy twoich umiejętności aby go odnaleźć, abyśmy mogli go złapać. *Powiedział Saito ciągle stojąc*
- Pomóż nam schwytać tego devianta lubującego się w kradzieży damskiej bielizny!
Saito wydawało się przez chwilę, że Sorahi jak żywo zainteresował się tym co powiedział, a tak konkretniej ostatnim punktem.
-Rozumiem... w takim razie potrzebuje jak najwięcej informacji na jego temat. Cokolwiek, nawet najmniej istotne informacje...
-Wiemy iż podszył się pode mnie, pod panią Marisę... Kradnie bieliznę...
Pani Aya podejrzewa iż możemy mieć doczynienia z typem dzikiego ducha...
Wiem także że nie rzuca cienia i nie posiada odbicia *rzekł*
- Okradł już Youmu i Reimu, możliwe też że kogoś jeszcze *dodał na koniec*
-Aya... dobry wywiad, ale stanowczo przekolorowany w obróbce...-Po podzieleniu się swoją opinią na temat pracy pewnej tengu wyszedł na zewnątrz. Saito podążył za nim.
-Pozwól, że rzucę na to okiem...-Ponownie - sporo kurzu i pyłu, hałas, i początkowy huk. I wniósł się w powietrze... oraz zawisnął na wysokości dwudziestu metrów. Niewielki płomień wydobywał się z tyłu jego dziwnego urządzenia na plecach... aż dziw, że nie zajął się ogniem. Przyłożył on dwa palce do rogu oczodołu jego oka, i zaczął się rozglądać... jeden obrót... drugi... trzeci... popatrzył się w dół.
-Mam. Podziemie, prawdopodobnie dawna stolica piekła-Powiedział lądując po paru kołowaniach.
- Był w swojej normalnej formie?! Musimy natychmiast wyruszać! Dzięki ci za twą pomoc, jeżeli będziesz czegoś potrzebował postaramy ci się odpłacić. *Pokłonił się*
*Spojrzał na dziewczyny*
- Gotowe?
-Wiadomo już gdzie jest?-Zapytała Youmu, a Saito jej odpowiedział. Wszystkie szybciutko wyszły z domu... huk. I mieli piękny widok na dymny ogon pozostawiany przez Sorahiego. Na ziemi natomiast leżała karteczka oraz klucze. "Zamknijcie za mną drzwi" było tam napisane... chyba zależało mu na czasie, bo od razu skierował się do świątyni Hakurei.
-Ah Ci kochasie...-Westchnęła Marisa, i poleciała na swojej miotle. Reimu trochę wolniej poleciała bez żadnych pomocy, a za to najszybciej poruszali się Youmu z Saito.
***
Nie było czasu zajmować się okolicznymi Youkai. Zresztą, większość z nich była odtrącana przez "aurę szybkości" która otaczała Saita i Youmu. Już z oddali widzieli, że coś się dzieje przy moście. Zielone pociski, pnącza i niezidentyfikowany śluz przeplatały się z rakietami. Innymi słowy - pojedynek Parsee i Sorahi'ego. Marisa i Reimu były trochę z tyłu... więc będą dopiero za jakąś minutę albo dwie. Pomóc, czy skorzystać z okazji?
- Jest okazja Youmu, tengu sobie poradzi, poza tym zaraz będzie tu Marisa i Reimu *zawołał Saito*
- Z tym że będziemy potrzebować pomocy Reimu... Ale najwyżej do nas doleci, musimy zatrzymać doppelgangera nim ucieknie! *powiedział i przyspieszył*
Youmu przyjęła to do wiadomości, więc zwyczajnie przebiegli po moście i skierowali się do miasta, które to było już widoczne.
Był tylko jeden podstawowy problem. Był chyba jakiś festyn albo coś, gdyż wszędzie grała muzyka, były pochody, i mnóstwo oni z dużą ilością alkoholu. W sumie... tutaj nawet Saito nie miałby problemów z podprowadzeniem apru zestawów bieliźnianych, i to nie tylko od płci pięknej...
-Teraz go trzeba znaleźć!-Krzyknęła Youmu do niego, gdyż hałas był trudny do przebicia.
- Rozglądaj się za kimś podejrzanym, kto coś kombinuje i nie rzuca cienia *krzyknął*
*Wyciągnął rękę*
- Złap mnie za dłoń, lepiej żebyśmy się nie roździelili!
-W porządku-Youmu bez wahania złapała Saito za dłoń... i tak przemierzali ulicę w poszukiwaniu czegoś podejrzanego. Jak na razie jedybną taką rzeczą był fakt, że hdzieś tak z 40% Oni nie miała na sobie bielizny, zarówno męska jak i żeńska część populacji. Jakoś tak dziwnie czerwoni wyszli z tego całego bałaganu...
...i mieli przed sobą Pałac Duchów Ziemi.
- Myślisz o tym co ja? *zapytał Saito*
- Wchodzimy! Nie wiadomo co może chcieć ukraść! *zawołał, po czym pociągnął ją za sobą w kierunku pałacu*
I wpadli do środka. Oczywiście z miejsca przywitała ich czarno-czerwona podłoga oraz zastępy wróżek, które to zostały przez nich pokonane prostym danmaku wywoływanym ruchami miecza. RUchy Youmu były bardziej płynne, a Saito silniejsze. Ładne rozgraniczenie męskiego i nieco bardziej neiwieściego stylu... oczywiście - nieco.
-Dziwne... z tego co wiem, Satori zawsze wychodzi po swoich gości i denerwuje ich swoim czytaniem w myślach... wiesz może gdzie może być?
- Może jest w swojej głównej komnacie! Musimy się pospieszyć, może jej coś grozić! *Powiedział, po czym ruszył przed siebie*
Ruszył... nie za bardzo zdając sobie sprawę z tego, gdzie ta główna komnata jest. W końcu nigdy tutaj nie był, a map nigdzie nie ma... zauważył jednak, że ktoiś gdzieś biegnie. Czarny kot. Odbicie w posadzce występowało, więc można by mu zaufać. Satori znana była z tego, że lubiła zwierzęta...
Popędzili za tym kotem, który to w pewnym momencie przez chwilę się na nich popatrzył, ale ruszył w swoim kierunku. Stanęli przed drzwiami, kot też... i puff, z kota zrobiła się nagle ruda dziewczyna z kocimi uszkami i czarnej sukni. Bez zbędnych pytań otworzyła drzwi, odsłaniając (najprawdopodobniej) osobisty pokój Satori. Mniejsza o wystrój - leżała ona w łóżku i trzymała jedną ręką za głowę, a drugą za swoje sławne "trzecie oko"
-Satori-sama, co się stało?
-B-boli... serce...
*Saito mocno się ździwił i przejął stanem Satori*
- Pani Satori, co się pani stało?!
*zaczął się rozglądać, poszukując czegoś podejrzanego*
-Coś przebiegło... chciałam wyczytać... nic nie było... tak boli...-Satori wyglądała źle. Blada i roztrzęsiona nie przypominała wcale tej zimnej i wyniosłej osoby za którą większość ją miała. Bardziej wyglądało to, jakby była w jakiejś ciężkiej chorobie albo miała wyjątkowo zły sen.
-Zaraz przyniosę pani okład! A was już nawet nie będę pytać co tutaj robicie. Po prostu złapcie to "coś"!-Poprosiła ich kotka wybiegając z pomieszczenia.
- Youmu, ruszamy! *Zawołał, po czym ruszył w kierunku który wskazała Satori*
W tym problem, że Satori nie wskazała kierunku, co nie powstrzymało Youmu przed wybiegnięciem z pomieszczenia i popędzeniu gdzieś przed siebie. Czyli sprawdzone metody panien z Gensokyo pt. "Latamy z nadzieją, że na coś się trafi" idą w ruch. A im byli dalej, tym było bardziej gorąco...
W końcu znaleźli się w miejscu, gdzie panował nieopisany wręcz żar. Dominowała tutaj kolorystyka czerwono-żółta...a le ktoś tu był. Znany w całym Gensokyo Yatagarasu, oraz zielonowłosa dziewczyna z zamkniętym trzecim okiem... prawdopodobnie siostra Satori.
-A kim wy jesteście?-Zapytała dziewczynka, która to już miała podejść do nich, gdy drogę zagrodziła jej Utsuho.
-Odsunąć się! To zapewne atak! Aktywacja trybu bojowego!
- Ależ spokojnie, nie jesteśmy intruzami! *Pojednawczo powiedział Saito, jedną ręką zasłaniając Youmu, a drugą wyciągając przed siebie pokazując iż nie ma broni*
- Przybyliśmy pomóc wam zatrzymać tego intruza, który zaatakował panne Satori.
-Ktoś zaatakował panią Satori!? Bezczelność! Zginiecie tu!
-Plotki okazują się prawdziwe...-A mówiły one o ograniczonym umyśle Utsuho. Tak zwany "ptasi móżdżek". Gorzej tylko, że dość silny. Panienka Koishi natomiast stała sobie spokojnie i patrzyła na to co się dzieje. Już Yatagarasu miała przejść do ataku, gdy została potarmoszona przez młodszą siostrę pani domu po głowie.
-Spokojnie Utsuho. Nigdzie przecież nie uciekną
- Dokładnie, nie uciekniemy, masz nas przed sobą, ale w momencie gdy my tu rozmawiamy po pałacu pałęta się intruz! *przyjął tę taktykę Saito*
- Jest on bardzo niebezpieczny, gdyż potrafi przybrać postać każdego, łącznie ze skopiowaniem umiejętności! *Przyjrzał się czy kolejne mieszkanki pałacu rzucają cień*
- Potem możesz się z nami policzyć, teraz są ważniejsze rzeczy do zrobienia!
Zauważył coś dziwnego. Popatrzył na podłogę pod Utsuho - nie widział cienia. Już miał ruszyć do akcji gdy zobaczył... że Koishi również nie rzucała cienia! Popatrzył na Youmu... ta również... popatrzył ostatecznie pod siebie - nic, ani śladu. Dosłownie nic w tym ogromnym pomieszczeniu nie rzucało cienia!
-Coś się stało?-Zapoytała Youmu widząc jego zaskoczenie.
-No cóż, to powodzenia! Pójdę sprawdzić co z moją siostrą-Koishi poszła korytarzem od centrum "pokoju", a Utsuho ciągle starała sie zorientować o co chodzi.
- Moje drogie panie *powiedział Saito, musiał działać szybko*
- Chciałbym przeprosić za impertynencję, z naszej strony, i to nagłe wtargnięcie do waszego pałacu. - Pozwólcie iż w ramach przeprosin dam wam ten prezent *rzekł, po czym pokłonił się, położył dłoń na podłodze i po szybkej analizie gruntu wytworzył za swoimi plecami lustrzany monolit o idealnych krawędziach wielkości całkiem sporej szafy.*
- Mam nadzieję iż wam się podoba...
-Śliczne-Odpowiedziała Koishi. Plan wydawał się być bardzo dobry... jednak.. coś znowu było nie tak jak trzeba. Nikt się bowiem nie odbijał w lustrze!
-Coś się stało?-Zapytała tym razem młodsza Satori podchodząc bardzo blisko Saito-To niezdrowe być cały czas tak zdenerwowanym. Wszystko się ułoży...
W międzyczasie do pomieszczenia wpadły Reimu i Marisa.
-Robi się tłok, prawda? Tyle gości, tyle gości! Chyba ich wszystkich nie pomieszczę!
-Znaleźliście już...-Zapytała Reimu, lecz przerwała gdy popatrzyła w lustro.
-Już wiecie, prawda?-Zapytała Koishi z niewinnym uśmiechem. O dziwo cały czas stała przy Saito.
- Jak to możliwe, co tu sie dzieje?! *krzyknął Saito trzymając Youmu koło siebie*
- To twoja sprawka? *zwrócił się do Koishi*
-Uhum! Chociaż bez kogoś nie wyszłoby to tak fajnie... Gan-kun!-Koishi objęła Saito czy wzbudziła lekką... niechęć Youmu? Ale za to chłopak mógł się poczuć rozchwytywany jak nigdy dotąd... mniejsza. Ważne, że Utsuho zaczęła się świecić co najmniej w nietypowy sposób. Rozbłysła białym światłem, zmieniła kształt... i ostatecznie im oczom ukazała się postać o chyba najmniej charakterystycznych cechach jakie wcześniej widzieli. Rysy tak gładkie, że aż ciężko było je zauważyć, oczy zasłonięte bandażem, kształt ni męski ni żeński... ubrana w intensywnie niebieskie kimono, posiadające niebieskie proste włosy sięgające do szczęki.
-Ale musiałeś atakować moją siostrę? Przestraszyła się biedaczka!
-Zwiastuję. Bez wyjątków-Postać z połaci kimona wyciągnęła parę majtek w jasnozielone paski. Koishi popatrzyła się zaskoczona, dotknęła kroku.
-Oh tyyyyyy...-I nie wiadomo, czy zaraz zaraz wybuchnie śmiechem czy złością. Za to Marisa i Reimu za bardzo nie wiedziały co robić.
- A, ale panno Koishi, po co to wszystko, po co ci cudza bielizna, z kąd masz tę istotę i jak to zrobiłaś, że nie rzucamy cienia ani odbicia?! *Zapytał*
- Jaki to ma sens?
-Mi? Po nic. Ale wydało mi sie to zabawne... tylko ta moja siostrzyczka... chociaż w pewnym sensie...-Koishi coraz lepiej się bawiła... nawet zaczęła kręcić kółka na klatce piersiowej Saito. Youmu coraz bardziej to irytowało.
-Odpowiadaj na pytania, przestań się do niego łasić i załóż jakieś majtki-I tylko jeszcze brakowało by dodała niezbyt grzeczne "suko" czy nieco bardziej cenzuralne "dzieciaku"
-Ahhh... to proste! Wasze oczy widzą czy jest cień czy nie, ale wasz mózg PODŚWIADOMIE tego nie odbiera! Moja zasługa! A spotkałam tą duszę przechadzając się po pałacu. Pewnie jakiś grzesznik albo coś
-Nieistotne co było, nieistotne co będzie. Mój cel - zwiastować
*Saito odsunął się o krok od Koishii*
- Wprowadziłaś taki zamęt... z nudów?! To wielce nieodpowiedzialne!
*zwrócił się do ducha*
- Cóż takiego masz zwiastować?
-Oj tam zamęt, parę par majtek. Chciał zwrócić na siebie uwagę to mu powiedziałam w jaki sposób najlepiej to zrobić-Koishi oddaliła się od Saito i jednym ruchem ręki zabrała duchowi swoje dobro-A, Utsuho, możesz już wyjść!
I z kątu pokoju, spod kołdry wyłoniła się prawdziwa Yatagarasu. Misterny kamuflaż który zdał egzamin głównie dlatego, że byli skupieni zdecydowanie na czymś innym.
-Saito ma racje, nie powinnaś była w tym uczestniczyć tylko nam pomóc-Reimu ją skarciła, Marisa natomiast z zbagatelizowała sprawę.
-Zeee, naprawdę, nic się takiego wielkiego nie stało...
-A gdzie pan Subafuu?
-Jakaś Oni porwała go to tańca. Mogło być gorzej
Doppelganger natomiast w ciszy się przyglądał tej rozmowie, i raczył odpowiedzieć dopiero wtedy, gdy wszyscy skierowali na niego swój wzrok.
-Nie wiem. Moim celem jest zwiastowanie nadchodzących wydarzeń przez ukazywanie się tym, których one dotyczą
-To coś obleciało pół Gensokyo. Dość niepokojące-Ktoś jeszcze wszedł do pomieszczenia. Sorahi, któremu ewidentnie brakowało skórzanej kurtki.
- Czy chcesz nam przez to powiedziec, ze czeka nas jakies wydarzenie?
- Komu jeszcze sie jeszcze objawiłeś?
-Tych, którym moja osoba została ukazana-Nic więcej nie powiedział, i nie wyglądało na to, by miał coś więcej powiedzieć.
-Mniejsza o to. Mógłbyś teraz może oddać to co ukradłeś?-Zapytała Reimu... duch nie odpowiedział
-Ogłuchłeś czy jak?-Zapytał tengu, który robił się coraz bardziej zirytowany.
-Nie posiadam ich. Przedmioty te były przeze mnie porzucane zaraz po ich zdobyciu-Odpowiedziało... a Sorahi momentalnie się zaczerwienił. Prawdopodobnie ze złości. Reszta wyglądała tylko nieco lepiej... no, może poza Koishi która się nieźle bawiła, i Utsuho która z głupim uśmiechem starała się zrozumieć co się dzieje.
- Reimu, to nie ma sensu. Wyegzorcyzmuj go...
*powiedział Saito*
- Wasza bielizna musi leżeć gdzieś w pobliżu miejsca kradzieży... A tobie co zgineło? *zwrocil sie do Sorahiego*
-Mi nic. Ale komuś innemu i owszem-Nie był raczej skory do rozmów na ten temat. Może innym razem.
Natomiast Reimu czym prędzej przystąpiła do egzorcyzmów. Wyjęła swoje amulety...
-Moje zadanie jeszcze się nie zakończyło-Odrzekła istota, i zaczęła się zmieniać. Pierwszą rzeczą jaką zauważono były cztery słupy wyrastające z pleców.
-Uwaga!-Reimu zawołała i sama odleciała. Reszta (W tym i Saito) zrobiła to samo. Promienie świetlne rozbłyskiwały po całym pomieszczeniu odbijając się od ścian fałszywej boginii Kanako Yasaki. Marisa wyciągnęła swe Hakkero, Youmu miecze, Reimu amulety, a Koishi dla kontrastu założyła swoje majtki tam gdzie ich miejsce. Utsuho natomiast... cóż... lepiej, żeby nic nie robiła. Problem tylko w tym, że już zaczęła emitować dość spore pokłady swej sławnej nuklearnej energii.
-Koishi, powstrzymaj ją! *Saito wskazał na Okuu, czerwony po zobaczeniu czynności wykonanej przez Koishi*
- Szykujcie się, niewiadomo co zrobi! *przyjął postawę obronną*
Jak na razie wiadomo było co robi - strzelała w nich. Promienie świetlne odbijały się coraz bardziej i coraz mniej regularnie, utrudniając ich wymijanie. Koishi zatem nie mogła odpowiedni blisko podlecieć do Utsuho i się nią zajać - zreszta, chyba nioeźle się bawiła. Wszyscy zaraz przeszli zresztą do kontrataku - Marisa wystrzeliła lasery ze swoich Hakkero, Reimu rzuciła paroma fioletowymi amuletami które powiększyły sie w czasie lotu, Youmu rzuciła się do ataku otoczona biuałym światłem, a Utsucho z różnych stron wystrzeliła serię żółtych kul. Wszystko to trafiło w środek fałszywej boginii... kurz wzniósł się w powietrze...
I nic nie zostało.
- Wszyscy cali? *Saito zaczął się rozglądać*
- Utsucho, uspokój się!
-No, ptaszynko, szpokojnie...-Tym razem to Koishi sie na coś przydała. Przytuliła rozświetloną wronę, pogładziła po główce, coś jej dała do zjedzenia i zaraz się uspokoiła. Do nich natomiast wróciła Youmu, która to była w samym centrum tego zamieszanie. Na szczeście nic jej nie było, prawdopodobnie przez tą aurę.
-Chyba wyparowało. Na dobre. Sama bym miała problemy z przetrwaniem czegoś takiego...
-I dobrze... teraz trzeba tylko odnaleźć skradzione przedmioty
-Oho, ja jestem w tym całkiem dobra, ze!-Stwierdziła Marisa zacierając ręce.
- W sumie to pogineła tylko bielizna, ten przedmiot od Sorahiego, i wiemy że doppelganger miał styczność z Kanako...
- Sorahi, wyczuwasz go jeszcze?
-Zaraz zobaczę...-Podobna procedura. Dwa palce przy lewym oczodole, obrót, góra, dół...
-Jest już gdzieś na powierzchni. Uciekł
-W takim razie za nim, zanim znowu coś zrobi!, Reimu tym razem musisz go unieruchomić!
*Wyruszył*
Reimu kiwnęła głową, i stara grupa poleciała... z róznych powodów. Koishi została na miejscu i pomachała na pożegnanie, a Utsuho bawiła się kocem.
*Parę kilometrów podziemi, jeden most i jedną ogłuszoną zazdrośnicą później*
Wszyscy lecieli za Sorahim, który pełnił rolę "radaru". Co jakiś czas przystawał i sprawdzał aktualną pozycję ducha, który od jakiegoś czasu ciągle był w tym samym miejscu. Świątynia Myouren, przed którą staneli... wszystko wyglądało w porządku. Pewnie jeszcze go nie wykryli.
Świątynia była otwarta dla wszystkich, dlatego nie mieli większych problemów z wejściem, pomimo późnej pory. Wyszła do nich kapłanka Byakuren w nocnym kimonie... dość rześka, zważywszy na to, że była noc. Miała w dłoni świecę... i rzucała cień.
-Co was tutaj sprowadza o tej porze?-Zapytała grzecznie
- Pani Byakuren, mamy wielki problem, do twojej swiatyni dostal sie niebezpieczny doppelganger! *powiedzial Saito*
- Prosimy o mozliwosc sprawdzenia swiatyni!
-Niebezpieczny powiadacie? Właśnie rozmawia z moją znajomą za świątynią. Wygląda na to, że całkiem nieźle się dogadują-Hijiri uśmiechnęła się, ale raczej nikt na to nie zwracał uwagi. Poszli za świątynię... i faktycznie. Przy drzewie siedział wspomniany doppelganger w swojej prawdziwej formie... oraz nieznana wcześniej Saito dziewczyna w czarnej krótkiej sukieneczce, w długich czarnych zakolanówkach, oraz z dość nietypowymi skrzydłami. Po jednej stronie czerwone, przypominające nieco nożyczki, a po drugiej niebieskie w kształcie czarcich ogonków.
-A wy tu co?-Zapytała
-Chyba wiesz. Więc nie wtrącaj do tego-Reimu już wyjmowała amulety, ale dziewczynka wstała. Była poirytowana.
-Nie. Ale przerwaliście nam w rozmowie, więc idźcie sobie. Jesteście niegrzeczni
-Oh daj spokój, to coś lata po całym Gensokyo i kradnie bieliznę, w dodatku prawie nas rozstrzelało! Trzeba to zamknąć
-Tak? To spróbój. Powodzenia-Odpowiedziała przekornie, siadając obok ducha. Nue... to chyba nie jest przypadek... więc... może być trudno...
-Nue... od poczatku bralem to pod uwage... *westchnął Saito*
- Co to za misja, o której tak opowiada ta istota?
-Nie mam pojęcia-Dziewczę wzruszyło ramionami-Przyleciał on tutaj pod postacią osoby z wioski... ale od razu poznałam kim jest. I tak sobie teraz rozmawiamy...
-Moje zadanie zostało wykonane... nie wiem jednak co dalej-Szepnął doppelganger, jednak Nue objęła go jedną ręką i przyciągnęła do siebie.
-Jak to nie wiesz? Siedzisz tutaj i dotrzymujesz mi towarzystwa! WIesz jak trudno znaleźć kogoś podobnego do mnie?-Zapytała uśmiechając się jakoś tak... sympatycznie. Obróciła głowę o 90 stopni...
-To co robicie?
- w sumie, jezeli zadanie tej istoty zostalo dopelnione, i nie bedzie nikogo wiecej niepokoic, to nie widze powodu aby pozbawiac je egzystencji... W koncu to inteligentna, żyjaca istota...
*powiedzial Saito*
- Czy moglabys nam dac słowo iż dopilnujesz aby nie sprawiało już kłopotów?
-Będzie cały czas ze mną-Zapewniła Nue... i to chyba musiało wystarczyć. Reimu wzruszyła ramionami i poszła w kierunku świątyni. Marisa widząc, że już nic więcej się nie będzie działo zrobiła to samo. Najmniej zadowolony był Sorahi, który tylko prychnął nosem i sobie poszedł... co po chwili zrobiła Youmu z Saito.
***
-Oh, wreszcie... wróciliiiiścieeeee!-Już u progu posiadłosci przywitała ich pijana Yuyuko. Chyba posiedzenie z Yukari było udane.
-Znowu przesadziła pani z alkoholem. A tyle mówiłam...
-Ale chyba wam się udało, prawda? A popatrzcie co znalazłam!
-Proszęęęęęęęęę... niech pani mi tego oszczędzi!-Jęknęła Youmu zabierając z ręki swojej pani pantalony. Zapewne swoje. Tak czy siak... wszyscy byli zmęczeni. Youmu zapewniła Saito, że odprowadzi Yuyuko do siebie, więc ten miał już wolny dzień... a właściwie noc.
***
Saito właśnie kładł się spać, gdy usłyszał pukanie do drzwi. Pozwolił wejść do środka (Po upewnieniu się, czy wszystko jest na swoim miejscu. Do środka weszła Youmu w białym nocnym kimonie. Była lekko speszona.
-Ja... chciałabym Cię przeprosić za to co było rano. Byłam strasznie zła, i... przez to co widziałam... nie powinnam była Cię posądzać o kradzież i takie zamiary... proszę o wybaczenie...-Youmu ukłoniła się nisko zamykając oczy. No proszę... że też on się czegoś takiego doczekał. Wyglądało to... słodko.
*Saito poderwał sie z Futonu, po czym speszony sie pokłonił*
- Ależ nie, Youmu to nie twoja wina, miałaś jak największe powody by mnie podejrzewać! *powiedział, po czym sie wyprostował*
- Poza tym to iż mogliśmy ten dzień spędzić razem naprawdę mi to zrekompensowało...
*znowu zrobił głęboki ukłon, zamknął oczy*
- Dzięki tobie byłem dziś szczęśliwy, i za to ja tobie gorąco dziękuje!
*wydusił jednym tchem zawstydzony*
-Ja... ja też dziękuję. Za pomoc... sama... pewnie bym sobie nie poradziła...-Obydwoje byli strasznie zakłopotani, ciężko było stwierdzić które bardziej. Przez chwilę stali przed sobą w ukłonach, aż w końcu Youmu pierwsza się podniosła. Była cała czerwona.
-Pewnie jesteś zmęczony, a ja Cię tu tak nachodzę... pójdę już... dobrej nocy...
- N-nie w-wyganiam cię... n-naprawde twoje towarzystwo jest mi miłe... *czerwienił sie coraz bardziej*
- J-jednak z-zrozumiem, j-jeżeli jesteś zmęczona i pragniesz odpocząć...
*nabrał pewności siebie, ukłonił sie najgłębiej jak mógł*
- JEDNAK PROSZĘ CIĘ, DAJ MI SIĘ ZAPROSIĆ KTÓREGOŚ DNIA NA AROMATYCZNĄ HERBATĘ!
*Niemal wykrzyczał jednym tchem*
-...W-w porządku...-Powiedziała Youmu wychylając się ukradkiem zza drzwi. Chwilkę jeszcze tak stała, po czym je zamknęła... no... o cichej, a już na pewno spokojnej nocy to sobie może Saito zapomnieć...
KONIEC SESJI