Touhou.pl ~Human meets Danmaku~

Kamishirasawa Keine jest powszechnie szanowaną i lubianą osobą w Wiosce Ludzi. Niesie między ciemnotę kaganek oświaty, a i w razie potrzeby staje w obronie osób, które nie są w stanie zadbać o siebie w obliczu typowych drapieżników rejonu znanego jako Gensokyo. Gdy okazało się, że Keine-sensei potrzebowała w czymś pomocy, sporo osób chciało się owej szacownej damie odwdzięczyć. Jednakże, jak na złość, wybrała ona jedynie dwie osoby...

Milan Štenević i Tetsuya "Phor" Asaoka

Keine-sensei postawiła przed każdym z Was czarkę zielonej herbaty, po czym zajęła miejsce po przeciwnej stronie stołu. Wsączyła niewielki łyk gorącego naparu. Minęła dłuższa chwila, nim się odezwała, a zanim to zrobiła, nie mogliście oprzeć się wrażeniu, że zaraz wyrwie któregoś do odpowiedzi, tylko po to, by wstawić mu lufę.
- Panowie, potrzebuję Waszej pomocy - zaczęła. - Pewna grupka wróżek, dość powszechnie znanych w okolicy pozbawiła mnie ważnego zwoju. Ponieważ nie mogę zostawić tego miejsca na okres dostatecznie długi, by sprawę załatwić raz a dobrze, szczególnie zimą, chciałabym, żebyście odebrali moją własność Trzem Wróżkom Światła - rzeczowo przedstawiła swoją sprawę Kamishirasawa. - Podejmiecie się zadania?

Chłopak spojrzał najpierw na nauczycielka, następnie na siedzącego obok Phora po czym opuścił wzrok na stół.
- Właściwie - zaczął niepewnie biorąc do rąk stojącą przed nim herbatę - nie po to się zgłaszałem by rezygnować teraz. Niby wiem gdzie szukać tych wróżek i odzyskanie tego zwoju nie powinno być problemem, ale...
Przerwał, popatrzył na trzymaną przez siebie czarkę i wziął niej łyk.
- Ech - westchnął - oczywiście, że pomogę. - powiedział Milan nie przekonany co do swojej własnej decyzji.
Podniósł głowę by spojrzeć na reakcję Keine. Młody czarodziej zobaczywszy radość malującą się na twarzy zleceniodawczyni, zaczął się zastanawiać czy zgłoszenie się było dobrym pomysłem i co złego może się stać przy próbie odzyskania skradzionej własności. Chcąc ukryć swoje zakłopotanie wypił duszkiem pozostałą herbatę, odstawił naczynie na stół i nie podnosząc wzroku czekał na odpowiedź Kamishirasawy lub siedzącego obok drugiego ochotnika.

"Trzy Wróżki Światła? Coś Myschi chyba o nich mówiła. Kiedyś próbowały podwędzić jej stoisko, a potem spiły się Wróblim Sake" - przeszło przez myśli Phora.
- Nie powinno być problemu... - zaczął mówić, przypominając sobie, co Wróbliczka mówiła o ich mocach - ... mniej więcej.
Phor schylił się po herbatę, odsłaniając ptasie uszy - efekt uboczny 'przemiany', która jakiś czas temu uratowała jego życie.

Milan i Phor

- Niedocenianie przeciwnika jest pierwszym krokiem do porażki - upomniała Was Keine-sensei, ale widząc zachowanie Milana jej twarz odrobinę złagodniała. - Ale wróżki, to wróżki. Dla nich wszystko jest zabawą i wyjątkowym przypadkiem jest, gdy faktycznie chcą wyrządzić komuś krzywdę - dodała, w jej głosie pobrzmiewał cieplejszy ton.
Wypiła kolejny łyk herbaty, spojrzała przez okno, wprost na kłębiaste chmury, które grubym kocem zasłaniały słońce tego popołudnia.
- Pomówmy o Waszym wynagrodzeniu. Czy 10000 jenów do podziału wystarczy? - zapytała, odgarniając drażniący ją kosmyk włosów za ucho.

- Och! - wykrzyknął Milan po czym zarumienił się - Zgłaszając się nie spodziewałem się jakiegokolwiek wynagrodzenia. Zadowolę się każdą sumą i jeśli ktoś ma o niej decydować to na pewno nie ja.
Chłopak był mocno zaskoczony zaoferowaniem pieniędzy w zamian za pomoc. Zwykle działał bezinteresownie.

Phor planował zrobić to i tak za darmo. Jednakże wizja zapłaty przyniosła mu na myśl kilka pomysłów na prezent dla Myschi.
- To drobiazg. - odrzekł wymijająco, biorąc kolejne łyki herbaty.

Milan i Phor

- Hm - Keine wyglądała tak, jakby wręcz spodziewała się tego że będziecie chcieli wytargować wyższą nagrodę. - Macie jakieś pytania?
Mimowolnie Kamishirasawa rzuciła okiem w stronę niewielkiej sterty kartek. Zapewne była to praca domowa, lub jakiś sprawdzian jaki urządziła swoim uczniom.

- Jeśli to już wszytko co powinniśmy wiedzieć to nie mam żadnych pytań.
Chłopak, choć wciąż niepewny, był już gotów wyjść. Słyszał już wcześniej o tych wróżkach i o tym, że często przebywają w Magicznym Lesie, więc w pierwszej kolejności postanowił odwiedzić Marisę i Alicję by dowiedzieć się czegoś więcej na ich temat zanim zacznie szukać kłopotliwej trójki oraz skradzionego zwoju. Jeśli pospieszyłby się to jeszcze przed zmrokiem mógłby zacząć poszukiwania. Miał nadzieję na to, że im wcześniej zacznie tym prędzej skończy, bo nie miał wcale ochoty na uganianie się za skrzydlatymi rabusiami.

Półwróbel wiedział już wszystko, co miał wiedzieć. Pozostało tylko udać się do tych wróżek i przetrzepać im... czapeczki.
O ile Phor dobrze kojarzył, osiedliły się gdzieś w okolicach Świątynii Hakurei, a przynajmniej były tam bardzo często widziane. Ale youkai na terenie świątynii mógłby być problemem... chyba, że zapłaci się datek.
 - Dziękuję za gościnę - wstał, skłonił się grzecznie i postanowił udać się do wyjścia, po cichu przeszukując kieszenie. 100 jenów... może wystarczy na 'wejściówkę do świątynii'.

W momencie wstania zerknął na rzeczony stos kartek. Tak na wszelki wypadek (Wysoka percepcja, powinienem dać radę przeczytać z takiej odległości)

Obaj

- Dziękuję z góry panowie - odpowiedziała Keine-sensei i odprowadziła Was do wyjścia. - Do widzenia.
Zapowiadał się opad w najbliższej przyszłości i to pewnie dość mocny. Dobrze by było zakończyć sprawę, zanim coś tak delikatnego jak zwój ucierpi.
Zaczęliście iść każdy w swoją stronę... Pozostaje pytanie, czy rozdzielanie się to dobry pomysł.

Phor

TO CYROGRAFY! Nie. To tylko stos prac domowych (Ai Mizuno, kl. 1-2 jest tu dobrym naprowadzeniem), sądząc po wysokości z całego tygodnia.

Milan nie chcąc tracić czasu opuścił wioskę. Planował w pierwszej kolejności odwiedzić Marisę, ale prawdopodobieństwo natrafienia na nią w jej domu w środku dnia było niewielkie. Druga w kolejności miała być Alicja i choć chłopak nie wątpił w jej wiedzę to uznał, że akurat na informacje na temat wróżek kręcących się po całym Gensokyo u czarownicy domatorki nie ma co liczyć. Po chwili namysłu postanowił, że najlepiej będzie odwiedzić chram Hakurei. Nawet jeśli nie zastanie tam swojej mentorki to może chociaż kapłanka zdoła mu jakoś pomóc.
Zmierzając do świątyni chłopak stwierdził, że nie zaszkodzi zahaczyć o sklep Rinnosuke. Nawet jeśli nie napotka tam na nikogo kto mógłby mieć ostatnio do czynienia z trójką wróżek to nie zmarnuje zbyt wiele czasu, bo znajduje się w pobliżu.

Półwróbel zmierzał od momentu wyjścia z domu Keine w kierunku kapliczki shinto, przy okazji obserwując i nasłuchując okolicę. Co jak co, ale w wypadku wróżek nawet najmniejsza 'poszlaka' może ułatwić trafienie na nie.

Obaj

Wzajemnie olewając się poszliście każdy w swoją stronę.

Milan

Zaszedłeś do Kourindou. Sklepik jak zawsze był zagracony najprzeróżniejszymi przedmiotami, a za ladą stał wszystkim znany właściciel. Akurat czytał z wielkim zainteresowaniem jakąś małą książkę... W której było dużo obrazków... W zasadzie było tam więcej obrazków niż tekstu... Czyżby manga? Kompletnie Cię nie zauważył, tak go wciągnęła.

Phor

Jeśli można powiedzieć nic nie rzuciło Ci się w uszy. Ani w oczy. Żadnej nienaturalnej ciszy, złowieszczych chichotów, czy nawet charakterystycznych dźwięków jakie towarzyszą nieumiejętnemu skradaniu się.
Dotarłeś do świątyni. Było tu trochę zamiecione, ale ten wredny, podstępny wiatr już zdołał zniszczyć całą pracę kapłanki. Reimu niestety nie było w zasięgu wzroku, a od części mieszkalnej świątyni też nie dochodziły dźwięki świadczące o bytności tam kogokolwiek. Przynajmniej na chwilę obecną.

- Hej! - przywitał się chłopak z właścicielem. Rinnosuke wraz z Marisą należał do najbliższych Milanowi osób w Gensokyo. Był dla niego bardziej "Wujkiem Kourinem" niż po prostu znajomym sklepikarzem. W końcu to dzięki niemu zdołał się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Kto by pomyślał, że wśród jego gratów znajdzie się między innymi rosyjski podręcznik do nauki japońskiego co oszczędziło chłopakowi konieczności uczenia się języka metodą dwulatka. Podobno trafiają się w Gensokyo istoty znające europejskie języki, ale nastolatek nie miał szczęścia znaleźć sobie tłumacza.
Gospodarz oderwał wzrok od książki.
- Nie było przypadkiem u ciebie Marisy? Wiesz gdzie ją znajdę? - zapytał i zanim rozmówca w ogóle otworzył usta dodał - Ach! A jesteś może w stanie powiedzieć mi coś o Trzech Wróżkach Światła? Koniecznie muszę je znaleźć. Muszę odzyskać pewną rzecz, którą podobno właśnie one ukradły. Może widziałeś je gdzieś lub słyszałeś gdzie ostatnio były. Im prędzej je znajdę tym lepiej.
Milan uśmiechnął się i czekał na odpowiedź zerkając na treść odłożonej przez Rinnosuke książki.

"Hmmm... Coś pusto. Najpewniej jest w onsenie" - pomyślał Phor, powoli podchodząc do skrzynki na datki. Brzęk monet uderzających o ścianki skrzynki powinien przyciągnąć pewną miko.

Na wszelki wypadek jednak półwróbel zachowywał pełną ostrożność. Mało kiedy przecież Youkai może się znaleźć w przybytku Hakurei.

Milan

- Cześć Milan- odpowiedział Kourin odrywając się od lektury. Sekundę zajęło mu skontaktowanie gdzie stoisz i gdzie się znajdujecie. Dłużej przetworzenie informacji zajęło już nieco dłużej. - Hm. Nie, nie widziałem jej.
Gdy usłyszał pytanie o poszukiwane przez Ciebie osoby oparł głowę na ręku i zmarszczył czoło.
- Powiem szczerze, niewiele. Małe co nieco o mocach i ich kryjówkach o których słyszałem, ale nic ponadto. O ich "skarbcach" nie mam pojęcia.
Strony na jakich akurat Rinnosuke trzymał otwartą lekturę przedstawiały wielkiego faceta w czarnym pancerzu, z dwuręcznym orężem wyglądającym jak szeroka sztaba żelaza równie wysoka jak on sam. Była zaostrzona na słowo honoru. Akurat rozmawiał z jakimś małym czymś z owadzimi fruwajkami.

Phor

Wezwanie przebiegło pomyślnie. Istota jaką przywołałeś nie przejawia wrogich intencji. Na razie.
- O witam, witam! - usłyszałeś zaskakująco radosny głos Reimu zanim wyłoniła się zza świątyni, przychodząc od strony magazynu.
Bardziej pilnowała ogromnego glinianego pojemnika szczelnie nakrytego szmatą jaki stamtąd wyniosła, niż zwracała uwagę na swojego rozmówcę.
- W czym mogę pom... - zobaczyła Cię wraz ze wszelkimi dodatkami tak niecharakterystycznymi dla człeczyn. - Czego chcesz? - jej ton stał się odrobinkę bardziej szorstki, ale ani w jej ruchach, ani mimice nic nie sugerowało wrogości. Po prostu dziewczyna się odrobinkę zawiodła.
I miała nową kokardę.

- No cóż. To chyba nic tu po mnie. - stwierdził smutnym tonem. Nie spodziewał się czegokolwiek dowiedzieć, ale nie zaszkodziło wstąpić. Przynajmniej upewnił się, że tu nie było ani wróżek ani kogokolwiek kto miał z nimi styczność.
- Spieszy mi się, więc do zobaczenia. - pożegnał się po czym wyszedł.
Zgodnie z planem, następnym przystankiem miał być chram Hakurei.
- Jak nie u Kourina to u Reimu. Tam prędzej na coś trafię. - powiedział sam do siebie ruszając w dalszą drogę nie tracąc nadziei w możliwość szybkiego załatwienia sprawy ze zwojem.

Ym... - spłoszył się półwróbel, oblewając rumieńcem. Te skrzydła serio aż tak się w oczy rzucają? - przyszedłem... złożyć datek... i poszukać jednej rzeczy dla Kamishirasawy-sensei...

Jeśli Reimu wykaże choć odrobinę zainteresowania, Phor jest gotów przedstawić jej pełną sytuację. Tak, jak usłyszał od nauczycielki.

Milan

- Na razie i uważaj na siebie - odpowiedział Rinnosuke, wracając do lektury.
Ruszyłeś w stronę świątyni Hakurei. Chciało by się powiedzieć, że słoneczko przygrzewało i ćwierkały ptaszki, ale niestety, była wczesna zima. Więc chłód był znośny, gdzieś tam zakrakała wrona i gdy już wspinałeś się po schodach, mignęła Ci wróżka o lodowych skrzydełkach, goniąc jakąś plamę cienia ze śnieżką w rączce.

Phor

- Aha... - kapłanka chyba nie do końca Ci wierzyła. - A czego niby dla niej szukasz?
Wiatr zaszeleścił w liściach leżących tu i ówdzie, ale poza tym było spokojnie. No i Reimu zdawała się mieć większą ochotę Cię przegonić, niż zlać. Tego mogłeś być pewien. Dziwnie się krzywiła na wszystkie głośniejsze dźwięki, w tym Twój głos.

Milan zauważywszy wróżkę lecącą za jakimś niezidentyfikowanym obiektem natychmiast ruszył za nią.
- Wróżka? Świetnie! To będzie prostsze niż się spodziewałem. - pomyślał.
Jeśli uda mu się zatrzymać zarówno goniącą jak i to coś gonionego to z pewnością dowie się czegoś o poszukiwanej trójce. Może ten cień należy właśnie do jednej ze złodziejek? Musi koniecznie dogonić ten pościg.

- potrzebuję Waszej pomocy - zaczął Phor, naśladując zarówno głos, jak i pozę Keine - Pewna grupka wróżek, dość powszechnie znanych w okolicy pozbawiła mnie ważnego zwoju. Ponieważ nie mogę zostawić tego miejsca na okres dostatecznie długi, by sprawę załatwić raz a dobrze, szczególnie zimą, chciałabym, żebyście odebrali moją własność Trzem Wróżkom Światła - tu skończył naśladować - To powiedziała do mnie Kamishirasawa-sensei, proszę pani Miko.

Co jak co, ale Wpiernicz od Reimu to jedna z niewielu rzeczy, jakiej półyoukai NIE chciał dostać.

Milan

Wróżka zimna i kulka ciemności miały nad Tobą jedną zasadniczą przewagę - mały rozmiar. Gdy one radośnie hasały sobie po lasku za nic mając temperaturę, korzenie i butwiejące, śliskie liście, Ty już miałeś drobny problem. Oczywiście, lot był tu rozwiązaniem, ale rozmiar i znikoma znajomość terenu stanowiły pewną przeszkodę. Poza tym zjawisko mknęło wyżej, ku świątyni, zanosząc się dziecięcymi krzykami i chichotami.

Phor

Kapłanka znów się skrzywiła. Chyba nawet wiedziałeś czemu - zbliżały się do Was jakieś krzyki i śmiechy. Definitywnie nie  złowrogie. A Reimu wyglądała tak, jakby denerwowało ją nawet tupanie mrówek... Jej twarz wykrzywiła się w grymasie złości (czy może raczej irytacji marudnej powodowanej kacem) i pokazała gdzieś za świątynię:
- Gdzieś tam mieszkały jak ostatnio sprawdzałam - warknęła i ruszyła w stronę z gdzie znajdowało się źródło irytującego jazgotu...
Aż przypomniał Ci się jeden z pogrzebowych zaśpiewów.

Milan widząc znaczną przewagę wróżki nad nim postanowił polecieć nad drzewami. Jeśli zdoła ją dogonić z pewnością dowie się czegoś co pomoże mu w wypełnieniu zadania. Zbliżają się do świątyni gdzie jest trochę mniej przeszkód, więc powinien być w stanie zatrzymać te nadpobudliwe maluchy, ale jeśli okaże się to niemożliwe to nie pozostaje mu nic innego jak zwrócić uwagę przynajmniej jednego z gonionych. Może kilka celnie rzuconych śnieżek połączonych z wystarczająco głośnymi wykrzyknieniami da radę zawrócić uciekinierki zanim gdzieś znikną?

- Dziękuję - powiedział Phor najłagodniej jak potrafił (aż tak bardzo nie chciał zarobić guza od kapłanki okrytej wśród youkai złą sławą). Następnie udał się w kierunku wskazanym przez Reimu. Cicho, ostrożnie, nasłuchując i wypatrując czegoś, co mogłoby odróżniać się od typowego otoczenia.

Milan
Znalazłeś nieco śniegu, zrobiłeś śnieżkę i rzuciłeś. Nawet ciut za dobrze, bo trafiłeś sławną (albo jak ktoś woli niesławną) Cirno w sam węzeł wstążki... Odwróciła się do Ciebie z mordem w oczach, wykrzykując:
- Co ty wyrabiasz?! Chcesz mi zrobić krzywdę?! - i pomknęła w Twoją stronę.
Faktycznie, śnieżka była dość ciężka... Może przypadkiem wkręcił Ci się tam jakiś kamyk...?
A potem nadeszła śmierć. Coś rzuciło na Was wielki cień. Jego skrzydła łopotały, rogi sięgały wysoko, a głos...
- CISZA!!! - wydarła się na Was kilkunastoletnia, może nieco starsza, dziewczyna tak charakterystycznie ubrana. Nikt inny jak Hakurei Reimu przyszła sprawdzić, kto swoim głośnym zachowaniem śmie zakłócać jej rekonwalescencję.
Wróżka schowała się za Tobą i udawała, że jej tu nie ma, a kulka ciemności z jaką wcześniej hasała staranowała jakieś drzewo. Aczkolwiek chwilowo masz gorszy problem... Wściekłą kapłankę...

Phor

Spokojnie i bezpiecznie oddaliłeś się od wszelkich kłopotów powiązanych z Reimu.
Kilkaset (do dwustu) metrów za świątynią było drzewo. Wielkie, wspaniałe, pięknie wyrośnięte i doskonale trzymające się drzewo. Na jego korzeniach spoczywała nadgniła lina z papierowymi przywieszkami tak charakterystycznymi dla świętych miejsc w okolicy (a MG jest zbyt leniwy by rzucić okiem na odpowiednią rzecz w wikipedii). W zasadzie na niej spoczywały zwłoki dość dawno zabitego już małego ołtarzyka ofiarnego.
Dobre funkcjonowanie drzewa raczej nie było zasługą mocy wiary, ale wróżek. Jednakowoż tych raczej nie było w pobliżu... Chyba...
Nie, jednak Twoim bystrym uszom mało co umknie. Usłyszałeś coś bardzo niecharakterystycznego dla lasów o tej porze roku. Ktoś kogoś nawoływał. I dałbyś sobie rękę uciąć (metaforycznie oczywiście), że był to głosik raczej dziecięcy.

- Yyyy... Cześć Reimu! - wydusił z siebie chłopak.
Kapłanka nigdy nie była dla niego równie miła co dla swoich inny ludzkich gości, więc nie chciał pogarszać jej stanu. Widząc gniew w jej oczach i gotowość do zastosowania kary cielesnej za zakłócenie spokoju postanowił wytłumaczyć się jakoś.
- Słuchaj... No... Przyszedłem z nadzieją, że spotkam Marisę, bo szukam takiej jednej rzeczy... i nawet jak jej nie ma... w sensie Marisy... a chyba jej nie ma, to... liczyłem na twoją pomoc... - powoli, przerywając co chwilę tłumaczył Milan patrząc się szczenięcymi oczami na Reimu.
Na wszelki wypadek chwycił za sukienkę stojącej za nim Cirno by mieć pewność, że potencjalne źródło informacji nigdzie mu się nie wymknie. Stojąc w bezruchu i odczuwając coraz większy strach w oczekiwaniu na odpowiedź kapłanki dokończył wypowiedź.
- Szukam Trzech Wróżek Światła... eeeee... może powiesz mi gdzie je znajdę... - przerwał, spojrzał się na uosobienie gniewu stojące przed nim i wykrzyknął zasłaniając wolną ręką głowę - NIE BIJ!

"Bingo!" - przemknęło po myśli półyoukai. Phor ruszył w kierunku źródła dźwięku tak cicho, jak to tylko możliwe. Byleby nie spłoszyć tamtej istotki... czyżby wróżki?

Milan

Kapłanka wysłuchała Cię marszcząc czoło coraz bardziej, będąc gotowa przylać Ci w każdej sekundzie... Gdy podniosłeś głos, w tym samym momencie podstępna wróżka wbiła Ci w rękę, którą ją trzymałeś sopel lodu i dała drapaka.
Zostałeś sam na sam z kapłanką masującą skronie. Na jej zazwyczaj ładnej twarzy gościł grymas wyrażający mieszaninę nieziemskiego wkurzenia i czegoś łupiącego jej czaszkę od wewnątrz.
- Jeszcze raz... Wolniej... I ciszej... - wdusiła z siebie ledwie utrzymując spokój.
Plułeś sobie w brodę, że nie trzymałeś się tamtego youkai... Miałbyś teraz przynajmniej tarczę...

Phor

Prowadzony swoim słuchem zbliżałeś się do tego kogoś. Głosik miała niepewny, drżący, jakby czegoś się bała. Było popołudnie, ale do wieczora jeszcze przynajmniej dwie godziny, więc najgroźniejsze youkai jeszcze śpią... Z resztą, jaki by się tu zbliżył? No dobra, znasz paru ze słyszenia i widzenia...
- Luna! Sunny! To nie jest już śmieszne! Pokażcie się w końcu i zostawcie ten głupi zwój! - w każdym słowie wykrzyczanym przez czarnowłosą Star Sapphire pobrzmiewała nuta niepokoju...

Chłopak wziął kilka głębokich wdechów, uspokoił się i płynnie powtórzył to co wcześniej powiedział.
- Liczyłem na to, że zastanę u ciebie Marisę, ale skoro nie ściągnęło jej to zamieszanie to zgaduję, że jej nie ma. Potrzebowałem jej, bo poszukuję tych trzech wróżek, które mają coś co muszę odzyskać. Pomyślałem, że jeśli nie ona to może ty będziesz mi w stanie pomóc.
Stał czekając na odpowiedź i będąc gotowym do ewentualnego uniku przed atakiem rozzłoszczonej miko. Nim kapłanka odezwała się postanowił dokończyć swoje tłumaczenie się.
- Jeśli nie jesteś w stanie mi powiedzieć gdzie znajdę te wróżki lub po prostu nie masz ochoty odpowiadać to poszedłbym już. Może uda mi się jeszcze złapać tę małą lodową dziwkę. - powiedział spoglądając na ranę na ręce.
Jeśli Reimu nie powie nic wartego zainteresowania to po prostu zawróci i rozejrzy się za Cirno lub tym co goniła. Może zostały jakieś ślady albo dostrzeże lub usłyszy coś co wskazywałoby na obecność wróżek czy innych youkai w pobliżu.

Phor zaczął... delikatnie ćwierkać, powoli wychodząc z ukrycia, by za wszelką cenę NIE spłoszyć wróżki.

Z jednej strony może uda się pokazać Star czystość intencji.
Z drugiej... chodzą pogłoski, że "śpiew" yosuzume sprowadza kłopoty na słuchających. Pół-yosuzume miał nadzieję, że to są tylko pogłoski.

Milan

- No... Super - burknęła miko. - Nie widziałam Marisy od północy, może nieco później...
Twoją ostatnią uwagę puściła mimo uszu i ruszyła w swoją stronę. Mogłeś zacząć poszukiwania lodowej psotnicy, której ię wystawiłeś jak skończony laik...

Phor

Szafirek popatrzyła na Ciebie, zmęczonymi, trochę zaczerwienionymi, podkrążonymi oczkami. Wyglądała na bardziej zaniepokojoną o los zagubionych przyjaciółek, niż wystraszoną Twoim śpiewem, czy pojawieniem się, które notabene rozegrałeś bardzo delikatnie.
Jej ubranie było w dość niemiłym dla oka stanie, fryzura też niezbyt szczęśliwie się prezentowała. W końcu zdecydowała się odezwać:
- P-p... Pomoże mi pan szukać moich koleżanek...? - głos jej się trochę załamał na początku.

 - Nie ma najmniejszego problemu - odpowiedział pół-youkai - A co się stało?

Pólwróbel miał nadzieję, że dowie się od Star nieco informacji na temat tego, co wruszki wyprawiały ze zwojem.

Nie pozostaje nic innego jak pokręcić się po okolicy świątyni w nadziei na to, że natrafi albo na zbiegłą Cirno albo na to co goniła albo na coś jeszcze innego. Skoro jak dotąd nie otrzymał żadnej pomocy to nie pozostaje mu nic innego jak szukać wróżek i zwojów na własną rękę po śladach. Jak nie natrafi na nic na ziemi to sprawdzi jeszcze z powietrza. Gensokyo aż tak duże nie jest by znalezienie trzech wróżek lub przynajmniej kogoś kto wie gdzie się podziewają było niemożliwe.

Phor

Wróżka pociągnęła nosem, ale jeszcze udało jej się wstrzymać łzy.
- B-bo m-mmy zabrałyśmy t-ten zwój... - chlipnęła. - A-a potem Sunny i Luna z-zaczęły za-zachowywać się dziwnieeeeee - i się rozbeczała.

Milan

Jak pomyślałeś, tak uczyniłeś. Przemieszczałeś się wybranym przez siebie sposobem... Aż usłyszałeś płacz kilkuletniego dziecka.

 - Nie płacz - powiedział pół-youkai i położył dłoń na czuprynie wróżki., gładząc jej włosy - Wszystko się dobrze ułoży

Po chwili jednak zapytał, dalej próbując na swój sposób uspokoić istotkę.
 - Pomogę Ci. A, właśnie, gdzie zniknęły twoje koleżanki?

- Płacz kilkulatka w lesie? To z pewnością jakaś wróżka, więc jeszcze nie wszystko stracone. Może uda mi się załatwić sprawę z tym zwojem jeszcze dzisiaj, o ile ten dzieciak okaże się być pomocny. - pomyślał chłopak i ruszył w kierunku, z którego dochodził płacz. Starał się iść w miarę cicho i powoli by nie wystraszyć źródła hałasu.

Phor

Wróżka wydała z siebie jęk (bo słowami się nie dało tego nazwać), który przy dobrych chęciach można było zinterpretować jako bardzo przeciągłe "nie wiem". Twoje próby uspokajania nie odnosiły większego efektu na obecną chwilę. Mała najwyraźniej potrzebowała się z jakiegoś powodu wybeczeć. A rozłąka z towarzyszkami psot raczej powodem do aż takiej rozpaczy nie była.
No cóż uszu dla ozdoby nie masz... Ktoś, lub coś trochę hałasowało w lesie. Zbliżało się do Was ale ukrycie swojej obecności wychodziło mu dość mizernie. Wiesz na pewno, że jesteście obserwowani, ale jeszcze nie widzisz Waszego prześladowcy...

Milan
Zacząłeś się skradać... Ale bez jakiegoś większego doświadczenia nie szło Ci to specjalnie popisowo. Coś trzasnęło, coś zaszeleściło... Ale kto do diabła by Cię wyhaczył przy zawodzącej wróżce? Chyba ktoś jednak dał radę... Ten śmieszny koleś z którym byłeś u Keine patrzył wprost na Ciebie... Ale potem spojrzał trochę na bok. Chyba nie wie, że tu jesteś.

Słysząc, że dość nieudolnie się skrada, Milan normalnym krokiem zbliżył się do dwójki youkai. Założył, że skoro ten skrzydlaty gość zainteresował się płacząca to należy ona do słynnej trójki. Nie chciał tracić czasu na zbędne pytania, im bliżej było do zmierzchu tym większą ochotę miał na powrót do domu.
- Hej! Widzę, że jedną z poszukiwanych już masz. - powiedział do pół-wróbla.
Widząc, że wróżka nie przestaje płakać podrapał się po głowie. Skoro płacze i nie ma przy niej dwóch pozostałych to pewnie zgubiła się. Jeśli uda się ją uspokoić to może będzie z niej jakiś pożytek. Podszedł do Sapphire i przykucnął by znaleźć się na jej poziomie.
- Mała, jak przestaniesz płakać i pomożesz mi... - przerwał przypominając o stojącym obok Phorze - ...pomożesz nam w znalezieniu twoich koleżanek oraz tego zwoju to dostaniesz coś ładnego co z pewnością spodoba się takiej ładnej wróżce jak ty. Zapewniam, że będzie to ciekawsze od tej makulatury, którą "znalazłyście". Co ty na to? - zaproponował uśmiechając się.
Kompletnie nie miał pojęcia o postępowaniu z dziećmi i nie wiedział co mógłby dać wróżce, ale to nie miało znaczenia w tej chwili. Najważniejsze to odzyskać zwój.

Słysząc szelest w krzkach, rzucił okiem w kierunku źródła dźwięku, przy okazji tuląc wróżke do siebie. Jak się ma wypłakać, to po całości.
 - Tja... - odburknął "partnerowi w interesach".

Gdy usłyszał słowa skierowane do Sapphire, po cichu zrobił facepalma.. czy może raczej facewinga, zakrywając skrzydłem twarz. Jakoś nie widział sobie, że takie gadanie przekona wróżkę.

Obaj

Milanowi uspokojenie wróżki wyszło, jak widać. Bo Phorowi zaczęła pomału przemiękać koszula, czy co tam miał od pasa w górę na sobie.
W sumie... Jak teraz się zorientowaliście, poza płaczącą Sapphire nie było tu żadnego innego dźwięku. Cisza, jak makiem zasiał. Wiatr nie poruszał gałęziami, żyjątka też zniknęły. A można było być w stu procentach pewnym, że nie była to zasługa Waszej ofiary...

Widząc i słysząc, że wróżki nie udało się uciszyć, zignorował płacz, wstał i rozejrzał się. Było trochę zbyt cicho i pusto jak na taki las. Chłopaki nie podobała się okolica i najchętniej wróciłby do domu z niczym.
- Dosyć nieciekawie tutaj. Proponowałbym wynieść się stąd jak najszybciej i poszukać tego zwoju gdzie indziej. - rzucił.
Ani niepokojąca cisza w lesie ani płacz nie ustawały.
- Słuchaj. - ponownie zwrócił się do wróżki - Nie zamierzam tu spędzić ani chwili dłużej, więc jeśli zależy ci na powrocie do swoich towarzyszek to wstawaj. Z twoją pomocą prędzej się znajdą. - zaproponował, tym razem stanowczym głosem nie bawiąc się już w spoufalanie się. Sam lub nie, był gotów opuścić podejrzany las jak najszybciej. Nie chciał wpakować się w coś nieciekawego.

"Bluzkę jakoś się wypierze" - pomyślał półyoukai. Nie był jednak przychylnie nastawiony do pomysłu "współpracownika"
 - Czekaj... - Phor rzucił po cichu, próbując przypomnieć sobie moce ów wróżek.
Bez względu na wynik przypomnienia rzucił z błyskiem w oku.
 - Shabureyo!
Był niemal pewien, że to sprowokuje drugą z wróżek. O ile to właśnie ona się tam zaczaja i wycisza otoczenie...

Milan & Phor

Rzuciłeś swoje hasło... Ale nie było reakcji. Szafirek usłyszała ciszę i nie tyle się uspokoiła, co wymieniła smutek na strach. Zacisnęła rączki na najbliższej części garderoby półwróbla i wyszeptała:
- On tu jest... Potwór ze zwoju...
Faktycznie, usłyszeliście jak coś wielkości kilku kłód jest ciągnięte po ziemi. I chyba zatacza wokół Was krąg...

- Eeeee... Potwór? - zapytał chłopak nerwowo rozglądając się za źródłem odgłosu ciągnięcia.
Wzniósł się w powietrze ponad drzewa i upewnił się, że jest poza zasięgiem czegokolwiek niezdolnego do lotu.
- Nie było mowy o żadnych potworach! Zostałem wrobiony! Nawet ludziom nie można tu ufać! - wykrzyknął jednocześnie ze złości i by mieć pewność, że ci na dole usłyszą - Tak czy inaczej, skoro jest potwór ze zwoju to zwój też powinien być w pobliżu. Wystarczy znaleźć i zgarnąć ten przeklęty papier. Z powietrza będzie łatwiej i bezpieczniej coś wypatrzeć. Jak się pospieszymy to może wyjdziemy z tego cało. Idziecie? Jak zamierzacie tam nadal siedzieć to miło było was poznać.

Półyoukai również wzbił się w powietrze, wyostrzając swoje ptasie zmysły. Cel jest prosty: zlokalizować ów "stworzenie", by najpierw skierować jego uwagę na sobie.

 - Mała, radzę zmienić trzymanego - szepnął do Sapphire i podlatując do Milana tak blisko, by wróżka mogła szybko i sprawnie uczepić się 'partnera' w zadaniu.

Gdy już pamiątką po wróżce została tylko zmoczona koszulka, Phor odleciał nieco do Milana i posłał srebrno-błękitną kulkę danmaku w stronę głównego źródła dźwięków.

Phor & (Cesar) Milan

Phor wystrzelił swój pocisk na słuch...
Cholera. Zaczynasz się go bać Milan. Bo trafił. O czym zaświadczył wściekły, monstrualny syk. Jakby wielkiego... Węża.
Tak konkretnie to kolosalnej kobry królewskiej, która właśnie podniosła się spomiędzy drzew rozchylając swój kaptur. Jej łuska miała pergaminowy kolor, w całości pokryty czarnymi wzrokami i symbolami nie do rozpoznania z tej odległości. Oczy płonęły mieszającymi się ze sobą złotem i srebrem. Cały wąż parował atramentowo czarną substancją odchylającą się lekko na zachód, mimo braku wiatru.
Bydlę obnażyło zębiska (chrzanić te zakrzywione krótkie, dwudziestocentymetrowe zęby wypełniające jego szczęki - jego kły jadowe miały prawie trzy czwarte metra i aż ociekały podejrzaną substancją) a z jego oczu eksplodowało światło...
Obaj za długo gapiliście się na potwora, co poskutkowało tymczasową ślepotą (białość widzicie, towarzyszu Phorze, białość), lub dziwnymi plamami latającymi przed oczami (miałeś farta Milan z tym swoim skokiem międzyplanarnym), albo natychmiastowym zestrzeleniem (Star Sapphire down!).
Cóż czynicie?

- Co? - zdziwił się chłopak.
Stracił wzrok od spojrzenia w oczy temu czemuś? Ciemność i jakieś plamy... Nie, z pewnością przynajmniej częściowo widzi. Krótką chwilę mu zajęło dojście do siebie i zrozumienie co się w ogóle stało. Ten atak musiał najwidoczniej wyrzucić go z rzeczywistości. Dawno nie zdarzyło mu się znaleźć w sytuacji na tyle niebezpiecznej by jego zdolność sama zadziałała. Ostatnio to było chyba rok temu gdy podczas wizyty u Patchouli napadła go zbiegła Flandre. Tak czy inaczej, powinien wrócić chyba jak najszybciej. Co prawda stwór nadal tam jest i raczej nie zmienił swojego nastawienia, ale głupio byłoby żeby temu wróblowi coś się stało, nie może go tak zostawić.
Nie zastanawiając się wrócił tam skąd znikł zanim samo wyrzuci go. Przez tę chwilę jego nieobecności chyba nic się nie wydarzało. Trwało to na tyle krótko, że nawet nie zaszkodził mu ten skok, ponieważ ledwo, ale zdołał utrzymać się w powietrzu. Rozejrzał się w miarę możliwości, bo plamy wciąż ograniczały mu pole widzenia. Phor jest i wygląda na nienaruszonego, Sapphire leży na ziemi nie dając oznak życia, ale kto przejmowałby się w takiej chwili wróżką, a wąż raczej nie uciekł, bo wciąż słychać było syczenie. Lepiej nie patrzeć już na tego gada.
- Jesteś cały? - zapytał znajdującego się obok pół-youkai - Jakby coś to mogę odprowadzić cię do świątyni. Tam to bydle raczej za nami nie podąży. Swoją drogą, jeśli to potrafi powalić samym wzrokiem to wsparcie kapłanki może okazać się niezbędne.

- To nic w porównaniu z całym stadem wilczych tengu. - półwróbel wspomniał jedną ze swoich przygód, w której ratował swoją ukochaną z porwania. Szybko też wyjął czarną chustkę i przewiązał sobie nią oczy. - Ale jak chcesz, to leć po pannę Hakurei, bo to może się przydać, a mnie pewnie pogoni. Powinienem dać radę polegając na słuchu utrzymać się tak długo aż wrócisz z odsieczą.

Phor mimo czasowej ślepoty nieco innej od tej, którą mu nadawała Myschi gdy się droczyli ze sobą, dalej znajdował się w powietrzu machając brązowo-granatowymi skrzydłami z fioletowym "wykończeniem".
- I jeszcze zajmij się wróżką. Podejrzewam, że ten wąż jest wplątany w sprawę z naszym pergaminem - dodał odlatując nieco tak, by znajdująca się na dole bestia go nie słyszała.

Szykowała się ciężka walka.

- Twój wybór. Spróbuj odciągnąć ode mnie to coś gdy będę zabierał poszkodowaną. - rzucił Milan w kierunku wróbla.
Jeśli znajdzie się w bezpiecznej odległości od węża to zanurkuje po wróżkę, zgarnie ją, wzniesie się jak najszybciej z powrotem ponad drzewa zanim bestia się zbliży i poleci prosto do świątyni, ale jeśli ślepy towarzysz nie zdoła odciągnąć gada to nie będzie ryzykował.

Milan&Phor

Czuliście na sobie wzrok bestii bez ustanku. Ale... Potwór tylko na Was patrzył, nie robił w zasadzie nic. Aż nagle na jego gadzi pysk i oczy troszkę tęskniące za rozumem, wpłynęło olśnienie. Tak, to była ta sytuacja, w której ktoś mógł przeklinać swój długi jęzor.
- Shabureyo! - ryknęła gadzina rozwierając szczęki. I zaczęła w istocie ssać z ogromną siłą. Powietrze. I Was razem z nim.
Cóż czynicie?

Mimo 'ssania' ruszył w kierunku przeciwnym do Milana, próbując swym głosem i danmaku skupić uwagę stwora na nim i odciągnąć ją od Milana i wróżki.
 - Shabureda!? Kono yarou! - padło z półwróblich ust. Półwróbel wyraźnie próbował ściągnąć sobie węża na opierzony zadek. Wyraźnie też liczył w moc swoich skrzydeł.

Co do percepcji, Phor musiał kierować się na słuch. Dobrze, że ten zmysł był z nim od zawsze.

- Świetnie. Jeszcze żywego odkurzacza brakowało. - pomyślał
Spróbował wyrwać się z ciągu. Jeśli mu się uda to zgarnia wróżkę i zmywa się do świątyni zanim stwór przejdzie w inny tryb, a jeśli nie to "katapultuje się" zanim zostanie wciągnięty.

Phor
Niestety, na słuch trafia się ciężko, nie mając wsparcia wzroku. Więc ofensywa nie odniosła pożądanych skutków. No, przynajmniej udało Ci się zwrócić na siebie uwagę gada na tyle, by przestał bawić się w odkurzacz. Sądząc po odgłosach, bydlę opadło na ziemię i pełzało gdzieś po ziemi.
No i wzrok Ci wraca - zamiast wielkiej jasnej plamy, widzisz wielką ciemną plamę.

Milan

Siłą rzeczy wyrwałeś się z ciągu. bo przestał istnieć. Chwilę zajęło Ci znalezienie Star Sapphire. Gdy już ją miałeś w łapach, stwierdziłeś, że mała straciła przytomność. A co gorsza, Węża nigdzie nie było widać... Pytanie, czy rozdzielanie się jest takim dobrym pomysłem, szczególnie teraz, gdy nie wiadomo, gdzie podział się, jak by nie patrzeć drapieżny potwór polujący z zasadzki.

Nie zastanawiając się nawet przez chwilę Milan przerzucił wróżkę przez ramię i wzbił się w górę zanim cokolwiek się do niego zbliży. Poszkodowana jest na tyle mała, że nawet ze swoją dosyć kiepską kondycją powinien dać radę ją trzymać. Ślepy towarzysz, choć niezdarnie, to jakoś dawał sobie radę. Może nic mu się nie stanie jak zostawi go samego na chwilę. Nie ma czasu do stracenia. Jak się pospieszy to zdoła polecieć do świątyni i z powrotem zanim stanie się coś nieciekawego. W ciszy by nie ściągać uwagi węża skierował się do chramu.

Phor zaczął zaś hałasować, by dalej utrzymywać na sobie uwagę potwora.

Półwróbel kontynuował dalej ostrzał danmaku.

Milan
Właśnie podrywałeś się w powietrze, gdy nagle za swoimi plecami usłyszałeś złowieszczy syk. Wiadomym było, co jest za Tobą i jak bardzo jest złe. Nie wiadomym było, co wymyśli...
- Wplącz... - sykliwie warknął potwór.
No i nagle, roślinność obróciła się przeciwko Tobie i Szafirkowi. Gałęzie drzew, pędy krzewów i innych roślin związały Was jak baleron. Jak na złość, nacisk wybudził Star ze stanu niedyspozycji.
No i zaczęła wrzeszczeć...

Phor

Ucichło. Okolica wokół znów była po prostu cicha - wąż gdzieś popełzł. Wrzask. No to wiesz, gdzie gada szukać.
Twoje oczy wróciły do normalności. Łzawią jak jasna cholera, ale widzisz. Też ten dziwny "dym" unoszący się z węża. Teraz już wieje wiatr. Słabo bo słabo, ale tyle z reguły wystarczy by kierunek unoszenia się oparów był zgodny z wichrem. Ten z kolei kierował się w zupełnie przeciwną stronę.

- Pięknie... - mruknął chłopak.
Spodziewał się, że wąż może go dogonić, ale nie żeby cały las obracał się przeciwko niemu. Jeszcze na dodatek wróżka znów zaczęła hałasować. Nie ma szans wyrwać się stąd. Wyjście pozostaje tylko jedno. Zasłonił wrzeszczącemu dzieciakowi usta by go uciszyć.
- Uważaj. Nie wiem czy to działa z wróżkami, ale jeśli będziesz krzyczeć i wiercić się tak jak teraz to możesz mieć pewność, że zostaniesz tu sama z tym gadem. - ostrzegł wróżkę.
Plan jest prosty, zniknąć na chwilę, poczekać aż gałęzie wrócą na swoje miejsce, wrócić i odlecieć jak najdalej od węża, który póki co znajduje się niebezpiecznie blisko. Milan zamknął oczy by skupić się i po chwili nie było go. Nie było tylko pewne czy udało mu się i gdy obudzi się przy jego boku znajdzie się Sapphire, czy też biedna wróżka została w prawdziwym świecie.

Phor szybko ruszył w kierunku gada. W locie sięgnął do kieszeni, by wyjąć kartę.

Po dostrzeżeniu bestii półyoukai zaczerpnął oddech. Potrzebował sporo powietrza, by zacząć to działanie.

 - Falset 「Piewca Trenów」 ~!

Srebrno-błękitne pociski przypominające nuty ponownie pomknęły w kierunku węża podczas, gdy nienatralnie wysoki śpiew przeszył narząd słuchu bestii.

Obaj
Phor zaczął swoje bombardowanie i w sumie szczęściem w nieszczęściu prawie trafił Milana. Ale skutecznie potraktował też węża, który syknął boleśnie. Kilka zbłąkanych pocisków na tyle nadszarpnęło roślinność, że człowiek był w stanie się jakoś wyrwać i dać drapaka w powietrze. Będąc poza zasięgiem kłów potwora, macie już nieco większe pole do działania.
Monstrum znów zaczęło pełzać nisko, coś mamrocząc. Zniknął między roślinnością, ale drgające to tu, to tam drzewa wyraźnie sugerowały, że istota jest w pobliżu. Czai się. Myśli (długo bo długo, ale zawsze).

Milan wyrwawszy się z uścisku odetchnął i korzystając z chwili spokoju zaczął się zastanawiać jednocześnie starając się śledzić ruch węża by ten go nie zaskoczył.
- Jeśli ten stwór jest jakoś powiązany z wróżkami a wróżki prawdopodobnie czerpią swoją energię z czegoś to wystarczy odizolować go od źródeł energii by go osłabić. Problem w tym, że to bydle jest strasznie wielkie i sam mogę nie dać rady ściągnąć go do siebie. No i jeśli mi się uda go ściągnąć, ale okaże się, że wróżki nie mają z nim nic wspólnego to mogę sobie nie poradzić z nim w pojedynkę, a ściągnięcie jeszcze jednej osoby jest raczej poza zasięgiem moich możliwości. Z pewnością z pomocą mocy Reimu nie musiałbym się martwić o to czy, na którymś z etapów nie okaże się, że jestem za słaby. Co by tu... - rozmyślał - Ej! - zwrócił się do pół-wróbla starając się mówić na tyle cicho by nie przyciągnąć z powrotem węża - Mam pewien plan. Wolisz bym ściągnął do niego pomoc czy też lepiej zaryzykować działanie w obecnym składzie? Nie wiem czy starczy mi mocy na coś tak wielkiego jak ten wąż a gdybyśmy mieli tu kapłankę nie musiałbym się martwić o nic.

 - Leć po wsparcie - padło z góry ze strony Phora. Półwróbel nie przerywał ostrzału, kiereszując cielsko gadziny pociskami.

Phor

O tyle o ile określenie "kiereszować" pasowało do tego co zrobiłeś wcześniej, gdy potwór tak haniebnie się wystawił, chcąc pozbyć się jednego z dwóch problemów jakie nad nim latały, teraz raczej waliłeś na ślepo. Fakt, Twój słuch jest pierwsza klasa, ale nie jest to omnizmysł. Szczególnie, gdy wiatr zaczął znów szeleścić w gałęziach, a jedyne co sugerowało obecność potwora, to potrącone od czasu do czasu drzewo. Wiedział jak się ukryć kiedy chciał. Nie, ciemna, atramentowa chmura unosząca się z niego przez prawie czas też nigdzie nie była widoczna. Ale byłeś pewien, że gdzieś tu jest i się czai.
Milan w tym czasie się, nomen omen, ulotnił.

[Tak, więcej trybu dokonanego i nieomylności w działaniach. Pierwsze ostrzeżenie.]

Milan

Pomknąłeś z wróżką do świątyni Hakurei. I to co tam zastałeś przeszło Twoje najśmielsze oczekiwania!
Znalazłeś nie dość, że Reimu, to i pewną niesławną Oni, Suikę Ibuki. Ale był jeden problem. Spały snem sprawiedliwego. Obie chyba wzięły za bardzo do serca stare powiedzenie "czym się strułeś, tym się lecz". Samą ich "aurą" można było się w tym momencie upić. Pytanie roku: jak i czym którąś z nich budzisz?

Widząc dwie śpiące musiał zrobić coś co otrzeźwiło by kapłankę i jednocześnie nie zbudziło drugiej miłośniczki trunków. No i musiał to zrobić tak by wyrwana ze snu go nie uszkodziła.
- Raz się żyje. - pomyślał.
Podszedł do panny Hakurei i chwycił ją za ramiona.
- REIMU WSTAWAJ! WIELKI ZMUTOWANY WĄŻ DEMON PĘDZI PROSTO TUTAJ I ZARAZ ZRÓWNA TĘ ŚWIĄTYNIĘ Z ZIEMIĄ! - wydarł się szarpiąc dziewczyną - I ZNIKNĘŁA SKRZYNIA Z DOTACJAMI!

Phor zaczął nasłuchiwać. Szukał jakiegokolwiek szmeru, który mógłby zdradzić potwora. W międzyczasie zdjął z oczu opaskę - wzrok chyba wrócił już do podstawowego stanu.

Milan
Chłopie, Tobie życie chyba niemiłe... Zacząłeś szarpać Reimu i drzeć się, wykrzykując rzeczy, które w normalnych warunkach postawiły by ją na nogi. Ale to nie były normalne warunki. Nie mniej i tak udało Ci się ją przywrócić do przytomności! Otworzyła oczy!
- Kolczyki są w spiżarce... - wymamrotała i przewróciła się na drugi bok.
A jakby tego było mało, Twoje wrzaski zbudziły też Suikę. Popatrzyła na Ciebie zamglonymi snem i odchodzącymi procentami oczkami, mrugnęła parę razy...
- Misio! - rzuciła się na Ciebie. Chyba celowała w szyję, ale odrobinkę chybiła, w gruncie rzeczy trafiając Cię w nerkę czołem i obejmując nieco powyżej pasa. Chrapanie na Twoim grzbiecie jasno określało, że małą Oni udała się do krainy morfeusza. Znowu.

Phor

W istocie, wzrok już Ci wrócił. Ciut mglisty, ale byłbyś w stanie odróżnić węża od drzewa. Usłyszałeś za sobą potężny trzask... I w Twoją stronę mknęło latające drzewo... Uniknąłbyś go z zawiązanymi oczami, ale tak, było jeszcze łatwiej.
Niestety atak zdradził pozycję potwornego węża. Wiatr znów przestał wiać, a opar unoszący się z cielska monstrum nadal kierował się bez niczyjej pomocy na zachód.

Wróbel ponownie zaczął słać danmaku w miejsce, gdzie mu się wydawało, że jest wąż. Wszystko po to, by utrzymać gada w swojej okolicy przynajmniej do momentu aż przybędzie zapowiadana przez 'partnera' odsiecz.

Miał jednak małą nadzieję, że nie wyląduje na talerzu bestii.

Nie spodziewał się zastać kapłanki w aż tak złym stanie. Chyba jeszcze przez długi czas nie będzie się nadawać do pożytku, a jeśli zaryzykowałby zaciągnięcie jej na pole walki to albo skończyłaby półprzytomna w paszczy węża, albo on wylądowałby między kłami jak tylko dziewczyna odzyskałaby świadomość. Nie wiedząc co zrobić patrzył na obydwie leżące i zastanawiał się. Nagle zauważył, że tylko Reimu leży, ta druga uwiesiła się na nim. Widząc wtuloną w niego rogatą dziewczyną wpadł na pewien pomysł.
- Oni? Też się przydasz. Lecisz ze mną. - mruknął do Suiki będąc pewnym, że nie otrzyma odpowiedzi.
- Świetna żywa tarcza. Youkai nie będzie szkoda a zapewni mi wystarczająco dużo czasu by skupić energię. Może nawet zdoła sama się z nim rozprawić? - pomyślał chłopak uwalniając się z uścisku.
Objął śpiącą by móc z nią w miarę wygodnie polecieć, wzbił się w powietrze i skierował się z powrotem w miejsce, z którego wyleciał. Plan jest prosty, zrzucić oni na węża.

Phor

Wąż znowu gdzieś zniknął. Pewnie by uknuć kolejną szczwaną metodę ataku. Cały czas kręcił się w pobliżu, byłeś tego pewien. W sumie to ciągle widziałeś ten cholerny opar unoszący się z cielska potwora spomiędzy drzew. Bezustannie skierowany w tą samą stronę.

Milan

Musiałeś się z Suiką trochę pomocować, zanim dała się przekonać, że nigdzie nie odchodzisz. Gdy to było załatwione, wzbiłeś się pod niebiosa, by pomóc koledze...

Milan poleciał na miejsce, z którego ruszył. Nim cokolwiek zrobi z holowanym mięsem armatnim spróbuje zlokalizować Phora oraz węża.

Milan

Lot był ciężki, bowiem SUika nie robiła nic, poza maltretowaniem Ciebie jak typowej przytulanki. Dopóki nie namierzyłeś gada. Pocisk powietrze-ziemia typu O.N.I. został odpalony, a bestia go łyknęła...

Epilog
Dłuższą chwilę zajęło zanim zaczął działać. To co stało się z bogu ducha winnym koszmarem z magicznego zwoju, poeta nazwałby rozsmarowaniem poprzez rozerwanie na strzępy i zmasakrowanie zwłok.
Niedługo później znalazł się także zwój, który straciła Keine - przyniosło go pewne trio wróżek, które to padły jego ofiarą, przepraszając.
Na Wasze nieszczęście, Suika nie była tak skuta, jak się wydawało. Ochrzaniła Was równo z góry na dół za takie a nie inne potraktowanie jej dobrego i niewinnego serca, a potem zainkasowała kilka flaszek dobrego sake od Kamishirasawa-sensei, w zamian za pozbycie się Upiora Zwoju, oraz informacje, jakąż to fuszerkę odwaliliście.

Not so happy END.